Challengers

‘Schandalig korte broekjes, ritmisch gekreun, glinsterende zweetdruppels: gaat Challengers nou over tennis, of over seks? In de nieuwe film van Luca Guadagnino ís het tennis de seks. Het verhaal: als tieners stonden Tashi (Zendaya), Patrick (Josh O’Connor) en Art (Mike Faist) samen op de baan, maar één wilde avond in een hotelkamer, een knieblessure en dertien jaar later zijn ze coach en/of kampioen en/of op hun retour en/of geliefden en/of rivalen en/of elkaars ex. It’s complicated. Tot zover het drama langs de zijlijn: waar het hier echt om gaat is wat er tijdens de rally’s gebeurt. Opeens is er niets heter dan een snoeiharde service en niks waar je je liever aan vergaapt dan een goeie backhand. Af en toe stopt Guadagnino de camera in een tennisbal en laat ’ie je alle hoeken van de baan zien. Twee tellen later zie je een paar Adidas-gympies op het gravel stampen alsof je eronder ligt. Je zintuigen krijgen een klap, de adrenaline pompt als een wervelwind door je systeem en je oortjes worden rood. Is dit voorspel? Is het porno zonder naakt? Of is het gewoon een fucking lekker potje tennis? Met woorden kunnen we het niet echt uitleggen, maar je weet het als je het voelt. Na 132 minuten balsport, krakende botten en een soundtrack die niet zou misstaan op een vunzige videoband uit de 80s, beukt het verlangen nog uren in je door.’