Dit zijn ze, de beste films van 2024 volgens jullie

De beste film van 2024: All of Us Strangers
Niets zo verbindend als samen een potje janken, en daarom verbaast het ons ook niet écht dat deze kleine film met Grote Gevoelens dit jaar als winnaar uit de bus kwam. Want alle visuele uitspattingen, radicale ideeën en geschiedkundig geweld van de rest van de top 5 ten spijt: weinig films gingen in 2024 zó voor een emotionele knock-out als Andrew Haighs All of Us Strangers. We mochten in januari al meedromen met lonely Londoner Adam en al zijn gemiste kansen, en eigenlijk zit een schim van onszelf bijna een jaar later nog steeds in diezelfde bioscoopstoel. Verwonderd, gebroken, wachtend op een leuke buur die vraagt of we toevallig een drankje willen (JA DAT WILLEN WE!), of op een lieve jaren-tachtig-moeder die flapjacks voor ons maakt, of gewoon op iemand die ons over de bol aait en zegt dat het goedkomt, heus. Met allemaal vreemdelingen in een filmzaal snotteren om een spookverhaal over eenzaamheid, en dan dus juist niet alleen zijn: hoe mooi is dat? (LM)

Nummer 2: Poor Things
Als een doorgeslagen wetenschapper ooit zou proberen de ultieme Cineville-film aan elkaar te naaien, zou het slim zijn om te beginnen met een paar flinke stukken Emma Stone en Yorgos Lanthimos. (Waar zij gaan, gaan jullie ook.) Het wetenschappelijk experiment zal op enig moment in haute couture een gek dansje moeten kunnen doen. En als het ding helemaal af is, wil je er ongeveer twee uur lang omheen kunnen lopen, om er daarna over te discussiëren of het iets feministisch is – of juist helemaal niet. Wat verder niet mag ontbreken: een deel van onszelf en een deel van de wereld, maar dan nét een paar tandjes dromeriger, bloederiger en gekker. Poor Things won dan (net) niet deze verkiezing, als naadloos samenraapsel van alles en meer waar we in Cineville door aangetrokken worden, werd ze wel met afstand de bestbezochte film in Cineville aller tijden. (JH)

Nummer 3: Anora
Anora-anora-anora-anooooraaaa. We mogen haar inmiddels Ani noemen (we zijn besties nu). Ani met glitters in haar haar en vlinders op haar nagels. Ani met haar rode sjaal en zwarte bontjas. In oktober deed Sean Baker ons het spannendste avontuurtje van 2024 cadeau: 139 minuten met Anora. Ze stormde binnen, stal ons hart en ging ervandoor met de Gouden Palm. Ze leek alles voor elkaar te hebben en toen toch niet. Anora de vrouw, Anora de film en Anora als metafoor voor de klassenstrijd: alle versies van Ani maakten iets anders in ons los. De ene bezoeker lag dubbel, de ander werd boos, je filmvriend kreeg vlinders in de buik van een kale bad guy en jijzelf pinkte misschien een traantje weg in de sneeuw, bij de zwaarste omhelzing van het jaar. Iedereen wil wat van Anora, iedereen vindt wat van Anora, iedereen ziet de glitterstempel die ze op filmjaar 2024 heeft gedrukt. Soms denken we die rode sjaal te zien wapperen, maanden later op een straathoek. In onze dromen horen we dat dikke vette Brooklyn-accent nog steeds. (JB)

Nummer 4: The Substance
Zaten we net lekker te dromen van de eeuwige jeugd, bezorgde The Substance ons massaal een paar nieuwe grijze haren en permanente paniekrimpels in het hoofd. Want goeie genade, wat viel er een hoop te huiveren in deze cautionary tale over een oudere actrice die met een mysterieus goedje hoopt jong te kunnen blijven. De close-ups van bloeddorstige injectienaalden, uitstekende botten en stuiterende billen gingen nog wel, maar dat stukje waarin Dennis Quaid (waa!) met z’n getuite lippen (waaaaa!) vette garnalen naar binnen zit te duwen (waaaaaa!) bleek het goorste van allemaal. Maar met zomaar maar wat smerigheid word je geen Top 5-beste film van het jaar natuurlijk. De liters nepbloed in The Substance zorgden niet alleen voor een fysieke reactie, maar druppelden ook onze hersenpan binnen. Schrijver-regisseur Coralie Fargeat en hoofdrolspelers Demi Moore en Margaret Qualley gaven álles voor hun feministische fabel, en dat is reden genoeg om de filmwereld in één klap vijf oneindig fonkelende sterren mooier en/of lelijker te vinden dan dat ‘ie vorig jaar nog was. (JH)

Nummer 5: The Zone of Interest
Alles wat een lievelingsfilm kan zijn, was The Zone of Interest niet. In Jonathan Glazers Holocaustfilm vonden we geen verzetshelden die winnen van het kwaad, geen bitterzoet ondanks-alles-liefdesverhaal, geen sepia-kleuren als pleister op de wond, die je in de waan laat dat dit allemaal heel lang geleden was. De familie Höss voerde hun routineuze kwaad uit op klaarlichte dag, zonder schroom en met de ogen wijd open. Wat er een paar meter verderop gebeurde, verborgen ze achter een tuinmuur met vers aangeplante klimop. Hoor je door de bloemen en het beton heen het gekrijs dan niet? De piepende treinwagons, de stampende moordfabriek? Kan je het bloedvergieten niet ruiken, of doe je gewoon alsof? Glazer verwijderde met onverschrokken precisie het ‘kunstmatige stof’ dat film zo vaak op de Holocaust heeft gelegd, als een poetsdoekje dat de geschiedenis doet glimmen van naargeestige nieuwigheid. Dit is wat film ook kan zijn: misselijkmakend, broodnodig, en met jou als getuige. Kijk, zegt het doekje, dit is de realiteit. Dit is genocide. En het staat helemáál niet ver van je af. (JB)

De rest van de top 10:
6. Dune: Part Two
7. Challengers
8. The Outrun
9. La chimera
10. The Holdovers

We vroegen jullie niet alleen naar jullie ultiem-favoriete films, maar ook naar jullie lievelingspersonages (love/hate), -kostuums en -locaties. 

Jullie favoriete setje. Hoe kan het ook anders: Adam en Harry uit film van het jaar All of Us Strangers. Het drietal Art, Patrick en Tashi uit Challengers speelden de beste tennisset van 2024 en pakten al zwetend het zilver. 

De outfits die je nog hoopt te vinden in de vintagekraam. De snoepjurken van Poor Things wonnen het van reusachtige pakken uit concertklassieker Stop Making Sense, op nummer 2.

Een nieuwe favoriete vakantiebestemming. Er komt een run op een plekje op de Orkney-eilanden uit The Outrun. Eerst allemaal ons haar verven en daarna lekker uitwaaien. 

Het personage you love to hate. Deze was heel close. Iedereen haatte het Russische rotjoch Ivan uit Anora, maar wat Sue uit The Substance allemaal uitspookt, was écht om helemaal gek van te worden.

Een goeie film uit de buurt. De wilde Noordzee! Een docu over ons eigen zeetje, hoe Nederlands wil je het hebben? De onverwachte hit De terugreis eindigde op plek 2. 

--

De stukjes door hierboven werden geschreven door: Jente Buskes, Jesse Heijnis en Lauren Murphy