
Femi
- Regie
- Dwight Fagbamila
- Met
- Yannick Jozefzoon, Victor IJdens, Janneke Remmers, Joy Verberk
- Duur
- 84 min.
- Jaar
- 2022
- Taal
- Nederlands, Engels
‘Een uitgesproken ode aan Eindhoven met een spirituele twist, over de offers die we brengen en de geschiedenis die we met ons meedragen.’
Het regiedebuut van Dwight Fagbamila. Over een aanstaande jonge vader, bij wie het knettert in zjin hoofd.
Geteisterd door suïcidale gedachten trekt de 21-jarige Dennis weer terug in bij zijn moeder Thea in Eindhoven. Dennis' hoogzwangere ex-vriendin Asha mag hij vanwege een woede-uitbarsting niet meer zien, en het aanstaande vaderschap maakt veel oud zeer los. Zestien jaar geleden was hij getuige van zijn vaders zelfmoord, en door de naderende geboorte van zijn eigen zoon wordt de strijd tussen Dennis’ innerlijke demonen alsmaar heftiger.
Terugkeren naar zijn Eindhovense roots leek aanvankelijk een goed idee, maar zijn verhuizing blijkt juist averechts te werken: Dennis’ agressieve gedrag steekt opnieuw de kop op, en doet hem verder afdrijven van de mensen waar hij van houdt.
‘Zo vader, zo zoon. Voor de Eindhovense Dennis klinkt het als een vloek in de oren. Hij scheert zijn krullen weg en hekelt alles wat hem herinnert aan zijn overleden Nigeriaanse vader. Maar nu Dennis zelf een zoon krijgt, is de gedachte aan z’n pa plots overal. Zijn stem waart door de straten van de stad en trekt de zwaarmoedige Dennis steeds een stukje verder het spirituele in. Regisseur Dwight Fagbamila laat in Femi verschillende werelden naadloos in elkaar overlopen. Cassettebandjes met Nigeriaanse funk, een origin story in de Effenaar en voodoo-rituelen in het schuurtje van een rijtjeshuis. Na zijn korte film Babatunde (2016) put Fagbamila ook voor dit debuut uit zijn eigen ervaring als zoon van een Nederlandse moeder en een Nigeriaanse vader. Het resultaat is een persoonlijke vertelling met grote emoties en een uitgesproken stijl. Femi is een film over de offers die we brengen en de geschiedenis die we met ons meedragen. Een ode aan Eindhoven met een spirituele twist, waarin zelfs de spreekkoren uit het Philips Stadion iets bovennatuurlijks lijken te hebben.’