I, Daniel Blake
- Regie
- Ken Loach
- Met
- Dave John, Hayley Squires
- Duur
- 97 min.
- Jaar
- 2016
- Taal
- Engels
‘Ken Loach laat je naar buiten rennen om 'Fuck het systeem' op de muur van het gemeentehuis te kalken.’
Ken Loach' sociaal bewogen portret van een zieke meubelmaker en zijn frustraties met de Britse verzorgingsstaat. In Cannes werd I, Daniel Blakebekroond met de Gouden Palm.
Ben je arbeidsongeschikt, dan heb je recht op een uitkering. Althans, dat zou zo moeten zijn. Voor Daniel Blake (Dave Johns) blijkt het niet op te gaan: hoewel Blake onmogelijk kan werken, belandt hij in een bureaucratische hel waarin hij keer op keer van zijn geld wordt onthouden. Tussendoor leert Blake de alleenstaande moeder Katie kennen, die hij een handje helpt omdat ook zij amper het hoofd boven water kan houden.
I, Daniel Blake is een sociaal-realistische aanklacht zoals we die van oude rot in het vak Ken Loach kennen: een film over mensen van vlees en bloed, verstrikt in een onmenselijk systeem.
‘Hij doet het echt: digibeet Daniel Blake pákt zijn muis en gaat ermee náár het beeldscherm. Premier Wim Kok deed hetzelfde in 1994, en zelfs toen was dat moeilijk te geloven. Die mannen bestaan dus nog, laat regisseur Ken Loach zien in I, Daniel Blake, zijn met een Gouden Palm bekroonde portret van de arbeidsongeschikte timmerman Daniel. De wereld van de cyber als bondgenoot van de bureaucratie, waarin welwillende arbeiders van het computerkastje naar de formulierenmuur worden gestuurd? Daar konden we ons niet veel bij voorstellen. Maar gelukkig is daar good guy Daniel Blake zelf, die je alle uitkeringen van de wereld zou willen geven. Die een alleenstaande moeder te hulp schiet, die luistert, en je heel even hoop geeft in een bittere wereld. En zo snotterden we toch de zaal uit. Boos op de bureaucratie, en ontroerd door de menselijkheid. Opa Loach weet misschien niet hoe een Apple werkt, pamfletten maken die opstoken én ontroeren, dat doet geen softwarepakket hem na.’
