
Tár
- Regie
- Todd Field
- Met
- Cate Blanchett, Nina Hoss, Noémie Merlant
- Duur
- 158 min.
- Jaar
- 2022
- Taal
- Engels
‘Cate Blanchett als arrogante power lesbian, wat wil een mens (ik) nog meer?’
Lydia Tár (Cate Blanchett) is een wereldberoemde componist en orkestdirigent, en heeft weinig aandacht of respect voor de grenzen van anderen. Ze staat net op het punt om haar meesterwerk – Mahler's vijfde symfonie – op te voeren, wanneer haar reputatie ten onder gaat.
Tár on Tár. Zo heet het pretentieuze koffietafelboek dat topdirigent Lydia Tár over zichzelf heeft geschreven. Een interview met de New Yorker? Een positie bij de Berliner Philharmonie? Maatpakken van Dries van Noten? Zelfbenoemd U-Haul lesbian Tár staat aan de top van de culturele elite, wordt door exact de juiste mensen geroemd, en gaat steeds sterker geloven in haar eigen onaantastbaarheid. En precies dan gaat het – natuurlijk – hélemaal mis.
‘Hoogmoed komt voor de val. Soms heel letterlijk. In Tár zien we hoe topdirigent en componist Lydia Tár (Cate Blanchett) eerloos neerstort, als Icarus die te dicht bij de zon is gevlogen. Waar ze in de opening van de film als een keizerin door de hoogste regionen van de cultuursector schrijdt, maakt ze – onvermijdelijk – uiteindelijk een grandioze, ordinaire smak. Ze is dirigent bij een wereldorkest in Berlijn, waar ze niet alleen met een baton, maar ook met ijzeren hand regeert. Haar jasjes worden op maat gesneden, haar Berlijnse appartement is een Funda-droom. Lydia Tár streeft naar niets minder dan netheid en perfectie. Toch? Of probeert ze vooral de vrouwelijke orkestleden die ze interessant vindt in bed te krijgen? Cate Blanchett speelt de rol van haar leven, en je zou bijna vergeten dat regisseur Todd Field zelf geen power lesbian is, zo queer is deze film. De klassieke muziekwereld loopt volgens Tár over van grensoverschrijdend gedrag, identiteitspolitiek en cancel culture. Maar hoe kan je iemand cancelen die met zo veel precisie haar eigen glazen ingooit?’