Vortex

‘Tijd is een wreed iets. Het ene moment sta je hossend op een huisfeestje, vijftig jaar later raak je de weg kwijt bij het melkschap. Dat ouder worden doodeng is, weet ook regisseur Gaspar Noé. In de jaren na het succes van zijn duivelse dansfestijn Climax (2018) kreeg de 58-jarige regisseur een hersenbloeding en verloor hij zijn moeder aan Alzheimer. Zo leerde hij pas echt wat horror is. De angst voor Vadertje Tijd werd het kloppende hart van zijn nieuwe film Vortex, waarin een ouder echtpaar langzaam – en dan ineens heel snel – door de vergankelijkheid wordt omarmd. De man heeft hartproblemen, de vrouw laat regelmatig het gas aan staan en denkt soms dat haar zoon haar lover is. Al snel trekt Noé een dikke zwarte lijn door het beeld tussen de man en vrouw. Het is een afscheiding die niet meer weggaat. Je kan je vanuit de zaal scheel staren, maar je ogen krijgen de twee geliefden niet meer bij elkaar. En zo hakt Vortex er keihard in, ook zonder de beukende techno, het grove geweld en tripscènes waar Noé beroemd mee is geworden. De regisseur kijkt de tijd recht in de ogen en laat zien wat er overblijft van een leven als het feest écht voorbij is. Een kater of slechte trip is tijdelijk, de Alzheimer die je van je echtgenoot vervreemdt gaat nooit meer weg.’