Alkmaar

Amersfoort

Amsterdam

Apeldoorn

Arnhem

Breda

Bussum

Castricum

Delft

Den Bosch

Den Haag

Deventer

Dordrecht

Eindhoven

Enkhuizen

Enschede

Goes

Groningen

Haarlem

Helmond

Hilversum

Hoorn

Houten

IJmuiden

Leeuwarden

Leiden

Maastricht

Middelburg

Nijmegen

Oostburg

Oosterhout

Rotterdam

Schiedam

Tilburg

Utrecht

Voorschoten

Wageningen

Zaandam

Zevenaar

Zierikzee

Zutphen

Zwolle

Na het sentimentele *Rocky* (1976) was Martin Scorseses rauwe verfilming van het levensverhaal van de legendarische bokser Jake La Motta even schrikken. Blinde ambitie, naijver en een overkill aan testosteron lagen ten grondslag aan La Motta's carrière (wereldkampioen middengewicht 1949).


LaMotta, geboren in de New Yorkse Bronx, weet niet hoe hij moet omgaan met zijn gevoelens van onzekerheid en jaloezie - een onvermogen dat leidt tot gewelddadigheid; in de ring maar ook thuis.


De Niro, die in de beste method acting-traditie dertig kilo aankwam voor de rol, zet La Motta neer als een niet al te sympathiek figuur en geeft inzicht in de psyche van een bokser die door roeien en ruiten gaat om zijn doel te bereiken. Zijn vertolking van 'The Bronx Bull' leverde hem een (tweede) Oscar op.

Raging Bull

Heerlijk rustige sciencefiction over een vader (Colin Farrell) en een moeder (Jodie Turner-Smith) die het verlies van hun zoon Yang proberen te verwerken. Yang was geen gewoon mens, maar een *techno sapiens*, aangestuurd door kunstmatige intelligentie. Sinds hij er mee ophield zoeken zijn ouders naar verbinding en balans – in het verkeer, in hun contact met anderen, in kolkende koppen thee. Hun dagen komen en gaan. In rustige, prachtige flarden.


*After Yang* is de tweede film van regisseur en video-essayist Kogonada (*Columbus*), die hier opnieuw uiterst beheerst aan de knoppen draait.

Heerlijk rustige sciencefiction over een gezin en het verlies van hun zoon en broer, de*techno sapiens* Yang.

After Yang

Het magnum opus van visionair Jacques Tati, waarin de onhandige Monsieur Hulot verdwaalt in het hypermoderne Tativille. Met grapjes en een ontnuchterende blik toont Tati een wereld vol kantoortuinen en mensen die meedoen aan de ratrace.


De opzet van *Playtime* is uniek: veel scènes zijn gefilmd met een statische camera, waardoor er een soort tableaus ontstaan waarbij voortdurend overal in beeld iets gebeurt. Om het afstandelijke karakter van de moderne stad te vangen, koos de regisseur voor het breedbeeld 70mm-formaat.

De bescheiden rol van Monsieur Hulot en de ambities van Tati (‘Ik pleit voor het individu in een wereld die meer en meer ontmenselijkt’) vielen bij publiek en kritiek niet in goede aarde. Nu wordt de film algemeen erkend als Tati’s meesterwerk.

Playtime

Naoorlogse klassieker waarin een Franse actrice (Emmanuelle Riva) in Hiroshima verliefd wordt op een Japanse architect (Eiji Okada), naar een scenario van Marguerite Duras.


De actrice en de architect delen een traumatisch oorlogsverleden: de vrouw had tijdens de oorlog een verhouding met een Duitse soldaat en werd als landverrader opgepakt; de jonge architect heeft de verschrikkingen van de atoombom gezien. Resnais’ speelfilmdebuut werd bij uitbreng geprezen om zijn onconventionele vorm; de regisseur besloot geen flashbacks te gebruiken, maar liet heden en (oorlogs)verleden vloeiend in elkaar overlopen.

Gewaagde, nog altijd verpletterende nouvelle-vagueklassieker.

Hiroshima mon amour (re-release)

Nu te zien

Een korte film van Pedro Almodóvar, gebaseerd op toneelstuk La voix humaine van Jean Cocteau. Met Tilda Swinton in de hoofdrol.


Een vrouw (Swinton) komt thuis en wacht op de man die haar verlaten heeft. Zijn koffers staan klaar, maar hij komt niet. Ook de hond is rusteloos zonder zijn baasje. Tijdens een telefoongesprek tussen de vrouw en haar ex-geliefde worden we deelgenoot van haar wanhoop, rusteloosheid en sarcasme.

Een korte film van Pedro Almodóvar, gebaseerd op toneelstuk *La voix humaine* van Jean Cocteau. Met Tilda Swinton in de hoofdrol.

The Human Voice

Na vier eeuwen gemeenschappelijke geschiedenis heeft bijna 10% van de Nederlanders Indisch bloed in de familie. In de documentaire *Sporen van Indië* wordt de nationale geschiedenis van Indonesië en Nederland door presentator Hans Goedkoop tot leven gewekt, aan de hand van de verwevenheid tussen Indonesië en de Amersfoort, zomaar een stad middenin Nederland.

Presentator Hans Goedkoop *(Andere tijden)* wekt de nationale geschiedenis van Indonesië en Nederland tot leven.

80-jaar vrijheid: Sporen van Indië

Anthony Hopkins won de Oscar voor beste acteur met dit inventieve en emotionele portret van een man die zijn grip op de realiteit aan het verliezen is. Zijn dochter Anne (Olivia Colman) probeert hem tevergeefs te helpen.


Anne zoekt een verzorger voor haar dementerende vader Anthony, die steeds weer alle hulp afwijst. Voor Anthony is al lang niet meer duidelijk wat echt is en wat zich in zijn hoofd afspeelt. Zijn vertrouwde omgeving blijkt niet meer zo vertrouwd.

Als je aan het eind van deze tranenrit nog blaadjes aan je boom hebt ben je van steen.

Anthony Hopkins won de Oscar voor beste acteur met dit inventieve en emotionele portret van een man die zijn grip op de realiteit aan het verliezen is.

The Father

Wat zou het zijn? In de sneak-programma's van de Cinevilletheaters zie je gloednieuwe verrassingspremières. Cinevillepas geldig!

Nieuwe verrassingspremières! Cinevillepas geldig.

Sneak Preview

Een zwart-wit klassieker met Björk in de hoofdrol als IJslandse heks. 


Margit (Björk) is een meisje wiens moeder is vermoord omdat ze aan hekserij deed. In het middeleeuwse IJsland zijn zussen Margit (Björk) Katla op de vlucht nadat hun moeder werd vervolgd en gemarteld vanwege hekserij.

Een zwart-wit klassieker met Björk in de hoofdrol als IJslandse heks op de vlucht.

The Juniper Tree

Groots olie-epos van Paul Thomas Anderson over familie, hebzucht, religie en The American Dream, met als middelpunt de duivelse oliebaron Daniel Plainview (Daniel Day-Lewis). Nu te zien in Kriterions Moderne Klassiekers.


Wanneer Daniel Plainview begin 1900 een mysterieuze tip krijgt over een klein, maar olierijk stadje in het Westen, trekt hij met zijn zoontje H.W. naar het stoffige Little Boston. In dit dorre stadje, waar het plaatselijke vermaak zich beperkt tot de Hallelujahkerk van de charismatische voorganger Eli Sunday (Paul Dano), slaat Plainview zijn slag. Tegelijkertijd komen alle menselijke waarden - liefde, hoop, geloof, ambitie, gemeenschap en zelfs de band tussen vader en zoon - onder vuur te liggen als gevolg van corruptie, bedrog en de rijkelijk vloeiende olie.


Dit 2,5 uur durende olie-epos wordt gedragen door Daniel Day-Lewis die op onnavolgbare wijze het slechtste in een mens tentoonspreidt. Daniel Day-Lewis won met zijn rol de Golden Globe en Oscar voor Beste Acteur. Gecombineerd met een soundtrack van satanische klanken van Radiohead-gitarist Johnny Greenwood ontpopt deze film zich tot een wervelende draaikolk die uiteindelijk tot een ongekende conclusie komt. Er zal bloed vloeien...

Groots olie-epos van Paul Thomas Anderson over familie, hebzucht, religie en The American Dream.

There Will Be Blood

In de nieuwe Paul Thomas Anderson spotten we Benny Safdie (die van *Uncut Gems*), Alana Haim (die van muziektrio HAIM), Cooper Hoffman (die van Philip Seymour) en Bradley Cooper met een ongezonde hoeveelheid bronzer en een hippieblouse.


In *Licorice Pizza*komen twintiger Alana Kane (Haim) en tiener Gary Valentine (Hoffman) in elkaars leven, terwijl 70s Los Angeles als een wervelwind om ze heen draait. Anderson maakte de film in coronatijd met oude en nieuwe vrienden, en die warmte, vertrouwdheid en levenslust straalt ervanaf.

‘You’re never going to remember me,’ zegt dolende twintiger Alana in het bruisende *Licorice Pizza* tegen Gary, de puistige puber die ze net heeft ontmoet. Gary denkt daar anders over. Hij heeft het soort rücksichtslose, jeugdige branie waardoor je alles wat je bedenkt ook uitvoert, ongeacht het succes: hij zet een waterbed-imperium op, infiltreert de lokale politiek en zet alles op alles voor een instinctieve connectie met een tien jaar oudere vrouw. Hallo, het is 1973 in Californië! *Anything is possible.* In de jaren die volgen buitelen de levens van Alana (muzikant Alana Haim in haar eerste rol) en Gary (Cooper Seymour-Hoffman, de zoon van) telkens weer over elkaar heen. Ze reizen samen langs verlaten tankstations en illegale straatraces, ontmoeten filmbobo’s met fake tans en foute rocksterren, ze kibbelen en ze dromen. Waar ze precies heengaan is niet duidelijk, dat ze er samen aankomen wél. Regisseur Paul Thomas Anderson (*Magnolia, Phantom Thread*) maakte deze film in coronatijd met oude en nieuwe vrienden, en die vertrouwdheid straalt ervanaf. *Licorice Pizza* is een nostalgische kijk op Andersons eigen jeugd en een hoopvolle ode aan jonge mensen van nu. Het verhaal van Alana en Gary is ingewikkeld, grappig, inspirerend en rommelig. Maar wanneer alles toch steeds weer op z'n plek valt, herinner je je precies waarom je zo van film houdt.

Duikelen, kibbelen, dromen: door de levenslust van Alana en Gary (en van Paul Thomas Anderson) weet je weer waarom je zo van film houdt.

De nieuwe Paul Thomas Anderson, met Alana Haim, Cooper Hoffman (zoon van) en Bradley Cooper in een ongezonde hoeveelheid bronzer.

Licorice Pizza

Klassieke, kippenvel veroorzakende psychologische horror met freudiaanse ondertoon. Hitchcocks vertelling, naar een kort verhaal van Daphne Du Maurier, draait om een aantrekkelijke blonde verleidster die een beginnende romance heeft met een jonge advocaat. Zij maakt kennis met zijn familie in Bodega Bay, waar brutale vogels hun eigen plan blijken te trekken.


*The Birds* kan worden opgevat als voorloper van de rampenfilm, die in de jaren zeventig furore zou maken. De natuur verklaart de oorlog aan de mensheid, waarbij het gevaar deze keer uit onverwachte hoek komt. Hitchcock moest allerlei montagetrucks aanwenden om de ingewikkelde interactie tussen vogels en mensen te filmen. Zo werden de vogels eerst afzonderlijk gefilmd om later in het beeld geplakt te worden.


De films is ook doordrongen van een maniakale aandacht voor het detail. Zo weerspiegelen meubelstukken en voorwerpen de welstand en sociale status van de bewoners. De stralende Tippi Hedren maakte haar debuut in deze briljante griezelfilm die menig bezoeker na afloop anders deed kijken naar onze gevleugelde vrienden.

The Birds

Zoe Lucas woont al ruim veertig jaar op Sable Island, een stukje land van ruim dertig kilometer lang en anderhalve kilometer breed in de Atlantische Oceaan, in de buurt van Nova Scotia. Ze leeft er in harmonie met de overweldigende natuur, die ze bestudeert, in kaart brengt en waar nodig en mogelijk onderhoudt.Poëtisch portret van Sable Island en zijn enige menselijke bewoner Zoe, die er de flora en fauna bestudeert en conserveert.


Filmmaker Jacquelyn Mills volgt Lucas op haar dagelijkse wandelingen over het eiland, in verschillende weersomstandigheden, en legt die vast op 16mm-film. De twee vrouwen inspireren elkaar met hun belangstelling voor onderzoek en kunst.


Het leidt tot nieuwe projecten, bijvoorbeeld het gebruik van natuurlijke materialen zoals paardenmest, algen en planten bij het opnemen en ontwikkelen van film. De resultaten zijn deel van de documentaire, net als de experimentele muziek ‘gemaakt’ door insecten.

Poëtisch portret van Sable Island en zijn enige menselijke bewoner Zoe, die er de flora en fauna bestudeert en conserveert.

Geographies of Solitude

Korte films van jonge kunstenaars en internationale makers.

Glued and Screwed

Tierra del Fuego, 1901. In het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika schakelt een tirannieke Chileense landeigenaar drie mannen in – een huurling uit Texas, een officier uit het Britse leger en een Chileense gids – om samen op expeditie te gaan en de grenzen van zijn land af te bakenen. De spanningen lopen hoog op, wanneer de ware aard van de reis, het verdrijven en vermoorden van de oorspronkelijke bewoners van het gebied.


*Los colonos* is een ruige western die een blik werpt op Chili’s koloniale verleden, waarin een belangrijke rol is weggelegd voor de genocide van de oorspronkelijke bevolking. Regisseur Felipe Gálvez schetst in zijn speelfilmdebuut het verschil tussen de geschreven geschiedenis en een realiteit die nooit de aandacht heeft gekregen die het verdient.

Een ruige western over een Texaanse huurling, een Britse officier en een Chileense gids die op expeditie gaan door Zuid-Amerika.

Los colonos

In de tijd van streaming en digitale effecten gaat regisseur Robert Eggers liever analoog. Na de 17e-eeuwse horror van *The Witch* komt hij met *The Lighthouse*, een op stokoude camera’s gedraaid verhaal over twee norse mannen (Willem Dafoe en Robert Pattinson met onverwoestbare snorren en onverstaanbare accenten) die samen op een rots in de zee een vuurtoren moeten bewaken, zo rond 1890. 


Oubollig? Nope: *The Lighthouse* is een filmisch meesterwerk over eenzaamheid en mannelijkheid - en dus helemaal van nu. 2 *guys, 1 island*. Het stormt, het huilt, de voorraad raakt op: hoe prachtig dit duistere sprookje escaleert verdient niets minder dan het allergrootste scherm.

Superrrrdeal: een retraite op een rots in de Atlantische oceaan. Rollende golven, zilte zeelucht, een eenzame meeuw. En jij, één met de wind en het water. Goed, je deelt je kamer met een ruftende vuurtorenwachter die niet kan koken, kerosineverslaafd is en in raadselen praat, maar dat is juist charmant. Toch? Nou, zodra Ephraim Winslow (Robert Pattinson + snor) met zijn geheimen aankomt op het eiland waar hij de rotklusjes voor wachter Thomas Wake (Willem Dafoe + baard) moet doen, wil hij gelijk weer weg. En misschien voel jij die behoefte tijdens het kijken van *The Lighthouse* soms ook wel: een met oude lenzen gedraaid horrorsprookje tjokvol historische referenties over twee chagrijnige 19e-eeuwse gasten in een stenen fallus is bepaald geen *Verliefd op Ibiza*. Maar juist de complete overgave aan het medium, het mysterie en de elementen maken de tweede film van Robert Eggers (*The Witch*) zo onvergetelijk. Er zit veel meer in *The Lighthouse* dan Winslow & Wake durven bloot te geven. Dus waai mee met de chaos, trotseer de onverwachte golven en kijk net iets te lang in dat vuurtorenlicht. Je hoofd zal ervan overspoelen.

Het zout prikt op je lippen, de chaos beukt in je kop: analoog uitwaaien, gewoon vanuit je bioscoopstoel.

Willem Dafoe vs. Robert Pattinson vs. zeemeerminnen en eenogige meeuwen in een hypnotiserend zeemannensprookje. Van de regisseur van *The Witch.*

The Lighthouse

Een nieuw fantasierijk epos van filmmaker Hayao Miyazaki (*Spirited Away*). Zijn eerste film in 10 jaar! Tijdens de Tweede Wereldoorlog vluchten de jonge Mahito en zijn vader naar het platteland. De jongen rouwt om zijn moeder, die bij een brand is omgekomen. Een ontmoeting met een geheimzinnige reiger werpt een heel nieuw licht op zijn leven en verleden.

Door verlies sluiten de luiken. Nadat Mahito zijn moeder kwijtraakt in een WOII-bombardement, gaat hij steeds verder op slot. Hoe harder zijn vader, zijn tante / nieuwe stiefmoeder en hun zes rimpelige dienstdames hun best doen, hoe minder Mahito thuis geeft: zijn hoofd zit vol met vlammen en vroeger. De enige die tot hem doordringt is een rare reiger met een raspende mannenstem, die hem meelokt naar een betoverde toren in de tuin. Zou Mahito daarbinnen misschien vinden wat hij verloren heeft? Volwassen worden tussen de sprookjesfiguren, een kleurrijke droomwereld met rouwrandjes waar Wonderland bij verbleekt en sporen van onopgelost (oorlogs)trauma: *The Boy and the Heron* komt overduidelijk uit de stal van de Japanse animator Hayao Miyazaki (82!), die weer eens met pensioen was maar gelukkig nog wat magie kwijt moest. Dieper en dieper duiken we samen met Mahito weg van de pijnlijke realiteit, door kiertjes en poorten, via oude bekenden met nieuwe gezichten, langs schattig stuiterende bolwezentjes en heel veel vreemde vogels. Achter iedere deur laat Mahito iets van betekenis los, maar hij krijgt er steeds weer iets nieuws voor terug – want Miyazaki is de koning van de anime, maar vooral de koning van de hoop. De luiken van het leven kunnen áltijd weer open. Je moet alleen het juiste sleuteltje vinden.

Lieve Hayao Miyazaki, we zijn blij dat je nog wat magie kwijt moest.

Een nieuw fantasierijk epos van filmmaker Hayao Miyazaki (*Spirited Away*). Zijn eerste film in 10 jaar!

The Boy and the Heron

Niets is wat het lijkt in deze *Alice in Wonderland*-achtige film van Hayao Miyazaki; een bizarre fabel, bevolkt door demonen, levende vogelverschrikkers en een aaibaar hondje. Genomineerd voor een Oscar voor beste animatiefilm.


De achttienjarige Sophie wordt door een jaloerse heks veranderd in een stokoud vrouwtje. Ze komt terecht op het Wandelende Kasteel van tovenaar Howl. Daar kunnen ze wel een huishoudster gebruiken en Howl neemt Sophie dan maar in dienst. Al snel zet de oude Sophie het kasteel op stelten. Maar hoe zal Sophie ooit aan haar vloek kunnen ontsnappen?

Niets is wat het lijkt in deze Alice in Wonderland-achtige film van Hayao Miyazaki.

Howl's Moving Castle

In dit grootse tekenfilmavontuur belandt het pas verhuisde meisje Chihiro samen met haar ouders in een kuuroord voor goden, een eclectisch gezelschap van de vreemdste wezens, ontleend aan de Japanse mythologie. Nadat haar vader en moeder voor straf zijn veranderd in varkens, staat Chihiro er alleen voor. Hoe redt ze zich hier weer uit?


Filmmaker Hayao Miyazaki sleept je mee de wereld van de goden in, in het kielzog van de kleine Chihiro. Hij brengt zijn scheppingen tot leven met overweldigende animaties en spectaculaire visuele vondsten. Ga mee en verdwaal voor even in de dromerig decors van deze fameuze anime-artiest.

Een met een Oscar bekroond animatiesprookje van Hayao Miyazaki.

Spirited Away

Animatiefilm gebaseerd op de strip van de Iraanse Marjane Satrapi. Over haar vlucht van Iran naar Europa tijdens de Islamitische revolutie.


Het meisje Marjane wordt op 9-jarige leeftijd in Iran geconfronteerd met de Islamitische Revolutie. De fundamentalisten dwingen de vrouwen tot het dragen van sluiers en zetten velen gevangen. Ondanks deze sociale terreur weet Marjane toch punk, Iron Maiden en Abba te ontdekken en later wordt ze door haar ouders naar Oostenrijk gestuurd om daar veilig naar school te gaan. Hoewel ze er na verloop van tijd geaccepteerd wordt, besluit ze toch terug te gaan naar het tyrannieke bewind van Iran, omdat het simpelweg als haar thuis voelt, en besluit daar haar mening te blijven ventileren over wat ze ziet.


Deze autobiografische animatiefilm van regisseur Marjane Satrapi won de Juryprijs op het Film Festival van Cannes en werd genomineerd voor de Oscar voor Beste Animatie.

Waar kom je vandaan? De Iraanse Marjane krijgt de vraag steeds vaker te horen. Als ze met haar communistische familie een politiepost wil passeren, of tijdens het avondeten als haar moeder vindt dat ze te lang op straat heeft rondgehangen. Het is begin jaren 80, Marjane is fan van Bruce Lee en heavy metal en wil later profeet worden. Maar haar land ligt door de Iraanse Revolutie en de Iraaks-Iraanse Oorlog overhoop, en daarmee de toekomst die in haar korte leven zo vanzelfsprekend is gaan voelen. Nu is ze vijftig piek kwijt voor een illegale cassette van Iron Maiden en moet je een nieuw paspoort bekopen met de dood. Gevlucht naar Oostenrijk, hoopt de inmiddels 14-jarige Marjane eindelijk de vrijheid te ervaren. Haren in de wind, jongens kussen en met de punkers in gesprek over de leegte van het bestaan, ver weg van ouderlijk gezag. Maar ook hier blijft die ene vraag haar achtervolgen: waar kom je vandaan? Toch klinkt het anders dan vroeger. Alsof ze willen zeggen: kom je uit dat land waar de mensen elkaar vermoorden? Waar ze geen manieren hebben? Waar ze zo anders zijn dan wij? In het autobiografische *Persepolis* geeft regisseur en striptekenaar Marjane Satrapi radicale openheid over haar ontheemde jeugd, getekend door het anders-zijn. De film kwam uit in 2007 en is anno 2025 nog steeds akelig relevant. In deze stripverfilming geeft Marjane voor eens en voor altijd het antwoord, dat ze al die keren niet heeft kunnen, durven of mogen geven. Dat ze het nu wel kan, durft en mag, doet er misschien wel meer toe dan het antwoord zelf.

Animatiefilm gebaseerd op de strip van de Iraanse Marjane Satrapi over haar vlucht van Iran naar Europa tijdens de Islamitische revolutie.

Persepolis

Onweerstaanbare animatiefilm over de zusjes Satsuki en Mei en hun wonderlijke buurman/megaknuffel Totoro.


De kleine Satsuki en Mei verhuizen met hun vader naar het platteland om in de buurt te zijn van het verpleegtehuis waar hun moeder ligt. De meisjes ontdekken dat het nabijgelegen bos wordt bevolkt door wonderlijke wezens. Ze raken bevriend met hun nieuwe buren en beleven magische avonturen.


Deze schitterende, volledig met de hand getekende fantasyvertelling betekende de internationale doorbraak van de Japanse animatiefilmer Hayo Miyazaki.

Onweerstaanbare animatiefilm over de zusjes Satsuki en Mei en hun wonderlijke buurman/megaknuffel Totoro.

Raging Bull

Lid worden

Nu te zien

After Yang

Playtime

Hiroshima mon amour (re-release)