Belgica
- Regie
- Felix van Groeningen
- Duur
- 120 min.
- Jaar
- 2016
- Taal
- Vlaams
‘Een heel langzaam ontsporende partytrein waarop ik tóch best aan boord had willen zijn.’
Twee broers, twee karakters, één bar. In Belgica schetst Felix van Groeningen (The Broken Circle Breakdown) hoe een eenvoudig café het schopt tot epicentrum van drank, drugs & techno, drenkplaats voor beautiful people en de verlorenen van de nacht.
Waar de Vlaming zich vertilt aan kratjes Jupiler, daar is regisseur Felix van Groeningen. Zie De Helaasheid der Dingen, (in mindere mate) The Broken Circle Breakdown en nu Belgica, Van Groeningens film over een Gentse kroeg die uitgroeit tot feestcafé en poptempel waar drank, drugs, discolichten en uitsmijters uiteindelijk meer kapot maken dan je lief is.
Het hart van de film wordt gevormd door broers Jo en Frank, die elkaar uit het oog verloren maar als uitbaters van De Belgica elkaar weer in de armen sluiten. Geholpen door de muziekmix van Soulwax trekt Van Groeningen je zelfverzekerd de dansvloer op. Je wordt er dorstig van. Je wilt meteen naar Gent, wildvreemden op de schouders slaan. Dansen en zuipen. En toch ook weer niet.
Belgica is een film als een feest, inclusief de kater.
‘Figureren in een film lijkt ons saaier dan surveilleren op een frisfeest, maar wat hadden we graag willen meedoen op de set van Belgica, de nieuwe film van Felix van Groeningen (De Helaasheid der Dingen), over de opkomst en ondergang van het wildste poppodium van Gent. Waar in andere films de discogangers het vaak moeten doen met generieke dance, een nep-dj en te veel bewegingsruimte, regelde Van Groeningen voor de opnames van zijn feestscènes een eigen concertzaal en livemuziek van een paar door Soulwax speciaal voor de film uitgevonden bands. De Turkse discozanger Kursat 9000, rockband The Shitz, het Italiaanse electroduo Erasmus: ze bestaan niet echt, maar bouwden wel eenmalig het allermooiste feestje voor de camera's van Belgica. Zo sleurt Van Groeningen je zelfverzekerd de filmzaal uit, de dansvloer op. Je springt en zweet in gedachten mee, maar ziet het om je heen langzaam ontsporen; ook een filmfeestje eindigt soms met een kater. Gelukkig ben jij maar figurant.’
