Leven is lijden, ook (of juist) als je weet wat liefde dan is

Eergister maakte iemand het met me uit, dus gister zat er niets anders op dan naar Wat is dan liefde te gaan.

Je moet toch wat met je liefdesverdriet en ik word graag getroost door mijn beste vrienden, oftewel die zeven acteurs die ons land rijk is en die dus iedere rol spelen (alhoewel Waldemar Torenstra deze keer eens niet op de aftiteling staat). Ik ken ze inmiddels door en door, heb alle ups en downs met ze meegemaakt – een onverwachte romance in Zeeland, eeuwige bruilofts-problematiek, perikelen in een brasserie van Georgina Verbaan et cetera. Closer dan dit kunnen we niet worden, dus logisch dat ik me tot hen wend wanneer ik wat zekerheid nodig heb in het leven.

Wat is dan liefde is ook nog eens een romkom met de vraag der vragen als titel, wat perfect is voor iemand in mijn tragische, liefdeloze, situatie. Want ik wil inderdaad heel graag weten wat liefde dan is. Vertel het me.

Voordat ik ‘m gezien had hield deze film mij overigens al uitvoerig bezig, want waarom heeft de titel geen vraagteken? Is dat misschien bedoeld als een soort statement, of als vraag die gesteld wordt via whatsapp of zo, waarbij interpunctie afdoet aan het gevoel dat je wil overbrengen (wanhoop, nonchalance, cynisme)?

Gelukkig wordt in de allereerste scène dit mysterie meteen opgelost: Wat is dan liefde is eveneens de titel van een lied van André Hazes (overigens heel fijn gecoverd door zijn dochter Roxeanne), en daarin heeft het ook geen vraagteken. De filmmakers blijven trouw aan Andrés interpunctieloze legacy. Vraag één beantwoord.

Nu moet ik er alleen nog achter komen wat liefde is!

Ik wil inderdaad heel graag weten wat liefde dan is. Vertel het me

Een duidelijk antwoord, dat wil ik. Liefst binnen 120 minuten en in een donkere zaal. En houvast, dat wil ik ook. En daarin slaagt deze film gelukkig heel erg goed. Want Elise Schaap en Maarten Heijmans & co bieden je allerlei geruststellende wijsheden over het leven en de liefde waar je echt iets mee kan.

Schaap speelt Cato de Deugd, een idealistische mediator die probeert echtscheidingen zo aimabel mogelijk te laten verlopen. Heijmans speelt Gijs Dingenauts (die namen!), een gladde Zuidas-advocaat die loafers draagt zonder sokken – dan weet je het wel – en zo veel mogelijk geld probeert te verdienen door olie op het vuur te gooien bij een vechtscheiding. Cato heeft een saaie relatie met een lieve-maar-loserige muzikant, Gijs is een eeuwige bachelor die vrouwen ‘hertjes’ noemt. Ze zijn allebei een beetje gedesillusioneerd: Cato als kind van gescheiden ouders (‘jeugdtraumaatje’), Gijs omdat hij nooit echt verliefd is geweest.

Voordat we erachter komen wat liefde precies is, worden er allerlei andere levenslessen geleerd: het leven is lijden, zegt bijvoorbeeld Cato’s nichtje Pimmetje (een fantastische rol van Aiko Beemsterboer, en een uitspraak waar ik op het moment echt veel aan heb). En ook: als je ouders gescheiden zijn, heb je 80 procent meer kans om verslaafd te raken én kan je zelf waarschijnlijk ook geen gezonde relatie aangaan. Een uitspraak die een nog treuriger beeld schetst, en waarvan ik een beetje in paniek raakte.

Gelukkig blijkt het allemaal wel mee te vallen. Want Wat is dan liefde blijft een romkom, waarin Cato vindt dat liefde een verzameling stofjes in je hersenen is, maar Gijs haar (*spoiler alert*) zal proberen te overtuigen van het tegendeel. En nadat ze óók nog zeer toevallig Bride Flight heeft gekeken, lukt dat hem. (En wie speelt de hoofdrol in Bride Flight? Precies. Waldemar Torenstra! Deze Nederlandse film is compleet!)

Wat dat tegendeel precies is? Wat liefde dan is, anders dan die combinatie van stofjes? Daar is geen duidelijk antwoord op, eigenlijk. Maar als je het weet, dan weet je het.