She Said

‘Het is 2022 en zedendelinquent en ex-filmproducent Harvey Weinstein zit de komende twintig jaar in de gevangenis. Probleem opgelost? Was het maar zo. In She Said, naar het boek van New York Times-journalisten Jodi Kantor en Megan Twohey, blijkt steeds maar weer: er zijn altijd zo veel mensen die iets weten, en zo weinig die er iets aan (kunnen) doen. Ashley Judd, Rose McGowan, de assistenten van Weinstein: ze wáren er wel, de vrouwen die het aankaartten, die het aan hun collega’s en vrienden vertelden, die er zelfs artikelen over schreven, maar het resulteerde in tsjirpende krekels, zwijgcontracten en de sabotage van hun carrières. Door Weinstein, inderdaad. Ze werden – immer ontoereikende – schadevergoedingen betaald om hun mond te houden, en ‘difficult to work with’ of gewoon ‘crazy’ genoemd. Weinsteins misbruik van zijn collega’s en actrices bleef zo jarenlang onbestraft: intimidatie reikt ver. Twohey (Carey Mulligan) en Kantor (Zoe Kazan) graven gelukkig geduldig door en luisteren naar deze vrouwen die, soms pas vijfentwintig jaar na dato, de pijnlijkste verhalen van hun leven vertellen. Over de relevantie van hun onderzoek hoeven we het misschien niet eens te hebben: Weinstein zit sinds 2020 vast en de echo’s van de #MeToo-beweging klinken tot op de dag van vandaag door. Intimidatie op de werkvloer wordt vaker erkend als probleem; het notoire ‘grijze gebied’ blijkt voor vrouwen al die tijd helemaal niet zo grijs te zijn geweest. Maar toch: de strijd is nog niet gestreden – dat mag duidelijk zijn na een blik op de krant. Zoals één zwaluw nog geen zomer maakt, maakt ook één veroordeelde zedendelinquent nog geen rechtvaardige maatschappij.’