
May December
- Regie
- Todd Haynes
- Met
- Julianne Moore, Natalie Portman, Charles Melton
- Duur
- 118 min.
- Jaar
- 2023
- Taal
- Engels
‘True crime, method acting en smullen van een pikant schandaal. De nare nasmaak hoort erbij.’
Een campy thriller van Todd Haynes (Carol) over een actrice (Natalie Portman) die ter voorbereiding op haar nieuwe rol aanklopt bij een vrouw met een scandalous verleden (Julianne Moore).
Twintig jaar nadat hun relatie uitgebreid in de roddelbladen werd besproken, bereiden Gracie (Moore) en haar 23 jaar jongere man Joe (Charles Melton) zich voor op het afstudeerfeest van hun tweeling. De familierelaties komen op scherp te staan als Hollywoodster Elizabeth (Portman) arriveert om research te doen voor haar nieuwste rol; Gracie. Terwijl de vrouwen elkaar bestuderen, beginnen de verschillen en overeenkomsten tussen de twee langzaam in elkaar over te vloeien.
‘Berouw komt na de zonde. Maar Gracie (Julianne Moore) heeft geen spijt. En waarom begint iedereen daar de hele tijd over? Ze heeft toch niets fout gedaan? De zestiger heeft een succesvolle taartenbusiness, woont met haar toegewijde man Joe (Charles Melton) in een prachtig huis en zwaait deze zomer haar afstuderende tweeling uit. Actrice Elizabeth (Natalie Portman) komt de familie voor een nieuwe rol onderzoeken. Geen verhaal over ‘het perfecte gezin,’ maar de langverwachte verfilming van een nationaal schandaal. Net als de rest van Amerika, kent ze Gracie en Joe uit de roddelbladen, toen het koppel ruim twintig jaar geleden de voorpagina’s haalde. Op de krantenfoto’s kijkt Gracie verliefd in de ogen van Joe – toen nog niet de knappe man in vaderkostuum, maar een middelbare scholier, schooltas en al. Een gestolen hart en een gestolen jeugd. Elizabeth is geïntrigeerd door het voortdurende huwelijk tussen slachtoffer en schuldige en dompelt zich er volledig in onder. Ze gaat full method, wil voelen wat Gracie voelt, zelfs als dat ten koste gaat van Joe. In May December vertaalt regisseur Todd Haynes (Carol) de true crime-obsessie naar het witte doek. Een daderstudie met soapy soundtrack en campy oneliners. En een publiek dat smult van een goed schandaal. De nare nasmaak hoort erbij.’