Je nam ons mee naar Norwegian Wood. Waarom die film?
'Voordat ik naar de bioscoop ga, kijk ik meestal wat er draait en hoe de recensies zijn. Als een film maar drie sterren krijgt, hoeft het voor mij niet meer. Dan ga ik liever naar een vier- of vijf-sterren film. Norwegian Wood ontving goede kritieken én ik was benieuwd naar de verfilming van het immens populaire boek van Haruki Murakami. Ik kom zelf niet zo goed door zijn boeken heen, maar mijn vriend is een groot fan.'
En, wat vond je ervan?
'Het was een ontzettend zware en tegelijkertijd heel goede film. Het duurde lang voordat ik er in kwam, maar toen dat eenmaal gebeurde vond ik het een mooi en indrukwekkend verhaal. Ik kan me voorstellen dat als je een beetje moe bent, je in slaap valt en het mooie van de film mist. (Lachend:) Zoals de man die achter ons zat.'
'Het voordeel van een serie is dat je een personage beter kunt uitdiepen'
Het is geen film om even tussendoor te kijken.
'Het is een trage film. Vaak vinden mensen dat vervelend, mij stoort het niet. Wel had ik in het begin wat moeite met de manier waarop de hoofdpersonen met elkaar praten. Ze denken lang na en er vallen veel stiltes. Dat is zo anders in onze cultuur, waarin iedereen veel lomper is en altijd maar zegt waar het op staat. Wij geven direct antwoord op een vraag, en we stellen meteen een vraag als we iets niet begrijpen. Toen ik eenmaal aan hun manier van communiceren gewend was, waardeerde ik het juist dat de personages in de film elkaar zo goed aanvoelen dat woorden overbodig zijn.'
Er vallen veel stiltes in de film, maar er is ook die bijzondere soundtrack van Radiohead-gitarist Jonny Greenwood.
'De muziek in combinatie met de beelden van de natuur maakten de film soms bijna psychedelisch. Het was op het randje, maar het kwam heel mooi samen. Sommige beelden kwamen wel wat gestileerd over. Ook miste ik humor, dat zit er totaal niet in. Wat me verder opviel waren de mooie zinnen die voorbij kwamen. Nu ben ik die natuurlijk weer vergeten, maar het taalgebruik is echt bijzonder. Ook de tekst van het liedje Norwegian Wood drong opeens tot me door. (Zingt zachtjes:) "I once had a girl, or should I say, she once had me". Heeft hij haar of heeft zij hem? Die vraag sluit mooi aan bij dit verhaal.'
Ga je nu wel voor de boeken van Murakami?
'Tja, een film blijft natuurlijk wel iets anders. Ik weet nog steeds niet hoe het boek Norwegian Wood is. Soms is een heel goed boek een slechte film en andersom. Ik ben vaak genoeg in een Murakami-boek begonnen, maar op de een of andere manier kom ik er maar niet doorheen.'
Ga je vaak naar de bioscoop?
'Mijn bioscoopbezoek hangt erg af van mijn agenda. Tot kerst speelde ik in een voorstelling en was ik vaak weg, maar nu die afgelopen is ga ik weer vaker naar de film. Het genre maakt me daarbij niet zoveel uit. De afgelopen tijd heb ik bijvoorbeeld You Will Meet A Tall Dark Stranger en The Kids Are All Right gezien, maar ook Toy Story 3.'
Zie je ook veel Nederlandse films?
'Vroeger wel, toen had ik het gevoel dat ik precies moest weten wat er allemaal speelde. Nu heb ik daar simpelweg de tijd niet meer voor. Ik wil nog wel graag Dik Trom en Sonny Boy zien, maar niet per se omdat het Nederlandse films zijn.'
Zelf ben je al een tijd niet op het witte doek verschenen. Je stond wel op het toneel en nu zien we je in de NCRV-serie Levenslied.
'Levenslied is een dramaserie over mensen die elke week bij elkaar komen om te zingen in een koor. Als kijker volg je die groep mensen, die uit allerlei lagen van de bevolking komen. De liedjes vormen een mooi begin en de afsluiting van elke aflevering, maar de serie is absoluut geen musical! Ik heb er wel vertrouwen in. Het is een reeks van tien afleveringen met fijne acteurs en herkenbare personages die een doorsnee vormen van de Nederlandse samenleving.'
'Je kunt dit werk niet een béétje doen, je moet elke keer weer uit de kleren'
Is het die herkenbaarheid wat je aantrok in het script?
'Er komen bij mij niet tien scripts per dag binnen, ik doe keurig audities en dan moet ik nog maar eens uitgekozen worden. Daarna lees ik pas het script. In dit geval beviel dat goed - ik vind het inderdaad erg leuk dat het om gewone mensen draait. Daarbij bleken er ook nog eens leuke acteurs en een interessante regisseur aan mee te doen. Wat ik überhaupt leuk vind aan een serie, is dat je een personage goed kunt uitdiepen. In een film heeft de kijker anderhalf uur om personages te leren kennen. In een serie zie je ze thuis, op het werk, op de zangbijeenkomst en als ze boodschappen doen. De kijker leert ze beter kennen en dat maakt het voor mij leuk om te spelen.'
Wie is jouw personage?
'Ik speel een makelaar die alleen in huizen handelt van meer dan vijf ton. Ze vindt geld, status en uiterlijk erg belangrijk. Ze heeft geen vriendinnen of een geliefde, eigenlijk is ze heel eenzaam. De repetities met het koor zijn zo ongeveer haar enige momenten van sociaal contact. Dat vind ik wel mooi om te spelen: stil verdriet.'
En het zingen, hoe gaat dat?
'Het lijkt wel alsof er in mijn vak steeds meer gezongen moet worden; hiervoor zong ik ook al in de voorstelling PIMP. Bij Levenslied bestaat de cast uit amateurzangers, dus we kregen zangles. Om 6 uur 's ochtends ging de wekker, om half 7 stonden we te zingen met schorre stem. Daar word je zo goed wakker van! De rest van de dag stond ik altijd nog een beetje neuriën. Toen de opnames voorbij waren ging ik het zingen erg missen. Zo erg, dat ik er serieus over nadacht om bij een koor te gaan. Het is fijn om in een groep te zingen.'
Voelde je je ook kwetsbaar toen je voor het eerst met een groep onbekenden moest zingen?
'De band tussen acteurs wordt snel heel hecht, omdat je allemaal met de billen bloot moet. Sommigen hadden nog nooit gezongen en moesten meteen een solo doen. Of je moet een liefdesscène spelen met iemand die je pas een paar uur eerder hebt ontmoet. Ja, dan voel ik me kwetsbaar, maar dat hoort bij het vak. Je kunt dit werk niet een béétje doen, je moet elke keer weer letterlijk en figuurlijk uit de kleren.'
De opnames voor Levenslied zijn afgerond. Wat zijn je plannen voor de komende tijd?
'Ik ben aan het repeteren voor een voorstelling met een collega-actrice, maar het ziet er naar uit dat die voorstelling nog even moet wachten want ik ben zwanger. Dit jaar zal dus anders lopen dan ik had gepland en ik zal wat andere activiteiten dan acteren moeten ontwikkelen. Ach, ik kan toch geen pad uitstippelen voor mijn carrière. Het leven loopt altijd anders dan je verwacht.'
Foto: Ilja Keizer
Ook in deze serie: Hadassah de Boer, Perquisite, Fanny van de Reijt, Mei Li Vos, Teun Luijkx, Marcel Musters, Jelle Brandt Corstius, Alma Mathijsen, Paulien Cornelisse, Pien Feith, Hannah Bervoets, Lucky Fonz III en Renske de Greef.
