Er is al veel gezegd over de opvallende visuele stijl van Sam de Jongs debuutfilm Prins, over zijn veelal niet-professionele acteurs en over de locatie, een gestileerd Amsterdam-Noord in de stralende zon. Maar ook de bijzondere muziek draagt bij aan de meeslepende kijkervaring. Bij een film over op straat rondhangende, voor criminaliteit vatbare jonge mensen verwacht je een hiphopsoundtrack. Helemaal als je weet dat er twee rappers in de film spelen (Vjèze Fur en Lil Kleine, beiden onder hun echte naam) en dat De Jong videoclips heeft gemaakt voor onder andere De Jeugd Van Tegenwoordig en The Opposites.
Maar nee. Prins is geen realistisch straatdrama, maar een sprookje dat heen en weer springt tussen een verliefde droom en een akelige nachtmerrie. De film zit vol synthpop en electro, soms speciaal voor de film gecomponeerd door de Nederlandse muzikant Palmbomen, soms uit een ver hitverleden geplukt. De soundtrack benadrukt de van alledag losgezogen sfeer van de film, een bedwelming die vergelijkbaar is met lange vakantiedagen en warme zomeravonden op het pleintje, je hoofd op hol gebracht door dat ene leuke meisje of die ene grappige jongen.
Nadat Ayoub, Franky, Achraf en Oussama vakkundig een prullenbak hebben opgeblazen, begint de neonroze titelrol van Prins met ‘Stock’, een nummer van een paar jaar geleden van Palmbomen. Geen paarse Lambo in de clip, maar een zilvergrijze Citroën.
Kai Hugo van Palmbomen heeft een manier van zingen die niet is te ontcijferen. Waar het nummer over gaat valt dus met de beste wil van de wereld niet te zeggen. Maar de film deint lekker binnen op deze pulserende tonen, die klinken alsof de geluidsband ook iets te lang in de zon heeft gelegen.
Als ‘Stock’ het muzikale thema van Prins is (het nummer loopt van de laatste scène ook over in de aftiteling), dan is ‘It Takes a Muscle to Fall in Love’ van Spectral Display het ‘love theme’ van de film. Ayoub (Ayoub Elasri), het hoofdpersonage van Prins, valt als een blok voor Laura (Sigrid ten Napel), die weliswaar bezet is, maar die niets anders dan een stralende glimlach heeft voor haar buurjongen. Nadat ze elkaar in een aantal snel gemonteerde blikken voorbij lopen op de stoep, klinkt het liedje dat in 1982 geen hit wist te worden, maar het duo wel naar het televisieprogramma Nederland Muziekland bracht.
It takes a muscle to fall in love. Er is alleen maar een spier – je hart – voor nodig om verliefd te worden. Meer niet, iedereen kan het. Maar ook: er is een krachtsinspanning voor nodig om verliefd te worden. Je moet wel een beetje je best doen, en lef tonen. Ayoub heeft het allemaal.
Na de blikuitwisseling met Laura volgen we hem naar huis. Binnen klinkt nog steeds Spectral Display, maar nu ineens uit de stereo van Ayoubs moeder Saskia (Elsie de Brauw). Ze staat te dansen op het liedje en Ayoub en zijn zus Demi moeten een beetje om haar gniffelen. Tot ze zich omdraait en haar doorgelopen mascara haar (liefdes)verdriet laat zien. Saskia heeft ook lef. Ze is weer eens op haar bek gegaan, maar geeft het niet op om een goede man te vinden.
Overigens is ‘It Takes a Muscle to Fall in Love’ niet helemaal een aan de vergetelheid ontrukte nederpopnonhit. Niemand minder dan M.I.A. coverde het in 2010 op haar album /\/\/\Y/\. Producer Diplo werkte in die tijd ook al met Nederlandse artiesten als Afrojack en The Partysquad, maar het was toch een aardig staaltje diggin’ in the crates om dit nummer boven water te halen. Ikzelf kende Spectral Display tot vijf jaar geleden eerlijk gezegd helemaal niet. Hier speelt M.I.A. het nummer nota bene samen met The Specials bij Jools Holland.
De liefde lacht zijn moeder eerder tegemoet dan Ayoub. Als Spectral Display voor de tweede keer klinkt in Prins, zwaait ze – in badjas op de stoep – net een nieuwe lover uit. Het is ’s morgens vroeg en Ayoub heeft zojuist voor het eerst een clandestien klusje geklaard. Opnieuw heeft de ditmaal van geluk stralende Saskia thuis ‘It Takes a Muscle...’ opgezet. En deze keer lacht Ayoub haar niet uit. ‘Je weet dat ik je al het geluk gun,’ zegt hij tegen zijn moeder. ‘Van de wereld.’
En wij jou ook, Ayoub. Die Laura moet nog een beetje lachen om je stuntelige versierpogingen, maar ze ziet heus wel wat je in je mars hebt. En onthoud: you're gonna live tomorrow if you don't die today. ‘It Takes a Muscle...' komt tijdens de aftiteling voor de derde keer voorbij. Ayoub toont zijn spieren, check die guns.
Prins is nu te zien. Kijk hier voor de draaitijden. Lees ook ons interview met regisseur Sam de Jong en een bespreking van zijn videoclips Voorbij de bling-bling en de tieten.
Lees meer columns van Job, bijvoorbeeld over Entourage, Citizenfour, Mad Max: Fury Road, Ex Machina, Frank, Bloed, Zweet & Tranen, Timbuktu, Wild, Selma, Girlhood en Rihanna, Birdman, P’tit Quinquin, Free Range, The Riot Club, The Hunger Games: Mockingjay - Part I en Mommy.
En voor meer filmmuziek check je de Spotify Cineville Playlist van Job:
