Drømmer

‘Lief dagboek, ik was net naar Drømmer, een film over een Noors meisje met een reusachtige groene sjaal. Ze heet Johanne en is goed met woorden. Het is net of ik op een bankje in het park een novelle heb zitten lezen. Johanne vertelt over hoe ze voelt dat haar leven zich in een wolk bevindt, en dat alles wat ze is naar beneden zal vallen en door de regen zal worden weggespoeld. Ze vertelt ook over haar eerste, overweldigende verliefdheid. Eén blik op haar nieuwe lerares Noors en Frans, de oudere Johanna, en ze is verloren – totaal geobsedeerd. Johanne legt uit dat ze bang is om haar gevoelens kwijt te raken en zet alles op papier. Eerst alleen voor zichzelf, maar dan laat ze het toch ook aan haar moeder en grootmoeder lezen. Wandelend door de straten en bossen van Oslo en met een dekentje op de bank, filosoferen de drie generaties vrouwen hardop over het gewicht van Johanne’s gedachtes en wat er allemaal is gebeurd. Er zitten ook een paar kerstbomen in de film, veel wollen items en een heleboel trappen. Wat is het toch met die trappen? Hoe dan ook: ik heb nu zin om te leren breien, een citytrip naar Oslo te boeken en al m’n berichtjes naar m’n eerste liefde terug te zoeken. Dat ga ik nu doen. Doei dagboek, tot morgen.’