In Bombshell wordt de feministische strijd ook gevoerd voor (en door) antifeministen

Fox News-baas Roger Ailes leek in vele opzichten een karikatuur van een seksistische creep, met zijn knullige misogyne woordspelingen: ‘If you wanna play with the big boys, you gotta lay with the big boys’, of ‘To get ahead, you gotta give a little head’. Je denkt haast: bestaat zo iemand écht? Hij was niet alleen de tirannieke baas van een extreem conservatieve, rechtse nieuwsorganisatie die zijn vrouwelijke werknemers keurde als stukken vlees en Trump aan de macht hielp, hij zag er ook nog uiterst onaantrekkelijk uit (in Bombshell zit, onder alle protheses, John Lithgow verborgen). Ailes was de ultieme klootzak. Het is daarom knap dat de makers van Bombshell, over de welverdiende ondergang van deze aanrander en mediamagnaat, Ailes tóch nog een sprankje menselijkheid weten te verschaffen.

Ze tonen hoe hij Fox News-journalist Megyn Kelly, de onverwachte – want ook zeer conservatieve – heldin van Bombshell, onder zijn hoede neemt, hoe hij haar carrière stimuleert, hoe hij haar helpt groeien. Totdat ze zich aansluit bij een steeds groter wordende groep Fox-vrouwen die Ailes’ jarenlange seksuele wangedrag aankaart. Eindelijk.

Opeens werd Kelly zélf hoofdonderwerp van het nieuws

Kelly, gespeeld door een eveneens getransformeerde Charlize Theron, werd vooral bekend in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2016. Na een debat waarin ze Donald Trump vroeg naar zijn seksistische opmerkingen over vrouwen (hij noemde vrouwen onder andere ‘dikke varkens’, ‘honden’, ‘viezeriken’, en ‘walgelijke dieren’) maakte Trump haar uit voor ‘bimbo’ en insinueerde dat ze ongesteld was door te zeggen dat ze ‘blood coming out of her wherever’ had. Opeens werd Kelly zélf hoofdonderwerp van het nieuws. Bombshell laat zien hoe dit nieuws wordt gemaakt, welke relaties er achter een nieuwsitem schuilgaan, en welke impact een nieuwsverslag kan hebben: de ochtend na het debat denkt Kelly dat haar koffie vergiftigd wordt door Trumps verkiezingsteam.

Schrijver David Foster Wallace omschreef deze tak van de Amerikaanse nieuwsindustrie in zijn essay Host (2004), over rechts-conservatieve talk radio, als ‘a peculiar, modern, and very popular type of news industry, one that manages to enjoy the authority and influence of journalism without the stodgy constraints of fairness, objectivity, and responsibility that make telling the truth such a drag for everyone involved’. In die verwrongen industrie floreert een organisatie zoals Fox News, waarbij eerlijkheid, objectiviteit, en moraliteit allemaal slechts kwesties van perspectief zijn. Het maken van nieuws verwordt tot een strijd om macht, invloed en reputatie: met journalistiek heeft het weinig te maken.

In Bombshell is Kelly een van de weinige Fox-medewerkers die kritisch durft te zijn, die – samen met Gretchen Carlson, gespeeld door Nicole Kidman – aan de bel durft te trekken als er iets niet in de haak is. Die besluit om níét meer alles weg te lachen. Een paar hooggehakte vrouwen in korte jurkjes (dat moet van Ailes, ze moeten hun benen laten zien, daarom zijn de news desks bij Fox ook van glas) die vechten tegen het seksistische systeem waarin zij gevangen zitten. Het is een onconventionele keuze om Kelly, die in het echte leven niet bepaald bekendstaat om haar gevoel voor rechtvaardigheid, als heldin neer te zetten, maar het werkt wél.

Een voorvechtster voor de vrouwenzaak: dat blijkt bij Fox News de ultieme belediging

Roger Ailes is in Bombshell niet alléén maar een seksistische creep – je gaat het, dankzij Lithgows vertolking, bijna een klein (minuscuul) beetje zielig vinden dat ‘ie wordt ontslagen (hoewel de mededeling over Ailes’ ontslagvergoeding van 40 miljoen dollar alle mededogen onmiddellijk weer doet vervliegen). Ook Megyn Kelly is niet alléén een heldin die de positie van vrouwen op de werkvloer verbetert: ze wordt meermaals ‘geen feminist!’ genoemd, alsjeblieft zeg, allesbehalve dát. Trump had haar, als hij haar echt tot in het diepste van haar ziel had willen krenken, beter een voorvechtster voor de vrouwenzaak kunnen noemen: dat blijkt op de kantoorvloer van Fox News de ultieme belediging.

In Bombshell bestaan allerlei vormen van seksisme en feminisme naast elkaar en door elkaar. De prille vrouwenbeweging bij Fox News zit vol tegenstrijdigheden en inconsequenties. Maar de feministische strijd (met in deze film Kate McKinnon, in een rol die overlapt met haar eigen lesbische, Hillary Clinton-stemmende identiteit, als symbolische aanvoerder) wordt óók gevoerd voor antifeministische vrouwen. Het feminisme is er voor iedereen, niet alleen voor de mensen die, binnen de vaak veel te competitieve arena van identiteitspolitiek, álles goed doen.

Bombshell laat zien: we waden met z’n allen door een grijs gebied op zoek naar iets om ons aan vast te houden, iets wat ons wijst op de juiste keuze. En die is moeilijk te maken, want ieder mens is een vat vol tegenstrijdigheden, en Megyn Kelly dus ook. Hoewel haar *Fox News-*mediapersoonlijkheid soms anders doet vermoeden, is ook zij maar een mens, een vrouw die onze empathie en compassie verdient. Zelfs de grootste antifeminist verdient gelijkheid.