
Alcarràs
- Regie
- Carla Simón
- Met
- Jordi Pujol Dolcet, Xènia Roset, Anna Otin
- Duur
- 119 min.
- Jaar
- 2022
- Taal
- Catalaans, Spaans
‘De wereld draait door en de familie Solé plukt de allerlaatste, bitterzoete perziken.’
Wanneer een omvangrijke familie perzikboeren te horen krijgt dat de grondeigenaar het land verkoopt om plaats te maken voor zonnepanelen, ontstaat paniek, berusting én strijdvaardigheid. Carla Simóns portret van het boerenbestaan plaatst vraagtekens bij de vooruitgang. Winnaar Gouden Beer van de Berlinale!
Voor haar tweede speelfilm – na Summer 1993 (2017) – werkte Simón zowel met professionele als niet professionele acteurs. Samen vormen ze een doorsnee van drie generaties boerenfamilie, van kinderen tot grootouders. In het zicht van het naderende einde van het boerenbedrijf zijn de reacties verschillend; waar de een veranderende tijden accepteert, trekt een ander protesterend ten strijde. De kinderen lijken zorgeloos, maar vermoeden van alles.
‘De familie Solé mag nog één zomer perziken plukken. Decennialang gaven ze de reusachtige boomgaard rondom hun huis alles wat ze hadden, maar de mondelinge afspraken die opa ooit maakte met de landeigenaar, blijken in moderne tijden niets waard. Dit is het laatste seizoen dat de familie de grond verbouwt. Net als bij de buren maakt het onrendabele groen plaats voor zonnepanelen. Schrijver-regisseur Carla Simón, die zelf opgroeide tussen de perzikbomen, laat in haar met de Gouden Beer van Berlijn bekroonde drama Alcarràs zien hoe ieder familielid het verlies op diens eigen manier verwerkt. Woede, werklust, berusting; niets is deze boeren vreemd. Droevige momenten (daar zijn de bulldozers) en idyllische scènes (vader, moeder, zoon en dochter halen samen nét op de tijd de geplande oogst binnen) wisselen elkaar in alle kalmte af. Het naderende einde rukt de familie uiteen en brengt ze dichter bij elkaar; niemand wil dat dit gebeurt en niemand houdt het tegen; zonnepanelen zijn slecht en zonnepanelen zijn goed. Kortom: de perziken in Alcarràs smaken bitterzoet.’