rating votes

Bugonia

Regie
Yorgos Lanthimos,
Met
Emma Stone, Jesse Plemons
Duur
119 min.
Jaar
2025
Taal
Engels
Tip van Jesse

‘Ik wil niet klinken als een complotdenker, maar volgens mij kan hitmachine Yorgos Lanthimos bij onze Cineville-data.’

Emma Stone en Yorgos Lanthimos slaan de handen weer ineen, dit keer voor een film over een imker, complotdenken, aliens en een ontvoering.

Paranoïde imker Teddy (Jesse Plemons) gelooft dat aliens vanuit Andromeda op weg zijn om de wereld te vernietigen. Samen met zijn neef ontvoert hij een machtige farmaceut (Emma Stone) in de hoop een ramp te voorkomen.

De Cineville redactie over Bugonia

‘Het plot van Bugonia is echt niet oké. Twee complotdenkers maken plannen om de CEO van een vaag farmaceutisch megabedrijf te ontvoeren: niet oké. De ene complotdenker dwingt de andere tot chemische castratie: niet oké. Samen grijpen ze de CEO, scheren haar kaal en martelen haar in een kelder: niet oké. Ergens in de verte sluimert de vraag of het allemaal wel oké zou zijn als de ontvoerde Michelle Fuller (Emma Stone) geen mens was, maar een machtige alien die naar aarde is gestuurd om ons uit te roeien, zoals haar belangrijkste kidnapper Teddy (Jesse Plemmons) beweert. Michelle de kapitalist noch Teddy de activist is sympathiek en hun in eerste instantie intellectuele gevecht mondt uit in een extreem lichamelijke, zwartkomische en apocalyptische bedoening. Met de vrolijke groeten van regisseur Yorgos Lanthimos (Poor Things) en schrijver Will Tracy (Succession, The Menu). Is Michelle een buitenaards wezen? Heeft Teddy een goede reden om boos te zijn? Wie sterven eerder uit: jij en wij of de bijen? Bugonia is een wilde rit. Aan het einde voel je je gegarandeerd niet oké.’

Nu te zien

Pavements

Een gefragmenteerde mix van docu en fictie die met geen enkele andere film over een rockgroep te vergelijken valt.

Tip van Emin

All That's Left of You

‘Een film als doorgeefluik van Palestijnse herinneringen die niet mogen worden vergeten.’

Film van de week

It Was Just an Accident

‘Je wreken of je niet te wreken? Dat is de vraag in de nieuwe Jafar Panahi, waar trauma, humor en morele vraagstukken naadloos in elkaar overlopen.’