Keuzes maken in het hiernamaals, twee vrouwen die 22 keer willen trouwen, gebroken gezinnen op IJsland en in Taipei: dit zijn de goeie films van december

Orwell 2+2=5
Op het eerste oog is dit een documentaire over het oeuvre van schrijver George Orwell en de vele verfilmingen ervan. 1984 en Animal Farm zijn nog steeds terug te vinden op de leeslijst en maakten van Orwell één van de bekendste fictie-schrijvers. Of althans, fictie? Hoe dieper filmmaker Raoul Peck in Orwells teksten duikt, hoe duidelijker de overeenkomsten met de hedendaagse staat van de wereld worden. Oorlog, fascisme, klimaatdestructie, het economisch systeem en onderdrukking, precies zoals Orwell het heeft omschreven. De bekendheid van zijn cautionairy tales ten spijt: Orwell 2+2=5 is een essayistische film over het gelijk dat Orwell nooit heeft willen krijgen. (Maan)

Eternity
In het hiernamaals komen zielen terecht in een alledaags hotel waar ze één week de tijd krijgen om een paradijs voor de eeuwigheid te kiezen. Als de bejaarde Larry stikt in een pretzel, belandt een jongere en gelukkigere versie van ‘m (Miles Teller) in dit tussenhotel, waar hij keuzestress krijgt en ervoor kiest om superromantisch op zijn grote liefde Joan (Elizabeth Olsen) te wachten, zodat ze samen een wereld – Museum World? Wine World? Beach World? – kunnen uitkiezen. Wat hij niet weet, is dat Joans eerste liefde, Luke (Callum Turner), hetzelfde idee heeft, maar al heel veel langer wacht. Joan staat nu voor een moeilijke keuze: gaat ze voor een eeuwig leven met haar eerste, verloren en te korte liefde? Of met haar tweede, die langer duurde maar ook saaier was? Regisseur David Freyne raakt met Eternity oneindig veel gevoelige snaren en stelt de steengoeie vraag: zit geluk ‘m in één groot moment of juist in honderden kleintjes? (Emin)

Julian
Het was liefde op het eerste gezicht voor Fleur en Julian, die elkaar ontmoetten op een evenement over feminisme en gender. Het was zelfs zó’n volhardende liefde dat ze in 2017 een krankzinnig idee krijgen: als gay koppel trouwen in de 22 landen waar dat mag. Om de liefde te vieren, maar ook om een statement te maken. Project 22 gaat het heten. Ze lozen hun appartement, verkopen alles wat ze bezitten en lichten de pers in. Het is een inspirerend verhaal over wilskracht en queer-zijn – tot ceremonie vier, waar het avontuur pijnlijk en abrupt stopt. Wat begint als een activistisch liefdesverhaal, verandert in een liefdevol afscheid. De Vlaamse regisseur Cato Kusters verfilmde het waargebeurde verhaal van Fleur Pierets, die haar relaas deed in het boek Julian. Fleur en Julian bleven samen tot op het laatste moment, en maakten het hun missie om hun verhaal onsterfelijk te maken. Verfilming Julian is vrolijk en triest, anders en hetzelfde, en bovenal een universeel portret van pure, intieme liefde. (Emin)

Een alleenstaande moeder verhuist met haar twee dochters terug naar Taipei. Terwijl mama Shu-Fen zich drie slagen in de rondte werkt in haar eetstandje op de nachtmarkt, betaalt ze zich blauw aan de schulden van haar ex. Ondertussen heeft tienerdochter I-Ann veel last van haar baas die ook even haar fling is, en hoort de 5-jarige I-Jing van haar grootvader dat ze niets met haar linkerhand mag doen, omdat die ‘door de duivel bezeten’ zou zijn. Volledig opgenomen met iPhones, baseerde debuterend regisseur Shih-Ching Tsou haar script op haar eigen ervaringen, en die van vrienden en familie. Haar jarenlange samenwerking met Sean Baker — ze produceerde onder andere zijn films Tangerine en _The Florida Project _ — is niet alleen terug te vinden in de keuze voor telefooncamera’s. Baker schreef ook mee aan het scenario, produceerde de film én liet zijn signatuur achter in de montage. Het resultaat is een levendig slice-of-life familiedrama, waar het jongste gezinslid (Nina Ye) met haar linkshandige strubbelingen zonder twijfel de spotlight steelt. (Tessa)

The Love That Remains
Wat is het toch mooi op IJsland. Je kan er heerlijk lekker wandelen, paddestoelen en bessen plukken of rondhobbelen in je terreinwagen. Voor Anna (Saga Garðarsdóttir) lijkt het perfecte plaatje compleet: ze is kunstenaar, woont in een licht huis met een tuin vol kippen, heeft een dochter, twee zoons (een tweeling) en een hond die Panda heet omdat ie er een beetje uitziet als een panda. Aan geluk geen gebrek in familieportret The Love That Remains, maar hier en daar schemert ook de teleurstelling door. Over kunstwerken die niet verkocht raken, haantjes die zich blijven opdringen en kinderen die hun onschuld verliezen. Echt een verhaal heeft The Love That Remains niet, maar subtiele existentiële vibes des te meer. (Jesse)