Rietland in Cannes: achter de schermen op 's werelds grootste filmfestival, bij de wereldpremière van een Nederlands debuut

Door Marleen Slot

Zondag 11 mei
Vandaag vlieg ik naar Nice, maar eigenlijk begint dit verhaal een paar weken geleden op 7 april, met het verlossende bericht van onze Franse distributeur dat Rietland is geselecteerd voor de prestigieuze Semaine de la Critique tijdens het filmfestival van Cannes. Regisseur Sven Bresser debuteert met Rietland en we voelen ons vereerd en heel erg thuis op deze plek. De competitie van Semaine de la Critique is ooit speciaal opgericht door filmcritici, voor de eerste en tweede speelfilms van nieuwe makers. Na een lange eindspurt waarin we de film afmaakten, de première voorbereidden en alle publiciteitsmaterialen op orde kregen, ben ik opgelucht om vandaag dan eindelijk naar Cannes te vliegen. Sven en de acteurs komen dinsdag achter ons aan, net als een deel van onze crew.

Maandag 12 mei
Ik ben niet alleen in Cannes voor de première van Rietland. Ieder jaar reis ik af naar het festival voor afspraken met verschillende filmprofessionals, om de films die ik ontwikkel en financier een extra duwtje in de rug te kunnen geven. Vandaag heb ik een afspraak met een sales agent: eentje met het mooiste tijdelijke kantoor, met uitzicht over de hele haven, het Palais en de zee.

Aan het einde van de middag staat de protocol meeting gepland in het kantoor van de Semaine de la Critique, op de 5e verdieping van het Palais. Gelukkig heb ik op de stoep voor het Palais afgesproken met Théo, die werkt voor The Party Film Sales, en Eloïse die werkt voor The Jokers, want ik heb het richtingsgevoel van een borrelnoot. The Party is onze sales agent, die de film internationaal gaat proberen te verkopen. The Jokers is een Franse distributeur die – heel bijzonder voor een Nederlandse film – al vanaf het script-stadium aan Rietland verbonden is.

Ik ben opgelucht. Iedereen is er en het is nog maar één nacht tot aan de première

We bespreken het schema van de aankomende dagen met het team van de Semaine, The Party, The Jokers en het team van internationale publicisten die we hebben ingehuurd. We werken samen met een internationale publicist die ervoor probeert te zorgen dat we gerecenseerd worden in alle belangrijke filmbladen, zoals Variety en The Hollywood Reporter en we hebben ook Franse publicisten die zich op de Franse pers richten. Onze distributeur voor de Benelux, Cinéart, verzorgt alle Nederlandse pers. Er zijn voorafgaand aan het festival al persvoorstellingen geweest in Londen, Parijs en Amsterdam.

Dinsdag 13 mei
Vandaag arriveert het filmteam en ben ik zenuwachtig. In de ochtend heb ik nog een afspraak met een sales agent, wat een heel goede afspraak blijkt te zijn want naast producent van Viking Film ben ik ook co-eigenaar van animatiestudio Holy Motion, en deze sales agent komt met een grote Amerikaanse film waar 20 minuten stopmotion animatie voor nodig is. Spannend waar dit toe gaat leiden; het leidt me een beetje af van de zenuwen.

Na afloop ga ik snel naar de plek waar ik Gerrit Knobbe en Loïs Reinders, onze hoofdrolspelers, heb ondergebracht. Gerrit is een 61-jarige rietsnijder uit Belt-Schutsloot die in Rietland zijn debuut maakt als acteur. Hij reisde samen met zijn vrouw Janny naar Cannes. Later reizen ook zijn twee kinderen en twee vrienden af naar het festival om de première met ons mee te maken. Loïs speelt zijn 10-jarige kleindochter en is de dochter van regisseur Sacha Polak. Sacha komt met haar mee naar Cannes en dat vind ik heel fijn. Zij en ik werken al heel lang samen en zijn beste vrienden. Ik verheug me erop dat we dit samen kunnen beleven.

We lunchen en zwemmen en genieten van de zon. Het is een gek idee dat we straks de première hebben

Iedereen van de cast en crew is goed gearriveerd en in de avond dineren we met elkaar. Ik ben opgelucht. Iedereen is er, we hebben het fijn met elkaar en het is nog maar één nacht tot aan de première.

Woensdag 14 mei
D-Day. Het voelt onwerkelijk, hier hebben we zo lang naartoe geleefd en nu is het zover. Ik heb mijn speech uitgeschreven op papier en Sven heeft in de ochtend nog een paar interviews gedaan. Het prettige van de Semaine is dat de makers een ‘eigen’ strandpaviljoen hebben. Hier kun je met het filmteam afspreken en interviews inplannen. Sven is daar zijn gesprekken aan het voeren en ik heb met Sacha en Loïs afgesproken. We lunchen en zwemmen en genieten van de zon. Het is een gek idee dat we straks de première hebben. Ik voel me heel ontspannen en ben vanaf mijn strandstoel de laatste dingen aan het produceren. Om kwart over drie ren ik van het strand naar mijn appartement. Ik wil snel douchen om er vervolgens achter te komen dat er geen föhn is! Ik bel met Janniek, de vriendin van Sven, die snel een föhn komt brengen, zodat ik niet met natte haren over de rode loper moet.

We verzamelen allemaal rond half vijf voor de Miramar, het filmtheater van de Semaine. Het is zo leuk om iedereen aan te zien komen, en hoe mooi iedereen eruitziet. We gaan naar binnen en Sven, Gerrit, Loïs en ik worden het podium opgeroepen als iedereen in de zaal zit. Sven heeft een heel mooi verhaal voorbereid en kan heel goed vertellen over de thematiek van de film.

Als de credits over het beeld rollen gaan de deuren open en stormt er een cameraploeg binnen

De film begint en ik voel me fijn, met alle mensen om ons heen die zo hard aan de film hebben gewerkt en onze families en geliefden en vrienden. Het is heel speciaal. Als de credits over het beeld rollen gaan de deuren open en stormt er een cameraploeg binnen. Hier waren we eerlijk gezegd niet helemaal op voorbereid. Sven en ik kijken elkaar aan en Sven zegt gelukkig: ‘volgens mij moeten we gaan staan’. We gaan staan met Loïs en Gerrit en krijgen een minuten durend applaus en staande ovatie van het publiek. Het is hartverwarmend en prachtig en we zijn allemaal ontroerd.

Na afloop hebben we feest in de Vertigo, een club die speciaal voor het filmfestival van Cannes in het leven wordt geroepen. We praten na en hebben plezier. De druk is eraf want de film is de wereld in. We maken een groepsfoto met de crew en cast in de club want dat zijn we vergeten bij de rode loper.

Donderdag 15 mei
We moeten weer vroeg op vandaag want Sven, Gerrit en Loïs hebben de hele dag interviews en fotoshoots. Wel in het fijne strandpaviljoen, dus tussen alle gesprekken door is er ook tijd om te zwemmen en een glaasje rosé te drinken op de goede afloop. Tussen de middag is er in het strandpaviljoen een lunch voor het hele team. Iedere dag organiseren ze dit voor een andere film en wij treffen het, want er schuiven ook allerlei festivalprogrammeurs aan. Dus die middag kan ik snel schakelen en voer ik korte gesprekken met programmeurs van Sundance, Berlijn, Venetië en Rotterdam.

Einde middag is er in het Nederlandse paviljoen een borrel om de Nederlandse producties in Cannes te vieren. In de avond ga ik met Sven en Gerrit en Janny naar een speciale vertoning in Valbonne, een klein plaatsje net buiten Cannes. Na afloop is er een Q&A. Het was een heel lange dag en we zijn blij als we rond middernacht Cannes weer binnenrijden.

Vrijdag 16 mei
Vandaag vertrekken de acteurs weer. Het is fijn en goed geweest en we hebben in twee dagen zo veel meegemaakt en ervaringen opgedaan, dat onze band nog sterker is geworden. We zwaaien iedereen uit en dan haasten Sven en ik ons naar een afspraak voor de Camera D’Or, de prijs voor beste debuutfilm van het festival. We drinken een glaasje champagne en Sven moet een formulier ondertekenen waarin hij verklaart dat dit echt zijn debuutfilm is.

In de middag lunch ik met een bevriende Nederlandse producent en race ik daarna van afspraak naar afspraak. Ondertussen stromen de goede recensies binnen.

Zaterdag 17 mei
Als ik ’s ochtends wakker word, bellen Gerrit en Janny om te vertellen dat ze gisteravond met een rode loper zijn ontvangen door het hele dorp.

Ik ben gevraagd om vandaag een masterclass te geven aan de vierdejaars studenten Productie van de Filmacademie maar er zijn wat problemen met de locatie. Uiteindelijk belanden we op het terras van de Petit Majestic. Dit is een barretje waar ’s avonds iedereen staat te borrelen en te netwerken. Overdag is het een beetje een smoezelige plek waar we er uiteindelijk in slagen om alle studenten een stoel op het terras te geven en ik staand mijn verhaal doe over de totstandkoming van Rietland. Ik had niet gedacht dat ik ooit op deze plek les zou geven!

Zaterdagmiddag merk ik dat de vermoeidheid begint in te dalen en ik zeg twee afspraken af. We gaan met Sven en wat vrienden bij een klein oesterbarretje zitten. Het is een heel gezellige middag en ook heel fijn om even te kunnen ontspannen.

In de avond dineer ik met een groep bevriende Nederlandse producenten. Onze een gouden traditie in Cannes

Zondag 18 mei
Ik heb deze dag nog een première. Voor de film O Agente Secreto van Kleber Mendonça Filho hebben we met de Holy Motion studio een stopmotion scène gemaakt. Het was heel bijzonder om hieraan te werken. Het is een scène waarin een harig been mensen aanvalt. Ik merk dat de dagen (en nachten) beginnen te tellen en ik heb moeite om mijn ogen open te houden, ook al is het een fantastische film. Gelukkig mis ik ‘onze scène’ niet.

In de avond dineer ik met een groep bevriende Nederlandse producenten. Dit is een gouden traditie geworden in Cannes. Wij zijn van een generatie producenten die veel contact met elkaar hebben en veel overleggen en samenwerken. Het is een heel gezellige avond en ik voel een grote connectie.

In de avond beland ik op mijn allereerste villa-feestje ooit in Cannes. De sales agent van Rietland heeft meerdere films in Cannes en bestaat 5 jaar dus zij hebben een grote villa in de heuvels afgehuurd. Het is een prachtige plek met uitzicht op de haven van Cannes en we dansen bij het zwembad.

Maandag 19 mei
Als ik wakker word ben ik heel blij dat ik naar huis ga. Het was een heel mooie maar ook heel intense week. Ik mis mijn zoontje Dorus en wil heel graag naar huis. Voordat we einde dag het vliegtuig pakken lunch ik nog met mijn beste vriend Frank Hoeve, die ook filmproducent is. En we nemen nog een laatste duik in zee. We vertrekken naar huis met een hart vol herinneringen.