Na de opdringerig angstige passagier naast hem in het vliegtuig en de agressief gastvrije taxichauffeur, is de professioneel beleefde bediende van het Frégoli-hotel de derde persoon die klantenservicegoeroe Michael Stone spreekt in Anomalisa. En pas tijdens die scène kreeg ik in de gaten dat de stemmen van al die andere personages door dezelfde acteur waren ingesproken. Wat tot dan toe allemaal heel banaal leek – een auteur arriveert de avond voordat hij een praatje komt geven op een zakelijk congres – kreeg ineens iets unheimisch.
Het syndroom van Frégoli, zo leert Wikipedia, is een psychische aandoening die je het idee geeft 'dat verschillende mensen in werkelijkheid manifestaties van één persoon zijn'. 'In de beleving van de patiënt past die persoon telkens zijn uiterlijk aan of gebruikt een vermomming. Dit kan de patiënt het paranoïde gevoel geven achtervolgd te worden.'
Vijftiger Michael Stone (met de stem van de Britse acteur David Thewlis, onvergetelijk in Naked, beter bekend van zijn rol als Remus Lupin in de Harry Potter-films) is zich er aanvankelijk niet van bewust. Hij is een diepongelukkige man die zijn leven – gezin, carrière – als een grote sleur ervaart. Stone spreekt in de hotelbar af met zijn ex Bella, wat een pijnlijk fiasco wordt omdat hij vooral met zijn eigen existentiële miserie in de knoop zit en zij tevergeefs hoopt enige duidelijkheid over het plotselinge einde van hun relatie te krijgen.
Lisa is het niet gewend om gezien of gehoord te worden. Weet Michael zeker dat hij niet haar vriendin wil?
Zo ongevoelig als Stone zich betoont ten opzichte van Bella, zo ontvankelijk stelt hij zich op tegenover Lisa, die samen met haar collega Emily een hotelkamer deelt op dezelfde etage als Stone. Het zijn fans en ze gaan morgen naar zijn presentatie. Maar Michael ziet in Lisa vooral een persoon. Liever gezegd: hij hóórt haar. In tegenstelling tot alle andere mannen en vrouwen in de film, is Lisa’s stem niet ingesproken door Tom Noonan. Lisa klinkt als Jennifer Jason Leigh, momenteel ook te zien in Tarantino’s The Hateful Eight. In Anomalisa speelt ze geen veerkrachtige, grofgebekte kenau. Lisa is het niet gewend om gezien of gehoord te worden. Weet Michael zeker dat hij niet haar vriendin wil? Zelf is ze al jaren niet meer met een man geweest. 'Your voice, it’s like magic!' roept Michael. 'Do you sing?'
Hooguit met de radio aan, vertelt Lisa. Ze is fan van Cyndi Lauper, de zangeres uit New York die ongeveer tegelijkertijd met Madonna een grote ster werd in de jaren tachtig. 'Ze heeft een fantastische stem en het kan haar niet schelen wat andere mensen van haar denken,' zegt Lisa over Cyndi. 'Ze is gewoon zichzelf, en daar is veel moed voor nodig.'
Cyndi Laupers grootste hit was 'Girls Just Want to Have Fun' uit 1983. In een wereld waarin alle andere mensen het stemgeluid van één of andere kerel hebben, klinkt dat nummer ongeveer als de originele demoversie, gezongen door de man die het liedje schreef.
Singer-songwriter Robert Hazard zingt het als een man die weet wat meiden willen en prima bereid is daarin te voorzien. Lauper herschreef de tekst tot het lijflied van jonge vrouwen die totaal geen zin hebben om zich in een burgerlijk keurslijf te laten duwen. De clip, geregisseerd door Edd Griles, is een MTV-klassieker die niets van zijn aanstekelijkheid heeft verloren.
Na een paar appelmojito's en enig aandringen krijgt Michael Lisa zo ver dat ze met haar ogen dicht 'Girls Just Want to Have Fun' voor hem zingt op zijn hotelkamer. Langzaam maar zeker voelt Lisa zich meer op haar gemak. Ze vertelt hoe ze die ochtend in de auto naar een cd luisterde van Sarah Brightman, die een 'prachtige' Italiaanstalige versie van 'Girls Just Want to Have Fun' bevat. Ze zingt 'm fonetisch terwijl ze inmiddels op het bed naast Michael ligt. Ik was heel benieuwd om deze versie ergens te vinden, maar hij blijkt toch te zijn verzonnen door scenarist en co-regisseur Charlie Kaufman (Being John Malkovich, Eternal Sunshine of the Spotless Mind). Een Italiaanstalige cover lijkt sowieso niet te bestaan, laat staan eentje gezongen door een Engelse sopraan.
Echter in een Q&A vertelde Leigh dat het liedje in Kaufmans oorspronkelijke scenario niet 'Girls Just Wanna Have Fun' was, maar een ander lied waarvan ze de rechten niet konden krijgen: 'My Heart Will Go on' van Celine Dion uit de film Titanic. En laat Sarah Brightman dáár nou wel een Italiaanse versie van zingen.
Mysterie opgelost! En een geluk bij een ongeluk. Want 'My Heart Will Go on' was wat al te melodramatisch geweest voor Lisa en Anomalisa. 'Love can touch us one time and last for a lifetime,' zong Celine Dion in de originele uitvoering. 'And never let go ’til we’re gone.' Het is niet te hopen dat Lisa de rest van haar leven blijft hangen in deze gepassioneerde nacht met een ongelukkige organisatiedeskundige. Zoals ze zelf over Cyndi Laupers liedje opmerkt in de film: 'It’s such a great song. "I wanna be the one that walks in the sun", that describes so perfectly who I wanna be.'
Anomalisa is nu te zien. Kijk hier voor alle draaitijden.
Lees meer columns van Job, bijvoorbeeld over The Big Short, Janis, The Hateful Eight, Carol, Steve Jobs, Les Cowboys, The End of the Tour, Youth, The Lobster, The Martian, Slow West, Straight Outta Compton, Victoria, Amy, Eden, The One I Love en Prins.
En voor meer filmmuziek check je de Spotify Cineville Playlist van Job:
