Jente

Gaspar Noé staat bekend om zijn extremen. Hij maakt films over trippende twintigers, vol seks en geweld – soms zelfs in 3D. Zijn nieuwste, [*Vortex*](/films/vortex), lijkt op het eerste gezicht iets totaal anders: een portret van een ouder echtpaar (gespeeld door horrorregisseur Dario Argento en Françoise Lebrun) dat langzaam door ouderdom en dementie uit elkaar wordt gedreven. Noé maakte de film (in splitscreen!) nadat hij een hersenbloeding overleefde, zijn moeder aan Alzheimer verloor en besefte dat ouder worden de meest extreme horror van allemaal is. *Vortex* is dus tóch typisch Noé.

Onlangs spraken de regisseur in Amsterdam. Over *Vortex*, vergeten en vergeten worden, splitscreens en waarom hij geen zin meer had in films met jonge mensen.

<iframe title="YouTube video player" src="https://www.youtube.com/embed/MuErFIxKqE0" width="560" height="315" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Interview: Jente Buskes
Camera & edit: Sjoerd Niekamp
Met dank aan Paradiso Films


Video

large_08.png

medium_08.png

small_08.png

thumbnail_08.png

Vergeten en vergeten worden: een splitscreen gesprek met Gaspar Noé

Feestbeest Gaspar Noé *(Enter the Void, Climax)* was een jaar geleden bijna dood (hij had een hersenbloeding) en doet het daarom wat rustiger aan met deze gevoelige film over een ouder echtpaar dat langzaam de grip op hun herinneringen kwijtraakt. 


De Italiaanse horrorregisseur Dario Argento speelt de man, actrice Françoise Lebrun de vrouw. De ondertitel van hun film: 'Het leven is een kort feest dat snel vergeten is.'

Tijd is een wreed iets. Het ene moment sta je hossend op een huisfeestje, vijftig jaar later raak je de weg kwijt bij het melkschap. Dat ouder worden doodeng is, weet ook regisseur Gaspar Noé. In de jaren na het succes van zijn duivelse dansfestijn *Climax* (2018) kreeg de 58-jarige regisseur een hersenbloeding en verloor hij zijn moeder aan Alzheimer. Zo leerde hij pas echt wat horror is. De angst voor Vadertje Tijd werd het kloppende hart van zijn nieuwe film *Vortex*, waarin een ouder echtpaar langzaam – en dan ineens heel snel – door de vergankelijkheid wordt omarmd. De man heeft hartproblemen, de vrouw laat regelmatig het gas aan staan en denkt soms dat haar zoon haar lover is. Al snel trekt Noé een dikke zwarte lijn door het beeld tussen de man en vrouw. Het is een afscheiding die niet meer weggaat. Je kan je vanuit de zaal scheel staren, maar je ogen krijgen de twee geliefden niet meer bij elkaar. En zo hakt *Vortex* er keihard in, ook zonder de beukende techno, het grove geweld en tripscènes waar Noé beroemd mee is geworden. De regisseur kijkt de tijd recht in de ogen en laat zien wat er overblijft van een leven als het feest écht voorbij is. Een kater of slechte trip is tijdelijk, de Alzheimer die je van je echtgenoot vervreemdt gaat nooit meer weg.

Kijk de tijd recht in de ogen en zie wat er overblijft van het leven als het feest écht voorbij is.

Feestbeest Gaspar Noé doet het wat rustiger aan met een film over een ouder echtpaar dat langzaam de grip op hun herinneringen kwijtraakt.

Vortex

De nieuwe film van Gaspar Noé *(Irréversible, Enter the Void)*. Een hallucinerende, uitzinnige voorstelling vol dans en duisternis.


1996, een groep jonge dansers verzamelt zich in een afgelegen herberg voor een drie dagen durende repetitie. Op de laatste avond wordt er feest gevierd en raakt de schaal sangria vermengd met een flinke dosis LSD. Onder invloed verandert de sfeer drastisch in de loop van deze nacht en belanden de dansers in een waanzin van paradijselijke dromen en huiveringwekkende nachtmerries.

Dansen is loslaten. Loslaten dat er misschien mensen naar je kijken terwijl je de beat mist en je met oncontroleerbare zwaaiarmen onbewust De Robot doet. Loslaten dat je rood staat en je ex sneller is opgekrabbeld dan jij. Drank kan dan een beetje helpen, of iets sterkers, zoals de met lsd geupgrade schaal sangria in Gaspar Noé’s opzwepende dansfeest/drugsnachtmerrie *Climax*. De voguers, pop-lockers en krumpers die er een beker van drinken, aan het slot van een spectaculaire repetitie in een afgelegen schoolgebouw, hebben geen idee wat ze boven het hoofd hangt. Dat spul is er stiekem ingedaan, maar door wie? Wat volgt is wanhoop en paranoia, woede en geiligheid - gulzig gefilmd door regisseur Noé zelf, in helse kleuren en duizelende long-takes, en soms op z’n kop. Kraaiend rondjes rennen in je nakie, seks op de dansvloer, je mededansers in de fik steken: opeens kan alles. *Climax* is het ultieme loslaten

Probeer maar eens in de maat te blijven als je danst met je demonen.

Een hallucinerende, uitzinnige voorstelling vol dans en duisternis.

Climax

Een opwindend NSFW-melodrama over de liefde tussen een jongen en een meisje (en een ander meisje). Van de Franse specialist Gaspar Noé, regisseur van *Enter the Void* en *Irréversible*.


Men neme: een NSFW-trailer. Een NSFW-[poster](http://blogs.indiewire.com/theplaylist/new-nsfw-extremely-graphic-adults-only-poster-for-gaspar-noes-love-20150426). Voeg de woorden 'Extremely graphic!' en 'Adults only!' toe en *je vous presente*: dé schandaalfilm van Cannes 2015, waar *Love* al liefkozend *Eyes Wide Smut* werd genoemd en filmliefhebbers met elkaar op de vuist gingen voor een kaartje. Want: Not Suitable For Work betekent natuurlijk vooral Supersexy en dus Superinteressant. Regisseur Gaspar Noé zelf vindt zijn eerste film sinds *Enter the void* vooral melancholisch. Zijn doel was in elk geval duidelijk: seksuele passie realistisch verbeelden, denk *La vie d'Adèle*. Gelukt? Hol en pornografisch of liefdevol en melancholisch? [De](http://www.telegraph.co.uk/film/love/review/) [pers](http://www.theguardian.com/film/2015/may/21/love-review-gaspar-noes-3d-porno-is-fifty-shades-of-vanilla) [is](http://variety.com/2015/film/festivals/love-review-gaspar-noe-cannes-1201502134/) [behoorlijk](http://www.hollywoodreporter.com/movie/love-2015/review/797320) [verdeeld](http://www.indiewire.com/article/cannes-review-hardcore-sex-isnt-the-craziest-thing-about-gaspar-noes-3d-love-20150520), nu moet jij nog een kamp kiezen.


Het is nieuwjaarsdag vroeg in de ochtend als de telefoon gaat. Murphy ontwaakt naast zijn jonge vrouw en tweejarig kind. Hij luistert zijn voicemail. De moeder van zijn ex-vriendin Electra is doodongerust en wil weten of hij iets van haar dochter vernomen heeft. Electra is al een tijd vermist, en ze is bang dat er iets met haar is gebeurd. In de loop van de regenachtige dag haalt Murphy herinneringen op aan de beste liefdesaffaire van zijn leven; zijn twee jaar met Electra. Een brandende passie vol beloftes, spelletjes, excessen en fouten.

A) Hol en pornografisch of B) Liefdevol en melancholisch? Ik zit in kamp B.

Van de Franse NSFW-specialist Gaspar Noé, regisseur van Enter the Void en Irréversible.

Vergeten en vergeten worden: een splitscreen gesprek met Gaspar Noé

Gerelateerde films

Vortex

Climax

Love (2015)