Honey Boy
- Regie
- Alma Har'el
- Met
- Shia LaBeouf, Lucas Hedges, FKA Twigs, Noah Jupe
- Duur
- 94 min.
- Jaar
- 2019
- Taal
- Engels
‘Afstand houden is geen optie voor acteur Shia LaBeouf. Niet van jou en al helemaal niet van zichzelf.’
Toen hij in de afkickkliniek de opdracht kreeg om over zijn jeugd te schrijven, kende acteur Shia LaBeouf maar één vorm waarin hij dat kon doen. Hij schreef zijn verhaal op als filmscenario, de taal die hij als voormalig kindster al zijn hele leven spreekt.
Het leven van LaBeouf is een leven en plein public. Zijn kinder- en pubertijd bracht hij door op film- en televisiesets, zijn afkeer van Hollywood vierde hij op de rode loper met een zak over zijn hoofd. Daarna volgde een alcoholverslaving en een lelijke meltdown, gefilmd door een bodycam van een Amerikaanse agent.
Hartstikke logisch dus dat LaBeouf nu ook publiekelijk zijn trauma’s probeert te verwerken in Honey Boy, een knappe film over een kindacteur en zijn vader. LaBeouf schreef zelf het scenario én speelt de rol van de vader. Regisseur Alma Har'el trechtert alle rauwe gevoelens in een bewuste stijl. Documentair en dromerig tegelijk.
‘Afstand houden is geen optie voor acteur Shia LaBeouf. Niet van jou - z'n spel is intens, z'n privéleven speelt zich af in je nieuwsfeeds - en al helemaal niet van zichzelf. Moet je eens zien hoe hij zich binnenstebuiten keert in Honey Boy, het verhaal dat hij schreef over zijn tijd als kindacteur en de relatie met zijn vader, een gevallen clown die hem vanuit een motel probeerde klaar te stomen voor Hollywood. Wat begon als een therapeutische schrijfopdracht in een afkickkliniek (LaBeouf worstelde met een alcoholverslaving), werd een rauwe, bij vlagen dromerige biografie waarin hij zelf de hoofdrol speelt. Niet als de jonge Otis/Shia, maar als zijn vader (!) James/Jeffrey. LaBeouf heeft de pech dat zijn leven al van jongs af aan op straat ligt, maar het geluk dat hij hier, samen met regisseur Alma Har'el, zijn kant van het verhaal kan vertellen. Na al die weken thuis voelt het goed om in de filmzaal weer eens heel dichtbij iemand anders te komen.’
