Door Jesse Heijnis, Jente Buskes, Lauren Murphy en Erik Schumacher
Niet alle films hebben al een releasedatum. We houden je natuurlijk op de hoogte via onze verwachtpagina.
Bulbul Can Sing
Coming-of-age-film Bulbul Can Sing is anders dan anders, maar ook heel erg hetzelfde. Het verhaal speelt zich af in een dorpje in de Indiase deelstaat Assam (we zien geen smartphones, geen kroegen en geen clubs), maar de schoolgaande Bulbul en haar vrienden zetten zich af tegen hun omgeving als ieder ander. Filmmaker Rima Das, die in 2017 furore maakte op de festivals met Village Rockstars, is behalve de regisseur ook de scenarioschrijver, producent, cameravrouw, editor en production designer. Op ongekende wijze laat ze zo de rest van de wereld kennismaken met het leven, het geluk en de tekortkomingen van haar vaak onzichtbare thuis. (JH)
Te zien vanaf 2 januari
Goldie
Pam-pa-da-pam! Het is een beetje onwerkelijk, dat bombastische intro van 20th Century Fox aan het begin van de tweede film van Sam de Jong. Na Prins, zijn stijlvolle debuut over een boefie uit Amsterdam-Noord, trok De Jong naar de VS. Daar kreeg hij de kans van een van de grootste filmstudio’s. Toch is Goldie allesbehalve een blockbuster. De Jong doet gewoon zijn ding: een kleurrijke, brutale coming of age-film, maar dan in New York. Model Slick Woods speelt de titelrol en probeert haar zusjes uit de handen van jeugdzorg te houden. (ES)
Te zien vanaf 16 januari
Weathering with You
Hayao Miyazaki ging (opnieuw) met pensioen en animatiehuis Studio Ghibli sloot zijn deuren. Wie moest het stokje overnemen? Niet één iemand, maar een land vol talentvolle filmmakers pakte de handschoen op. Waaronder Makoto Shinkai, die sinds begin deze eeuw bouwt aan een klein maar indrukwekkend oeuvre, en in 2016 zomaar de succesvolste anime aller tijden maakte met Your Name. Opvolger Weathering with You gaat over een meisje dat in regenachtig Tokio de zon weer laat schijnen. (JH)
Te zien vanaf 30 januari
O ja, en Hayao Miyazaki maakt (opnieuw) zijn comeback. Heel misschien al dit jaar.
Little Women
Een stapel weergaloze jurken, een klassiek verhaal en een cast waar je u tegen zegt: Greta Gerwigs tweede film heeft alles waar we op hoopten en meer. Gerwig nam Saoirse Ronan en Timothée Chalamet mee uit Lady Bird en voegde daar - hou je vast - Laura Dern, Florence Pugh, Emma Watson en Meryl Streep aan toe. De vier zusjes March groeien op tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. De een wil niets liever dan trouwen met een rijke man, de ander zal koste wat het kost onafhankelijk blijven. Het verhaal van Louisa May Alcott werd in een nieuw jasje gestoken en blijkt na 150 jaar en zes (!) verfilmingen nog steeds hartverwarmend en rete-relevant. (JB)
Te zien vanaf 6 februari
Atlantique
Een magisch-realistisch sprookje uit Senegal, van actrice en regisseur Mati Diop, die eerder al samenwerkte met de Franse cineast Claire Denis (High Life). Bouwvakker Souleiman werkt aan een futuristische toren in Dakar. Hij is verliefd op Ada, en Ada op hem. Maar Ada is al uitgehuwelijkt aan een ander, en Souleiman en zijn collega’s zijn al weken niet betaald. Hij besluit de zee op te gaan, op zoek naar een betere toekomst. Diop werd met Atlantique - ook de Senegalese Oscarinzending - als eerste zwarte vrouw ooit opgenomen in de hoofdcompetitie van Cannes. (JB)
Te zien vanaf 13 februari
Les misérables
Geen zorgen, we krijgen niet nóg een musicalverfilming, en Hugh Jackman heeft hier niets mee te maken. Regisseur Ladj Ly liet zich voor zijn debuutfilm (en Franse Oscarinzending) wel inspireren door het verhaal van Victor Hugo, maar óók door zijn jeugd in de Parijse banlieues en klassieker La Haine (1995). Politieagent Stéphane, kersverse Parijzenaar, moet zijn weg zien te vinden in de anti-criminaliteitsbrigade van de buitenwijken. Maar als buitenstaander verdrinkt hij al snel in het web van bendes, corruptie en ander onrecht. (JB)
Te zien vanaf 20 februari
The Lighthouse
In de tijd van streaming en digitale effecten gaat regisseur Robert Eggers liever analoog. Na de 17e-eeuwse horror van The Witch komt hij met The Lighthouse, een op stokoude camera’s gedraaid verhaal over twee norse mannen (Willem Dafoe en Robert Pattinson met onverwoestbare snorren en onverstaanbare accenten) die samen op een rots in de zee een vuurtoren moeten bewaken, zo rond 1890. Oubollig? Nope: The Lighthouse is een filmisch meesterwerk over eenzaamheid en mannelijkheid - en dus helemaal van nu. 2 guys, 1 island. Het stormt, het huilt, de voorraad raakt op: hoe prachtig dit duistere sprookje escaleert verdient niets minder dan het allergrootste scherm. (LM)
Te zien vanaf 27 februari
Queen & SlimBonnie en Clyde, maar dan 2020: een verhaal over racisme en politiegeweld. Queen (Jodie Turner-Smith) en Slim (Daniel Kaluuya uit Get Out) zitten in de auto na een weinig opmerkelijke Tinderdate, wanneer ze door een politiewagen worden aangehouden. De agent trekt zijn wapen, de twee verdedigen zich en dan moeten ze samen op de vlucht. Het stijlvolle en tragische Queen & Slim is de debuutfilm van regisseur Melina Matsoukas, huisvideoclipmaker van Beyoncé. Lena Waithe, die eerder verantwoordelijk was voor die geweldige Thanksgiving-aflevering van Master of None, schreef het scenario. (ES)
Te zien vanaf 12 maart
The Wild Goose Lake Vijf jaar nadat hij de Gouden Beer won op het filmfestival van Berlijn voor zijn thriller Black Coal, Thin Ice (we herinneren ons veel neon, een reuzenrad en een absurdistische schietpartij in een schoonheidssalon) is regisseur Diao Yinan terug met een nieuwe neo-noir. Opnieuw duiken we de Chinese onderwereld in: het is er pikdonker en chaotisch, regenachtig en gevaarlijk. Het verhaal: een gangster en een gezelschapsdame zijn op de vlucht. Meer heeft een film soms niet nodig. (JH)
Te zien vanaf 12 maart
La VéritéMet Shoplifters brak Hirokazu Kore-eda in 2018 door naar een breder publiek. Die Gouden-Palmwinnaar volgt hij op met zijn eerste niet-Japanse film. Catherine Deneuve speelt een beroemde actrice die er niet goed vanaf komt in de memoires van haar dochter, een scenarist, gespeeld door Juliette Binoche. Ook Ethan Hawke en Ludivine Sagnier zijn van de partij om mee te ruziën. Topacteurs en ingewikkelde familierelaties: de gevoelige gezinsfilmer Kore-eda heeft alles wat hij nodig heeft voor zijn specialiteit van het huis. (ES)
Te zien vanaf 19 maart
Paradise Drifters
Chloe (Tamar van Waning) is zwanger van een loverboy, Lorenzo (Jonas Smulders, Broers) wil carrière maken als drugssmokkelaar en Yousef (Bilal Wahib, De Libi) wordt na zijn achttiende verjaardag zijn jeugdinrichting uitgeschopt. Geen geld, geen huis, geen vangnet. In deze rauwe roadmovie van Mees Peijnenburg is er niemand die zich om de drie bekommert, en dus vertrekken ze naar Spanje. Misschien is er daar wel iets, of iemand. Paradise Drifters is Peijnenburgs debuut, en een goudmijn aan talent van eigen bodem - de cast en crew (onder wie Monos-cinematograaf Jasper Wolf) hebben in totaal al vier Gouden Kalveren op hun naam staan. (JB)
Te zien vanaf 2 april
No Time to Die (en Tenet en Dune)
Even snel, omdat we eigenlijk maar plek hebben voor één blockbuster: in april kan je naar de nieuwe Bond-film No Time To Die. Dat gezegd hebbende: waar we écht niet op kunnen wachten is Tenet van Christopher Nolan. De regisseur van Inception en Dunkirk klutst weer met de tijd en stuurt agent John David Washington naar een wereld waar je dingen kunt zien die nog niet gebeurt zijn en die dan juist achterstevoren gebeuren, alsof je een videoband terugspoelt, of zoiets. ‘Probeer het niet te begrijpen, probeer het te voelen.’ Wij voelen ‘m hoor. Zoals we ook een hoop voelen voor Dune, het nieuwe megalomane sciencefictionproject van Denis Villeneuve (Arrival, Blade Runner 2049). Gebaseerd op het boek van Frank Herbert, met Timothée Chalamet, Oscar Isaac, Zendaya en reusachtige zandwormen in de hoofdrol. (JH)
No Time To Die is te zien vanaf 2 april. Tenet wordt in juli verwacht, Dune in december.
Matthias et Maxime
Tien jaar kennen we Xavier Dolan inmiddels, sinds hij op z’n twintigste spectaculair debuteerde met J’ai tué ma mère. En in zeker opzicht was het afgelopen decennium van hem: wie over vijftig jaar iets wil begrijpen van hippe twintigers uit de jaren tien, zal snel naar zijn films grijpen. Nu nog bewijzen dat hij relevant kan blijven. In Matthias et Maxime, Dolans eerste film als dertiger, moeten twee jeugdvrienden met elkaar zoenen voor een film. Het wordt een kus waar ze allebei flink van in de war raken. (ES)
Te zien vanaf 9 april
Honey Boy
Toen hij in de afkickkliniek de opdracht kreeg om over zijn jeugd te schrijven, kende Shia LaBeouf maar één vorm waarin hij dat kon doen. Hij schreef zijn verhaal op als filmscenario, de taal die hij als voormalig kindster al zijn hele leven spreekt. Regisseur Alma Har’el verfilmde het script met LaBeouf zelf in de rol van zijn dominante en gewelddadige vader. LaBeoufs publieke leven was het afgelopen decennium mede door zijn drankproblemen vaak een genante shitshow die zijn geslaagde rollen overschaduwde. Met Honey Boy lijkt hij zijn demonen te hebben verdreven. (ES)
Te zien vanaf 16 april
Promising Young Woman
Veelbelovend, dit project van actrice, schrijver en nu ook regisseur Emerald Fennell. Je zag haar dit jaar misschien in tv-serie The Crown (als Camilla Parker Bowles). Of je kent haar werk als scenarist van Killing Eve, de balorige thrillerserie over de wederzijdse obsessie tussen een huurmoordenaar en een rechercheur. Voor Promising Young Woman bedacht Fennell het verhaal van een vrouw (Carey Mulligan) die zich in kroegen en clubs laat oppikken door zogenaamde nice guys. Lieve jongens die zich ontpoppen tot roofdieren, maar de verkeerde prooi hebben gekozen. (JH)
Te zien vanaf 16 april
House of Hummingbird
Iets kleins uit Zuid-Korea, het land waar steeds meer grootste films vandaan komen. House of Hummingbird speelt zich af in de zomer van 1994 en volgt de zoektocht van de 14-jarige Eun-hee naar een beetje houvast en liefde. Regisseur Bora Kim liet zich inspireren door haar eigen jeugd en reflecteert op de mores in haar thuisland, de groeipijnen van de pubertijd en de (bij)rol die meisjes spelen in de competitieve hoofdstad Seoel. (JH)
Te zien vanaf 23 april
Candyman (re-make)
Jordan Peele en Candyman. Maar natúúrlijk! Niemand anders in Hollywood durfde zich te branden aan de cultklassieker uit 1992 behalve Peele, die met Get Out en Us bewees wel raad te weten met maatschappijkritische horror. Met Peele in de schrijf- en productiestoel en Nia DaCosta als regisseur keren we in deze ‘spiritual sequel’ terug naar Cabrini-Green, het woonproject in Chicago waar de vermoorde man met de haak in het origineel rondspookte. Anno 2020 zijn de flats tegen de grond en zwermen er overal yuppen. Even kijken of er ergens een veel te dure spiegel hangt, en dan allemaal: Candyman, Candyman, Candyman, Candyman, Can… (LM)
(Hopelijk) te zien vanaf juni 2019
Bacurau
Het is zeldzaam dat een genrefilm op Cannes zulke hoge ogen gooit, maar de bloederige, politieke neo-western Bacurau, van de Braziliaanse regisseurs Juliano Dornelles en Kleber Mendonça Filho (Aquarius), kreeg het voor elkaar. De film won de Juryprijs en ontving de ene na de andere lovende recensie. Het scenario lag tien jaar op de plank, maar is nog even actueel: na de dood van de matriarch van een traditioneel dorp moeten de dorpelingen zich met hand en tand verzetten tegen een groep kapitalistische indringers. Kan je ook niet wachten? De film is in januari alvast te zien op IFFR. (LM)
Te zien vanaf 2 juli
De OostZin in: de reünie van regisseur Jim Taihuttu en acteur Merwan Kenzari, die met Wolf (2013) ook al zo'n goed team bleken. Voor De Oostdoken ze samen de jungle op Java in voor een verhaal over een jonge Nederlandse soldaat (Martijn Lakemeier) die in 1946, aan de start van de Indonesische Onafhankelijkheidsstrijd, naar de kolonie wordt gestuurd om de opstand van de lokale bevolking neer te slaan. Kenzari speelt de omstreden kapitein Raymond Westerling. Dit wordt een belangrijke les geschiedenis. (LM)
Te zien vanaf 10 september
Everybody's Talking About Jamie
Handjes omhoog alvast voor de grootste feelgood van het jaar. Een film gebaseerd op een hitmusical gebaseerd op een documentaire: Everybody’s Talking About Jamie, over de 16-jarige Jamie New uit Sheffield die niets liever wil dan dragqueen worden. We durven met 100% zekerheid te zeggen dat het goed komt, zelfs al lijkt dat eerst niet zo, en we durven met 101% zekerheid te zeggen dat we gaan huilen, met snot. Dit wordt de Billy Elliott / Slumdog Millionaire van 2020, maar dan met een zingende Richard E. Grant op hoge hakken en meer poezengrappen dan Cats. Yes, darling! Laat ze maar praten. (LM)
Te zien vanaf 22 oktober
Waves
It Comes at Night-regisseur Trey Edwards Shults verruilde de donkere bossen voor het zonnige Florida, en de bovennatuurlijke horror voor een intiem familiedrama. De jonge Tyler (Kelvin Harrison Jr.) is worstelaar en heeft een veelbelovende toekomst voor zich liggen. Totdat ‘ie een spier scheurt. Tyler jat pijnstillers, gaat in z’n eentje naar ziekenhuisafspraken, en ontdekt ondertussen dat zijn vriendinnetje (gespeeld door Euphoria-breakout Alexa Demie) zwanger is. Zijn vader mag niks weten, dus blijft alles geheim. (JB)
(Hopelijk) later in het jaar te zien
Wendy
Zeven jaar hebben we onze fantasie de vrije loop moeten laten voor een tweede film van Behn Zeitlin, na het wonderschone avontuur*Beasts of the Southern Wild.* In 2020 krijgen we Wendy, naar misschien wel het meest fantasierijke verhaal van allemaal: Peter Pan. De jonge Wendy belandt op een onbewoond eiland waar de tijd stil lijkt te staan, en vecht samen met een groepje andere kinderen voor hun vrijheid en het behoud van de omgeving. Tijdloos én actueel dus. (LM)
(Hopelijk) later in het jaar te zien
On the Rocks
Lost in Translation uit 2003 rijpt als goede whisky en geldt inmiddels als een van de klassieke films van deze eeuw. On the Rocks herenigt regisseur Sofia Coppola met droogkloot Bill Murray en afgaande op de titel zit de kans er dik in dat er weer op relaxing times wordt geproost. Murray speelt een excentrieke playboy die de banden aanhaalt met zijn dochter die net zelf moeder is geworden, gespeeld door Rashida Jones. Meer dan dat ze samen een avontuur beleven in New York weten we nog niet, maar meer hebben we ook niet nodig om ons te verheugen. (ES)
(Hopelijk) later in het jaar te zien
Shirley
In 2018 kregen we met z’n allen een nieuwe set nare dromen van Netflix-nachtmerrie The Haunting of Hill House. Dat hadden we vooral te danken aan één vrouw: horrorschrijfster Shirley Jackson. In Josephine Deckers (Madeline’s Madeline) nieuwe psychotische thriller/biografie trekt een jong stel in bij Jackson (Elizabeth Moss) en haar man (Michael Stuhlbarg), de bebaarde professor Stanley. Het echtpaar lijkt nogal stoffig, maar nachtelijke telefoontjes en een vermiste studente wijzen op iets mysterieuzers. (JB)
(Hopelijk) later in het jaar te zien
Annette
Acht jaar na het muzikale rariteitenkabinet Holy Motors is Leos Carax dit jaar eindelijk terug. Dat het zo lang moest duren is onder andere de schuld van hoofdrolspeler Adam Driver, die druk was met Star Wars. Maar hé: Adam Driver speelt de hoofdrol, samen met Marion Cotillard! Hij is een komiek, zij een operazangeres en dan blijkt hun dochtertje een speciale gave te hebben. Het scenario en de muziek zijn van broers Ron en Russell Mael (Sparks).
(Hopelijk) later in het jaar te zien
