Mathilde

*Psst, leuk feitje: Al Mathildes beeldcolumns zijn in de originele vorm te koop (en in het echt nog veel mooier en groter!). Ga naar [Mathildes website](https://mathildebindervoet.nl/) voor contactgegevens.*


large_CV_VORTEX.jpg

medium_CV_VORTEX.jpg

small_CV_VORTEX.jpg

thumbnail_CV_VORTEX.jpg

large_CV_Cortex-tekst.jpg

medium_CV_Cortex-tekst.jpg

small_CV_Cortex-tekst.jpg

thumbnail_CV_Cortex-tekst.jpg

Artikelen

large_CV_Vortex-banner.jpg

medium_CV_Vortex-banner.jpg

small_CV_Vortex-banner.jpg

thumbnail_CV_Vortex-banner.jpg

Was getekend in splitscreen: Vortex

Feestbeest Gaspar Noé *(Enter the Void, Climax)* was een jaar geleden bijna dood (hij had een hersenbloeding) en doet het daarom wat rustiger aan met deze gevoelige film over een ouder echtpaar dat langzaam de grip op hun herinneringen kwijtraakt. 


De Italiaanse horrorregisseur Dario Argento speelt de man, actrice Françoise Lebrun de vrouw. De ondertitel van hun film: 'Het leven is een kort feest dat snel vergeten is.'

Tijd is een wreed iets. Het ene moment sta je hossend op een huisfeestje, vijftig jaar later raak je de weg kwijt bij het melkschap. Dat ouder worden doodeng is, weet ook regisseur Gaspar Noé. In de jaren na het succes van zijn duivelse dansfestijn *Climax* (2018) kreeg de 58-jarige regisseur een hersenbloeding en verloor hij zijn moeder aan Alzheimer. Zo leerde hij pas echt wat horror is. De angst voor Vadertje Tijd werd het kloppende hart van zijn nieuwe film *Vortex*, waarin een ouder echtpaar langzaam – en dan ineens heel snel – door de vergankelijkheid wordt omarmd. De man heeft hartproblemen, de vrouw laat regelmatig het gas aan staan en denkt soms dat haar zoon haar lover is. Al snel trekt Noé een dikke zwarte lijn door het beeld tussen de man en vrouw. Het is een afscheiding die niet meer weggaat. Je kan je vanuit de zaal scheel staren, maar je ogen krijgen de twee geliefden niet meer bij elkaar. En zo hakt *Vortex* er keihard in, ook zonder de beukende techno, het grove geweld en tripscènes waar Noé beroemd mee is geworden. De regisseur kijkt de tijd recht in de ogen en laat zien wat er overblijft van een leven als het feest écht voorbij is. Een kater of slechte trip is tijdelijk, de Alzheimer die je van je echtgenoot vervreemdt gaat nooit meer weg.

Kijk de tijd recht in de ogen en zie wat er overblijft van het leven als het feest écht voorbij is.

Feestbeest Gaspar Noé doet het wat rustiger aan met een film over een ouder echtpaar dat langzaam de grip op hun herinneringen kwijtraakt.

Vortex

Reïncarnatie als psychedelische trip; dat is waar Gaspar Noé zijn kijkers op trakteert. De enfant terrible van de Franse cinema creëerde een visueel overweldigende wereld vol neon-kleuren, pilletjes, hallucinaties en schreeuwende seks in Tokyo’s obscure love hotels.


Oscar, een Amerikaanse tiener in Tokyo, wordt onverwachts neergeschoten als de politie achter hem aan zit wegens drugshandel. Terwijl hij langzaam doodbloedt in het toilet van The Void stijgt hij boven zichzelf uit. Zijn geest dwaalt door de buitenaardse straten van Tokyo en maakt een hallucinerende reis door heden en verleden. Hij volgt zijn jongere zus Linda, die hij uit Amerika liet overkomen, en nu langs de palen van een stripclub naar beneden glijdt. Oscar beloofde om altijd bij haar te blijven en waakt als geest over haar leven. Uiteindelijk redt hij Linda uit haar misère op een wel heel bijzondere manier, om zo altijd bij elkaar te zijn...


Bekend van extreme films als *Irreversible*, geeft Gaspar Noé de cinema opnieuw de wind van voren. De suizende muziek van Thomas Bangalter (Daft Punk) en het visueel vermogen van Noé laten je hersens tintelen. Filmisch voelen en ervaren als nooit van tevoren, dat is het effect. *Enter the Void* is een bad trip met happy-end.

Een bad trip met happy end. Van Gaspar Noé.

Enter the Void

De nieuwe film van Gaspar Noé *(Irréversible, Enter the Void)*. Een hallucinerende, uitzinnige voorstelling vol dans en duisternis.


1996, een groep jonge dansers verzamelt zich in een afgelegen herberg voor een drie dagen durende repetitie. Op de laatste avond wordt er feest gevierd en raakt de schaal sangria vermengd met een flinke dosis LSD. Onder invloed verandert de sfeer drastisch in de loop van deze nacht en belanden de dansers in een waanzin van paradijselijke dromen en huiveringwekkende nachtmerries.

Dansen is loslaten. Loslaten dat er misschien mensen naar je kijken terwijl je de beat mist en je met oncontroleerbare zwaaiarmen onbewust De Robot doet. Loslaten dat je rood staat en je ex sneller is opgekrabbeld dan jij. Drank kan dan een beetje helpen, of iets sterkers, zoals de met lsd geupgrade schaal sangria in Gaspar Noé’s opzwepende dansfeest/drugsnachtmerrie *Climax*. De voguers, pop-lockers en krumpers die er een beker van drinken, aan het slot van een spectaculaire repetitie in een afgelegen schoolgebouw, hebben geen idee wat ze boven het hoofd hangt. Dat spul is er stiekem ingedaan, maar door wie? Wat volgt is wanhoop en paranoia, woede en geiligheid - gulzig gefilmd door regisseur Noé zelf, in helse kleuren en duizelende long-takes, en soms op z’n kop. Kraaiend rondjes rennen in je nakie, seks op de dansvloer, je mededansers in de fik steken: opeens kan alles. *Climax* is het ultieme loslaten

Probeer maar eens in de maat te blijven als je danst met je demonen.

Een hallucinerende, uitzinnige voorstelling vol dans en duisternis.

Gerelateerde films

Vortex

Enter the Void

Climax