We zijn inmiddels met bijna dertig medewerkers, dus het kiezen van onze top 5 van 2018 werd een beetje ruzie. Honden zijn toch véél leuker dan trollen? Greta toch veel leuker dan Gaga? Voor ons definitieve jaarlijstje konden er maar vijf de winnaar zijn, en moesten er veel persoonlijke favorieten sneuvelen. Sorry, not sorry aan Roma, Shoplifters, Isle of Dogs, Lady Bird, BlacKkKlansman, Three Billboards, First Reformed, Gräns, Girl, Western, You Were Never Really Here, Niemand in de Stad en Dogman, maar deze vijf eindigden net wat hoger.
De beste films
Dit waren onze allerfavorietste films van 2018

Met eindeloos dubben, discussiëren en doorstrepen vulden wij hier op kantoor onze stembriefjes in. Dit zijn de beste films van 2018 volgens de mensen van Cineville.

5. Cold War / Burning
Een gedeelde vijfde plaats voor vurig verlangen uit Polen en brandende kassen uit Zuid-Korea. Badr van de klantenservice en Maatje van de techniek zagen dit jaar niets mooiers dan het raadselachtige Burning. Nienke van de marketing was na de film nog uren zoet met napuzzelen: 'Je krijgt er jeuk van, maar oh wat is het prachtig. Kwetsbaar, sereen, elegant, maar bovenal ongrijpbaar.' De zwart-witte liefde van Cold War scoorde hoog bij vormgever Rosan: 'Die soundtrack! Ik wilde zelf ook op de bar springen bij Rock around the Clock.'
Lees ook onze interviews met regisseurs Pawel Pawlikowski (Cold War) en Lee Chang-dong (Burning).

4. Mandy
De dark horse uit de lijst. Mandy dreigde in eerste instantie de bioscoop niet te halen, kreeg toch nog een kans en trok vervolgens bomvolle zalen - totdat de helft van de zaal weer wegliep. Maar de mensen die bleven zitten, zoals columnist Peter en hoofd content Lauren, gaven de wraak van Nicolas Cage en zijn kettingzaag de volle vijf sterren. Toen Peter thuiskwam van de film, was hij zelfs voor het eerst sinds jaren weer bang in het donker. 'Mandy voelde zoals films voor mij vroeger gevoeld moesten hebben: een overweldigende stroom van kleuren en muziek die ik niet helemaal begreep.'
Lees ook Peters column over Mandy: 'Wat een bebloede Nicolas Cage en Bambi met elkaar te maken hebben'.

3. Phantom Thread
Paul Thomas Anderson flikt het weer: een eindeloos intrigerende, oogstrelende film die zich aan alle labels onttrekt. Want waar kijken we naar? Is het een zieke ode aan vrouwen bij wie een steekje los zit? Is het een komedie over een zure man die gek wordt van jouw eetgeluiden? Is het de ultieme of de minst geschikte filmkeuze voor jou en je date? 'Ik heb gelachen, ik heb gehuiverd en gehuild van geluk,' jubelt eindredacteur Jesse, die niet lang hoefde na te denken over zijn favoriete film van het jaar. 'Phantom Thread is perfect.'
Lees ook Emma's column over Phantom Thread: 'Waarom Daniel Day-Lewis een Oscar verdient voor Gezanik over Method Acting'.

2. The Florida Project
Driewerf liefde op het eerste gezicht. Een jaar geleden kende bijna niemand lowbudgetregisseur Sean Baker, instagramvolgtip Bria Vinaite en wonderkind Brooklynn Prince. Hondsbrutaal stapten ze Cineville binnen met de meest humanistische film van het jaar, verpakt in een zoetzure wervelwind van bubblegumkleuren en scheldpartijen. Elf van ons zetten The Florida Project in hun topvijf, bij strateeg Bér en redactiestagiaire Sophie kwam 'ie op één. Sophie: 'Als kijker snap je dingen die de kleine Moonee niet doorheeft. Daardoor komen die schrijnende gebeurtenissen nóg harder aan.'
Lees ook ons interview met Sean Baker: 'We hebben zoveel takes verloren omdat mensen zeiden: waarom word ik gefilmd?'

1. Call Me by Your Name
Elio... Oliver... Zucht. Nog nooit prevelden we aan het einde van een filmjaar zo eensgezind dezelfde woorden. Maar liefst elf (!) van ons gaven Call Me by Your Name een eerste plek en bij de meeste anderen eindigde 'ie ook wel ergens in de topvijf. De film draait al een vol jaar en van al die bezoeken waren er meer dan een paar van onszelf. Redacteur Erik ging drie keer en hield het geeneen keer droog. Maandenlang luisterde hij elke dag Sufjan Stevens' Mystery of Love bij het slapengaan, en vervolgens weer bij het opstaan. 'Liefdesverdriet is voor altijd wat minder erg geworden,' zegt hij, 'want nu hebben we die monoloog van Elio's vader.'
Lees ook Peters column over Call Me by Your Name: 'Peter was bang dat Call Me by Your Name niet aan het boek zou kunnen tippen, maar kon deze zomerliefde niet weerstaan'.