Charlie (Brendan Fraser) komt zijn huis niet uit, geeft online Engelse les zonder ooit zijn camera aan te zetten en weet dat hij dringend medische hulp nodig heeft, maar weigert die hulp te zoeken. In The Whale, Darren Aronofsky’s verfilming van Samuel D. Hunters gelijknamige toneelstuk, heeft Charlie alle hoop voor zichzelf eigenlijk al opgegeven. Tot zijn dochter ineens op de stoep staat. Ellie (Sadie Sink), zeventien jaar en vol puberale emoties, laat haar vader niet zomaar doodgaan. Eerst moet hij maar eens héél goed uitleggen waarom hij haar en haar moeder ooit in de steek liet.
Video
Film als empathie-oefening: in gesprek met Darren Aronofsky over The Whale
De Cineville redactie
Zijn nieuwste film The Whale is andere koek voor Darren Aronofsky: geen drugs, geen psychoses, geen bloedend gat in het midden van de woonkamervloer. Hoe veranderde het gelijknamige toneelstuk over een vader-dochterrelatie een Aronofsky-film?
The Whale
Een film van Darren Aronofsky (Black Swan), met Brendan Fraser als teruggetrokken vader die zijn leven herziet.
Een Kammerspiel over een vader en een dochter die hun relatie proberen te herstellen? Het klinkt vrij tam voor een film van Darren Aronofsky, die nou niet bepaald bekend staat om zijn zachtaardige personages en wiens vorige film als ‘Rosemary’s Baby meets Project X’ werd omschreven. Toch was de regisseur bij het zien van Hunters toneelstuk zó onder de indruk, dat hij meteen wist dat hij er een film van wilde maken. We spraken Aronofsky in een chique Amsterdams hotel over hoe The Whale (het toneelstuk) The Whale (de film) werd, over film als oefening in empathie, en over hoe goed Sadie Sink is.
Interview: Jente Buskes
Camera & edit: Sjoerd Niekamp
Met dank aan Cinéart
De Cineville redactie
