Mijn 2020: het filmjaar volgens de Cinevillers, deel 3

Hier lees je nog meer Mijn 2020-verhalen.

1. Ilona van Heeckeren

Ilona is directeur van Natlab in Eindhoven, het filmtheater dat sinds dit jaar bij de Cineville-club hoort.

Omschrijf (film)jaar 2020 in drie woorden.
Corona, 1.5 meter, glimlachende ogen.

Welke film heeft jou geholpen om te ontsnappen aan 2020?
Rocks. Een dubbeltje dat geen kwartje wordt, maar wel mooi gaat glimmen.

Met welke filmpersonage uit 2020 wil jij graag het jaar doornemen?
De grootvader uit A White, White Day. (Te zien op Vitamine Cineville!)

Wat was het meest filmische moment uit jouw eigen 2020?
Op mijmerdagen er blijvend achter komen hoe mooi Nederland toch is.

Wat is je fijnste herinnering aan Natlab in 2020?
Hoe wij elkaar ondanks de zware omstandigheden als team hebben kunnen vasthouden.

2. Eché Janga

Eché Janga is regisseur en scenarist. Zijn film Buladó won dit jaar het Gouden Kalf voor Beste Film.

Wat was het meest filmische moment uit jouw 2020?

Dat was op de première van Buladó, toen de 11-jarige actrice Tiara Richards in haar eigen land uit de limousine stapte. Haar glimlach was onbetaalbaar. Tiara, een meisje dat het thuis verre van breed heeft, was die dag een ster. Voor ons, als mede-makers van deze film, was het een bijzonder moment, waarop ze nu zelf ook zag wat voor grote prestatie ze heeft neergezet.

Welke film heeft jou geholpen om te ontsnappen aan 2020?

Natuurlijk is dit een voor de hand liggend antwoord, want ik zat het hele jaar opgesloten in de edit, muziekstudio en sounddesign-studio met Buladó.

Wat is je ultieme filmtip voor iemand die noodgedwongen thuis zit, en waarom?

A Woman under the Influence van John Cassavetes. Het verhaal speelt zich bijna geheel in een huis af dus dat is alvast één overeenkomst. De vrouw (Gina Rowland) wordt langzaam gek - ook een overeenkomst! Maar ik tip 'm vooral vanwege haar sublieme acteerwerk. Het is prachtig om te zien hoe een acteur je met zo weinig middelen en zo’n simpel script, negentig minuten lang weet te binden en te emotioneren.

Welke filmmaker heb jij dit jaar ontdekt?

Gregg Telussa, mijn cameraman. Hij is voor mij niet alleen een rots in de branding geweest in een heftige draaiperiode, het is vooral mindblowing wat hij op het doek heeft gegooid met zo weinig middelen. Het is puur aan hem te danken dat Buladó visueel zo’n sterke film is geworden. Ik kijk uit naar een volgende samenwerking.

Met welk filmpersonage wil jij graag het jaar doornemen?

Perdita Durango. Ze is samen met Javier Bardem de lead in Dance with the Devil (1997). Een goed gestoorde film met een woest aantrekkelijke vrouw in de hoofdrol.

3. Ruben van Dijk

Rotterdammer Ruben van Dijk (23) is muziekjournalist, werkt in een platenzaak, en is oprichter van muziekplatform Front. Én Cineville-fan, natuurlijk.

Wat was het meest filmische moment uit jouw 2020?

2020 was één lange Kelly Reichardt-film: weinig plot, weinig interactie en aan de oppervlakte saai, met magie in de kleine, onbeduidende momenten. Zo zag ik mijn nieuwe thuisstad Rotterdam langzaam uit de lockdown ontwaken en de zomer zijn intrede maken. Koffie drinken bij m’n toekomstige stamcafé, een duik in een nabij meer. Alles om me heen, hoe gewoon ook, voelde als een nieuwe wereld – veel filmischer wordt het niet wat mij betreft.

Welke film heeft jou geholpen om te ontsnappen aan 2020?

Ik heb veel timeloopfilms gekeken, waarin personages iedere dag hetzelfde meemaken. Erg relatable als je middenin een lockdown zit. Edge of Tomorrow, Groundhog Day natuurlijk, maar de leukste was Palm Springs. Precies de verfrissende, ongecompliceerde feelgoodcontent waar ik aan toe was. Ik heb ‘m in drie dagen tijd drie keer gekeken.

2020 was één lange Kelly Reichardt-film

Met welke filmliefhebber wil jij zo snel mogelijk weer samen naar de film?

Met nieuwe mensen! Onbekenden leren kennen – en daarmee over films ouwehoeren – houdt het leven spannend. Ik hoop dat dat in 2021 weer iets vaker kan.

Welke klassieker heb jij dit jaar herontdekt of voor het eerst gezien?

Ik zag Do the Right Thing een paar jaar geleden en begreep ‘m toen niet zo. Toen ‘ie dit jaar weer in de bioscoop draaide viel het kwartje opeens – en hoe.

Voor welke film rende je bij de heropening direct naar de bioscoop?

Mijn eerste biosbezoek was een gestoorde double bill. Mad Max: Fury Road en Color out of Space, een Lovecraft-verfilming waardoor ik nooit meer normaal naar alpaca’s kan kijken. Brrrr.

Met welk filmpersonage uit 2020 wil jij graag het jaar doornemen?

Ik twijfelde tussen Jo March uit Little Women of de koe uit First Cow, maar er gaat niets boven ieder Bill Murray-personage ooit. Felix uit On the Rocks dus.

4. Thomas Hosman

Thomas is oprichter en directeur van Cineville/Masterchef wanneer het op de Chinese keuken aankomt (incl. heel veel Szechuan-peper).

Wat was het meest filmische moment uit jouw 2020?

Dit jaar heb ik twee keer een zeehond gezien, gewoon op het strand van Bloemendaal. Toen ik daar 's avonds liep, vlak voordat het donker werd, was er niemand, behalve dus die zeehond. De laatste keer kwam er vanuit de verte een hond (zonder baas in de buurt) op de zeehond af rennen. Die joeg de zeehond het water in en rende toen door, het lege strand op. Toen was ik weer alleen. Ik vraag me nog steeds af wat de symboliek van dit moment precies was.

Dit jaar heb ik twee keer een zeehond gezien

Welke film uit 2020 liet het meest zien hoe jij hoopt dat 2021 wordt?

Begin dit jaar zag ik Vitalina Varela, een film over rouw, gemis en een wereld die je niet kent. De film speelt zich grotendeels af in binnenruimtes in het donker. Helemaal aan het einde van de film is er voor het eerst daglicht te zien - dat voelt als een bevrijding. Ik hoop dat 2021 die ene scène wordt. Dat we het donker achter ons kunnen laten en we weer naar buiten kunnen om voorzichtig de schade op te kunnen maken.

Welke klassieker heb jij dit jaar herontdekt of voor het eerst gezien?

Tijdens de eerste lockdown ging ik op reis in de Zone van Tarkovski’s Stalker[te zien op Vitamine Cineville]. Een perfecte plek om te verdwalen als je nauwelijks buiten de vier muren van je huis komt. 

Voor welke film rende je na de quarantaine direct naar de bioscoop?

Ik keek erg uit naar Queen & Slim, die op 12 maart in première ging. Een paar dagen later moesten we in lockdown en was de film nergens meer te zien. Begin juni kwam de film alsnog uit, op het moment dat over de hele wereld antiracisme protesten plaatsvonden. Actueler kon niet.

Wat is je ultieme 2020 filmtip voor iemand die noodgedwongen thuis zit?

Controleer af en toe je zolderkamer, misschien blijk je wel helemaal niet alleen thuis te zijn en kan je gezellig samen I See You kijken. [Ook te zien op Vitamine Cineville!]

5. Ezra Koppejan

Ezra Koppejan (21) is enthousiaste Cineviller en studeert aan de acteursopleiding van de Toneelacademie Maastricht.

Wat was het meest filmische moment uit jouw 2020?

Mijn huisgenoot en ik voerden veel nachtelijke gesprekken tijdens de lockdown: we nestelden ons in het trapgat van ons huis en zaten er uren. Om de vijf minuten moesten we met onze armen zwaaien om via de bewegingssensor het licht aan te houden.

Welke film heeft jou geholpen om te ontsnappen aan 2020?

Aviva! Ik heb tijdens deze film zo genoten van de dans, het verhaal. Elk van de twee hoofdpersonages wordt gespeeld door twee acteurs: zowel een man als een vrouw, zonder dat het over de stereotypering van gender gaat. Het gaat gewoon over de liefde. En dat wordt prachtig verteld. De dansscènes waren zo heerlijk om naar te kijken. Bijna alsof je zelf weer in de kroeg staat te dansen met al je vrienden.

Wat is je ultieme 2020 filmtip voor iemand die noodgedwongen thuis zit, en waarom?

The Favourite. Voor de humor en het geweldige acteerwerk van onder andere Olivia Colman. En Nocturne! Om de teksten, de beelden en de muzikaliteit ervan. [Staat op Vitamine Cineville.]

Welke maker heb je dit jaar ontdekt?

Ik heb Boaz Yakin ontdekt, die Aviva gechoreografeerd heeft. (En daardoor ook de Bathseva Dance Company.)

Voor welke bioscoop heb jij je slaapzakje neergelegd toen ze weer open mochten?

Kriterion. Ik ging naar Babyteeth.

Met welk filmpersonage uit 2020 wil jij graag het jaar doornemen?

Ik zou graag met Sidik in gesprek gaan, uit de documentaire Sidik en de panter. Ik denk dat hij superwijze uitspraken kan doen. En daarnaast nog meer verhalen kan vertellen. Dat lijkt me een heel goed gesprek.

6. Khadija Toujana

Khadija werkt pas sinds dit najaar bij Cineville maar het voelt als ééuwen. In a good way.

2020 in 3 woorden.

Vierdimensionale emotionele achtbaan.

Wat was het meest filmische moment uit jouw 2020?

Ik lag dit najaar naakt en alleen onder de sterrenhemel, in het buitenbad van de sauna van een hotel in Bergen op Zoom. De HO uit HORECA mochten openblijven, dus boekte ik een kamer. Het personeel was onderbezet dus we moesten lang wachten op ons eten. Aan het eind van de avond hadden we vooral veel wijn gedronken. Kort voordat mijn sauna-reservering kwam te vervallen, glipte ik het zwembad in. In het water volgde ik een wand via een kleine opening naar buiten. Er stond een grote boom. Door haar takken zag ik de maan. Aan het eind van het zwembad hing ik achterover met mijn benen omhoog. Terwijl ik met mijn grote teen tegen de muur mijn positie in het water kalibreerde, bewonderde ik de sterren. Ik voelde me zo vrij, het was magisch.

Door Tenet zijn bij mij een paar neurologische snaren gesprongen

Welke klassieker heb je in 2020 herontdekt?

Door een potje Zoom-Pictionary met mijn Cineville-collega’s kwam ik op het idee om Donnie Darko (2001) weer te kijken. Ik was acht toen ik die voor het eerst zag en hoewel ik te jong was, voelde de non-lineaire nachtmerrie intuïtief ****logisch. Ik ging daarna door een rare periode waarin ik overal Frank het Konijn tekende.

Ik had overigens een totaal tegenovergesteld gevoel bij Tenet. Door die film zijn bij mij een paar neurologische snaren gesprongen. Ik heb de grootste liefde voor sci-fi, maar ik kan me kwaad maken om pseudoscience.

Welke film heb jij meer dan 1 keer gekeken dit jaar?

Ik heb dit jaar maar weinig films uit 2020 gezien, sorry! Pacific Rim (2018) en Battleship (2012) heb ik zeker vier keer gekeken. Ik verheug me daar steeds weer op. Ook heb ik veel soundtracks van o.a. mijn favoriete film Jurassic Park aan mijn playlists toegevoegd om zo de film, achter mijn laptop en in mijn bureaustoel, steeds te kunnen herbeleven. Freud zou zeggen dat het een vorm van regressie is naar vertrouwde film(muziek) als copingmechanisme om deze pandemie te overleven.