Lauren

De eerste blik tussen [Adèle en Emma](/films/la-vie-dadele), de vampierdans in *Only Lovers Left Alive*, de verboden affaire in *Carol*, de zoen op het strand in *Moonlight*, de robotrelatie in *Her*, het trio'tje in *Love 3D*, de trollenseks in *Gräns* en de sleur in *Before Midnight*: de afgelopen tien filmjaren zagen we zóveel verschillende soorten liefde voorbij komen dat ons hart er nog steeds vol van is ❤️❤️❤️

<iframe src="//www.youtube.com/embed/Dnjm_r-Qx44" width="560" height="314" allowfullscreen></iframe>

Vind je dit een mooi filmpje? Check dan ook onze video's over tien jaar [dieren](/magazine/10-jaar-dieren-in-cineville) in Cineville en tien jaar [party](https://youtu.be/GHTs6ImT2OQ). En abonneer je op het [Cineville YouTube kanaal ](https://www.youtube.com/channel/UCA4yhCrPVSCg4QTsmHVOakw?view_as=subscriber)om nooit meer iets te missen. 

Edit: [Marc de Leeuw](https://www.marcdeleeuw.com/) / Research & redactie: Lauren Murphy


Video

large_maxresdefault.jpg

medium_maxresdefault.jpg

small_maxresdefault.jpg

thumbnail_maxresdefault.jpg

Flirten, vozen en vechten: tien jaar filmliefde in Cineville (video)

Boerenzoon Johnny wil niks van liefde weten, maar wanneer hij samen de Roemeense seizoenarbeider Gheorghe in de heuvels van Yorkshire belandt, is er opeens geen houden meer aan. Het landschap, de schaapjes, de wollen truien en complexe mannenharten: we werden er helemaal warm en fuzzy van.


Johnny werkt van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat op de boerderij van zijn ouders, verscholen in de mistige landschappen van Yorkshire. Hij probeert zijn frustraties weg te drinken in de lokale pub, en beleeft er seksuele avonturen die nergens toe leiden.


Wanneer de Roemeense seizoenarbeider Gheorghe voor enkele weken op de boerderij komt werken, voelt Johnny allerlei ongekende emoties. Een intense relatie begint en zal Johnny’s leven voorgoed veranderen.

Liefde, soms heb je er gewoon geen tijd voor. Je bent druk met je belastingaangifte, de was, een zak chips of, zoals Johnny in *God’s Own Country*, het voor dag en dauw runnen van een complete boerderij met hoogzwangere schapen, meters koeienmest en instortende muurtjes. Aan daten doet de jonge boer niet; seks heeft hij tussen het werken door met willekeurige jongens. Maar dan wandelt de woest aantrekkelijke seizoenarbeider Gheorghe Johnny’s leven binnen. Samen trekken ze het eindeloze landschap van Yorkshire in om voor de lammetjes te zorgen. Het kampvuur knettert, wollen truien beginnen te kriebelen en opeens is er geen houden meer aan. Leg die chips weg, zwaai naar de belastingdienst en ga naar *God’s Own Country*. Tijd voor liefde heb je niet, die maak je.

Tijd voor liefde heb je niet, die maak je. (Hup, maak tijd voor God's Own Country!)

Boerenzoon Johnny wil niks van liefde weten, maar wanneer hij seizoenarbeider Gheorghe ontmoet, is er opeens geen houden meer aan.

God's Own Country

Een lyrisch ontvangen liefdesdrama over een verboden lesbische relatie in de jaren vijftig, met Cate Blanchett en Rooney Mara. Verfilming van de toentertijd vooruitstrevende roman van Patricia Highsmith, die als een van de eersten in een roman de lesbische liefde niet afstrafte. Sensueel, verfijnd, adembenemend.


New York, begin jaren 50. Therese (Mara) werkt in een warenhuis in Manhattan en droomt van een meer vervullend leven als ze Carol (Blanchett) ontmoet, een verleidelijke vrouw die gevangen zit in een mislukt huwelijk. De vonk slaat onmiddellijk over, maar nadat hun geheim is uitgekomen worden ze gedwongen de stad te ontvluchten.


Na *Far From Heaven* situeerde Todd Haynes opnieuw een film in de knellende jaren vijftig, met veel fraaie details: de kleren, de platenspelers, de lippenstift en de sigaretten worden allemaal prachtig in beeld gebracht, vaak gefilmd door ramen, spiegels en halfgesloten deuren. Dit genuanceerde, perfect gemaakte liefdesverhaal zit vol onderdrukte tranen, gebaren, blikken en aanrakingen, doordrenkt met een subtiele melancholie. Haynes toont de liefde als de meest risicovolle, maar meest noodzakelijke gok in iemands leven.


Carol is een verfilming van de toentertijd vooruitstrevende roman van Patricia Highsmith, die als een van de eersten in een roman de lesbische liefde niet afstrafte. Haynes maakte eerder *I’m Not There* (2007), *Velvet Goldmine* (1998) en *Safe* (1995).

We hadden ons voorbereid op grote tranen, maar we kregen van [*Carol*](http://cineville.nl/films/carol) een buik vol vlinders. Hoe is het mogelijk? De film gaat immers over de liefde tussen twee vrouwen en de opties voor [homoseksuele personages zijn meestal](http://cineville.nl/magazine/carol-eindelijk-een-gayfilm-zonder-straf): onderdrukken, actievoeren of (eenzaam en ongelukkig) sterven - zeker in de keurige jaren 50. Maar in *Carol* is het niet de vraag of de geaardheid van glamourhuisvrouw Carol (Cate Blanchett) en winkelmedewerkster Terese (Rooney Mara) door hun omgeving wordt geaccepteerd, laat staan hun mannen. Natuurlijk is Carols man Harge *not amused*, maar het belangrijkste is of de liefde van de twee vrouwen wederzijds is, opbloeit en overwint. Omdat Carol en Terese niet durven zeggen wat ze écht van elkaar vinden werpen ze elkaar eindeloos veel blikken toe: verwachtingsvol, een beetje bang, droevig soms, maar vooral hevig verliefd. *A**ll you want for Christmas is* dat deze twee vrouwen elkaar vinden onder een maretak. Hun arme exen zijn we dan al lang vergeten.

Over een verboden lesbische relatie in de jaren vijftig. Met Cate Blanchett en Rooney Mara.

Carol

Negen jaar na hun laatste rendez-vous (*Before Sunset*) en bijna twee decennia sinds hun eerste ontmoeting (*Before Sunrise*), treffen we Celine en Jesse dit keer in Griekenland. Inmiddels een stel en ouders van twee dochters.


De zonovergoten vakantie zit er bijna op en beiden staan niet te popelen om terug te keren naar het werkende leven en de dagelijkse beslommeringen in Parijs. Tijdens de laatste dag en nacht op het eiland komen Celine en Jesse’s angsten en frustraties over leven en liefde boven tafel.

Deel drie in de *Before*-reeks van regisseur Richard Linklater en acteurs Ethan Hawke en Julie Delpy.

Before Midnight

Een geslaagd huwelijk tussen Italiaans-Canadese cultfilmer Panos Cosmatos en een manische Nicolas Cage, die zich weer als een bezetene op zijn rol stort. Cage overtreft zichzelf als bebloede houthakker met wraaklust. Cosmatos liet zich voor zijn expressionistische sfeerhorror inspireren door horrorklassiekers *Hellraiser* en *Suspiria*.


Het rustige leven van toegewijde paar Rode (Nicolas Cage) en Mandy (Andrea Riseborough) krijgt een bizarre wending wanneer een cultus en hun maniakale leider (Linus Roache) proberen lichaam en ziel van Mandy in bezit te nemen. De aanval leidt tot een spiraal aan uitzinnig geweld, met een flinke dosis adembenemende psychedelica en waanzin.

In *Mandy* laat Cage zich van zijn meest psychotische kant zien. Cosmatos geeft hem alle ruimte in deze compromisloze, hypnotiserende *midnight movie.*

Naar de klote en naar de hel met Nicolas Cage en de mooiste beelden van het jaar. Doe mij maar een retourtje.

Nicolas Cage schittert in een psychedelische horrorthriller van regisseur Panos Cosmatos *(Beyond the Black Rainbow)*.

Mandy

Intiem opgroeiodyssee over de opkomst en ondergang van een eerste grote liefde. Winnaar van de Gouden Palm in Cannes.


Wanneer scholiere Adèle (Adèle Exarchopoulos) kunststudente Emma (Léa Seydoux) ontmoet, een jonge vrouw met blauw haar, wordt haar hele leven op z’n kop gezet. Emma geeft Adèle de kans om haar verlangens te ontdekken, om zich te laten gelden als vrouw en als volwassene. Een ontroerend film over het geluk en verdriet van een eerste grote liefde, en alles wat daarbij hoort.

**Controverse**Ondanks de kussen en blije gezichten in Cannes, nadat *La vie d'Adèle* werd bekroond met de Gouden Palm, zijn regisseur Abdellatif Kechiche en actrices Léa Seydoux en Adèle Exarchopoulos niet als vrienden uit [elkaar gegaan](/magazine/de-soap-rondom-la-vie-d-adele). Seydoux en Exarchopoulos lieten in verschillende interviews weten dat de regisseur ze veel te lange dagen liet maken en te veel van ze vroeg. 'De meeste mensen durven niet eens te vragen om de dingen die hij wilde en als ze het al durven, dan doen ze dat met meer respect', aldus Exarchopoulos.

Intiem opgroeiodyssee over de eerste grote liefde van Adèle.

La vie d'Adèle

Op een dag dat het sterren regent zal het leven van twee jonge studenten voor altijd veranderen: Mitsuha en Taki kennen elkaar niet, maar worden wakker in elkaars lichaam. *Your Name* is de nieuwe film van Makoto Shinkai (*5 Centimeters Per Second)* en is de succesvolste Japanse animatiefilm sinds *Spirited Away*. 


Magisch is het, vinden tieners Mitsuha en Taki; door op de gekste momenten in elkaars lichaam over te gaan, leren ze elkaar op een unieke manier kennen, terwijl ze tegelijkertijd moeten reageren op hun omgeving die geen weet heeft van de *body switch*. De gevolgen zijn even komisch als vervreemdend, de wens om elkaar in het echt te ontmoeten groeit. Als er een gigantische meteoriet aan de hemel verschijnt, komen verwachtingen onder druk te staan. Zal een ramp de levens van Mitsuha en Taki vernietigen?

Shinkai’s portret van tienerliefde in een bovennatuurlijke wereld is lichtjes geïnspireerd op oude Japanse fabels, waarin het Shinto-geloof een belangrijke rol speelt. De film beleefde zijn internationale première op het San Sebastián International Film Festival. In Japan had *Your Name* de hoogste recette over het jaar 2017.

Sake maken met het speeksel van een maagd. Hardop balken en blozen bij alleen al de gedachte dat iemand je mee uit wil vragen. Luisteren naar J-pop over wolken en regenbogen. Swap je even mee naar de belevingswereld van twee Japanse tieners? Miljoenen Japanners gingen je al voor en lieten hun emoties de vrije loop bij *Your Name*, een oogstrelende animatiefilm over stadsjongen Taki en dorpsmeisje Mitsuha, die af en toe wakker worden in het lichaam van de ander. Na een speels begin, waarin Taki iedere ochtend even aan zijn (haar?) borstjes zit en Mitsuha Taki’s spaargeld erdoorheen jaagt in het hipste koffiezaakje van Tokio, neemt *Your Name* een geestverruimende wending waar Christopher Nolan nog een puntje aan kan zuigen. We zetten tijdens een film wel vaker ons lichaam in de pauzestand, maar voor het eerst waren we na afloop benieuwd of iemand er in de tussentijd misschien mee naar de supermarkt was geweest.

Laat je Hollandse nuchterheid thuis en ervaar een naadloze mind swap met twee gevoelige Japanse pubers.

De succesvolste anime sinds *Spirited Away*, over een jongen en een meisje die elkaar niet kennen, maar op een dag wakker worden in elkaars lichaam.

Your Name

Italië, zomer, korte broeken, perziken om te plukken: het zomerliefdegevoel straalt je tegemoet in *Call Me by Your Name,* de nieuwe film van de regisseur van *A Bigger Splash* en *Io sono l'amore*.


In de broeierige Italiaanse zomerhitte wordt de introverte 17-jarige Elio verliefd op de uitbundige Oliver, een student van zijn vader. Het is weinig films gegeven om het bloed tegelijkertijd naar je hersenen, je hart en je geslachtsdelen te laten stromen. In dat opzicht wordt *Call Me by Your Name* van Luca Guadagnino *(A Bigger Splash)* al vergeleken met het beste werk van Pedro Almodóvar en François Ozon.

Alsof we net op een camping in Zuid-Europa onze eerste zoen hebben gescoord, zo warm en opgewonden en een tikkeltje in de war voelen we ons bij *Call Me by Your Name*. In de nieuwe film van Luca Guadagnino *(Io sono l’amore, A Bigger Splash)* bloeit de liefde op tussen tiener Elio en de al wat oudere student Oliver, die zes weken te gast is in het Italiaanse vakantiehuis van Elio’s welbespraakte ouders. De twee jongens zwemmen en fietsen wat, ze raken elkaar aan en lopen van elkaar weg. Is dit wel verstandig? Is dit een vakantieflirt of toch meer? Met hulp van de zomerzon, perziken, dikke tranen, korte broekjes en liedjes van Sufjan Stevens laat Guadagnino je voelen hoe dat voelt, al die lust en verwarring. ‘Noem mij bij jouw naam en ik noem jou bij de mijne’, zeggen Elio en Oliver liefkozend tegen elkaar. Het voelt goed, dus zeggen wij: Cineville, we zijn verliefd op je. Je bent een onvergetelijk mooie film.

Oooh, heimwee naar dat zinderende, hitsige, totaal onzekere en onbestemde gevoel en niets liever willen. Wanneer begint de zomervakantie?

Italië, zomer, korte broeken, het gebeeldhouwde lichaam van Armie Hammer: het zomerliefdegevoel straalt je tegemoet.

Call Me by Your Name

Het verlegen jongetje Chiron groeit op in een harde buurt van Miami, waar hij worstelt met de afwezigheid van zijn vader, de verslaving van zijn moeder en zijn sluimerende homoseksualiteit. Winnaar van de Oscar voor de beste film van 2017.


Chiron is 9 jaar, stil en verlegen. Zijn moeder is drugsverslaafde en op school wordt hij gepest. Wanneer Chiron voor de zoveelste keer wordt belaagd, ziet drugsdealer Juan het gebeuren. Hij neemt hem mee naar huis en ontfermt zich samen met zijn vriendin over de jongen, die nergens een plek heeft waar hij zich veilig voelt.

*Moonlight* maakt een sprong in de tijd en laat zien hoe Chiron als tiener en dealer heeft geleerd zijn homoseksualiteit voor anderen te verbergen. In de achterbuurten van Miami is er geen plek voor iemand zoals hij.

2016 was het jaar van #oscarssowhite, 2017 gelukkig alweer een stuk minder. En daar hoefde The Academy niet eens geforceerd voor te doen: *Moonlight* - dat 8 nominaties in de wacht sleepte - ís ook gewoon een van de beste films van het jaar. We hadden een topzware klaagzang over gemarginaliseerde homoseksuelen verwacht, maar kregen een gevoelig drieluik over jongetje/puber/jongeman Chiron, die goed en kwaad doet, maar nooit zichzelf kan zijn. Regisseur Barry Jenkins groeide net als Chiron op in de buitenwijken van Miami en weet dat er daar meer is dan alleen maar zwart of wit. De moeder van Chiron is hevig verslaafd, maar heeft ook gewoon een baan; de drugsdealer die het jongetje onder zijn hoede neemt geeft geen schietoefeningen, maar zwemles. Meestal wint de film met de meeste Oscarnominaties ook de prijs voor Beste Film (dit jaar: *La La Land)*, maar als iemand dat cliché kan killen dan is het Jenkins.

Moonlight leert je om een keer aan je dealer te vragen hoe het nou écht met hem gaat.

Een met prijzen overladen coming of age-film in drie delen, over het leven van een homoseksuele jongen uit de achterbuurten van Miami.

Moonlight

Een genremix van regisseur Ali Abbasi en scenarist John Ajvide Lindqvist, de schrijver van *Let the Right One In*. Winnaar van de Un Certain Regard Award op het filmfestival van Cannes.


Tina is een waardevolle kracht bij de grenswacht. Ze is in staat gevoelens als schuld, schaamte en angst te ruiken, en zo pikt ze moeiteloos smokkelaars uit de menigte. Op een dag stapt er een verdacht uitziende man van de veerboot. Niet in staat te ontdekken wat hij verbergt, raakt Tina gebiologeerd door deze Vore en zijn mysterieuze aura. Ze voelt met hem een verwantschap die ze met anderen niet kent. Haar onderzoek naar hem onthult veel meer dan ze kon verwachten; haar hele bestaan is op leugens gebaseerd. Nu moet ze kiezen of ze Vore’s schokkende waarheid zal accepteren.

Op de poster staat een bonkig vrouwtje in uniform in het bos naar ons te loeren. Nee, wij dachten óók niet dat het Zweedse sprookje Gräns één van de liefste en eerlijkste films van het jaar zou zijn. Het is niet zo prettig om naar grenswachter Tina te kijken. Dat vindt ze zelf ook niet. Ze heeft een gek snuitje, vieze tanden en een unibrow waar Bert jaloers op zou zijn. Wel doet ze goed werk: foute types die stinken naar angst of schuld pikt ze met haar scherpe neus zó uit de rij. Buiten de grenspost snuffelt ze liever aan bomen dan mensen. Tina hoort er net niet helemaal bij, maar als ze op een dag de ruige Vore ontmoet, die er net zo uitziet als zij, voelt ze zich erkend en verward tegelijk. Is ze wel de buitenstaander die ze dacht dat ze was? De Iraans-Deens regisseur Ali Abbasi weet als geen ander hoe het is om op de grens van twee werelden te balanceren en maakte met *Gräns* in alle opzichten een vreemde eend in de bijt: een mix van fantasy, liefdesverhaal, crimi en coming-of-age, en bovenal een spiegel voor zijn publiek. Zien we daar een monster loeren?

Een onverwacht lief modern sprookje over menselijk kwaad, dierlijke onschuld en grenzeloze (zelf)acceptatie.

Een genremix van regisseur Ali Abbasi en scenarist John Ajvide Lindqvist, de schrijver van *Let the Right One In*.

Gräns

Geregisseerd door Sebastián Lelio *(Una mujer fantástica, Gloria*). Met Rachel Weisz en Rachel McAdams. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Naomi Alderman.


Na de dood van haar vader die rabbijn was, keert Ronit (Rachel Weisz) terug naar de besloten orthodox joodse gemeenschap waaruit ze verbannen was. Als ze weer contact krijgt met haar jeugdvriendin Esti (Rachel McAdams) zorgt dat voor controverse binnen de gemeenschap.

Rabbijnsdochter Ronit is een rebel: ze scheldt en rookt, draagt korte rokjes en doet het met mannen én met vrouwen. In haar orthodox-Joodse familie is geen plek voor haar wilde haren, laat staan voor haar seksualiteit. Ze vlucht, maar als ze later weer in contact komt met haar jeugdliefde Esti, inmiddels een ogenschijnlijk vrome huisvrouw, laten de twee zich niet langer temmen. Actrice Rachel Weisz, die de film ook produceerde, is óók een rebel: ze wist met Ronit een sterke, gelaagde vrouwenrol voor zichzelf te regelen, en ze wist dat niemand zo’n onorthodox heldenepos beter kon regisseren dan Sebastián Lelio. In *Una mujer fantástica* en *Gloria* liet hij ook al zien hoe De Liefde een morele aardverschuiving kan veroorzaken. Maar de ultieme rebel van dit verhaal is Esti (Rachel McAdams), die haar gevoelens moet zien te rijmen met haar geloof. Door haar kwetsbare verzet zien we achter die zwarte jurken en grijze baarden opeens alle kleuren van de regenboog.

Door deze rebelse liefde zie je tussen de zwarte jurken en grijze baarden opeens alle kleuren van de regenboog.

Geregisseerd door Sebastián Lelio *(Una mujer fantástica, Gloria*). Met Rachel Weisz en Rachel McAdams en Allesandro Nivola.