I Am Not Your Negro
- Regie
- Raoul Peck
- Met
- Samuel L. Jackson
- Duur
- 93 min.
- Jaar
- 2016
- Taal
- Engels
‘Als ik woedend ben, bries ik en stamp ik. James Baldwin schrijft dan poëtische, vlijmscherpe essays.’
In 1979 beschreef auteur James Baldwin in een brief aan zijn literaire agent zijn volgende project, Remember This House. Het zou een revolutionair en persoonlijk boek worden over drie vermoorde vrienden: Malcolm X, Medgar Evers en Martin Luther King jr. Bij Baldwins dood in 1987 waren slechts dertig pagina’s van het manuscript klaar. In I Am Not Your Negro verbeeldt regisseur Raoul Peck het boek dat James Baldwin nooit afmaakte.
Het resultaat is een radicaal, actueel onderzoek over ras in Amerika, waarbij Peck gebruik maakt van bijzonder archiefmateriaal en Samuel L. Jackson de teksten van Baldwin uitspreekt. De documentaire is een reis door de zwarte geschiedenis die de Burgerrechtenbeweging uit de jaren zestig verbindt met het huidige #BlackLivesMatter.
De film stelt vragen bij de manier waarop Hollywood en de Amerikaanse samenleving met Afro-Amerikanen omgaan en uiteindelijk – via de levens en gewelddadige dood van Malcolm X, Medgar Evers en Martin Luther King jr. – waar Amerika voor staat.
‘Als Samuel L. Jackson iets roept, dan knoop je dat in je oren (slangen in een vliegtuig zijn shit, got it). Maar zoals we hem horen praten in de voice-over van documentaire I Am Not Your Negro, hoor je hem bijna nooit: breekbaar en gevoelig – om ademloos naar te luisteren. De woorden die Jackson spreekt zijn de woorden van de charismatische schrijver James Baldwin, die eind jaren vijftig uit zijn vrijwillige exodus in Parijs terugkeerde om mee te strijden in de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Het gaat dus over racisme in I Am Not Your Negro; niet alleen gewelddadige politieoptredens en de moord op Malcom X komen voorbij, maar ook de film- en televisiebeelden uit zijn jeugd zijn voor Baldwin een belangrijk onderwerp. Zo vertelt hij hoe hij zich als jongetje identificeerde met de cowboys uit indianenfilms. Pas later realiseerde Baldwin dat zijn witte helden juist schoten op hém: de gekleurde buitenstaander.’
