Spoiler-alert: deze column bevat plotpunten uit Cars 3
Het was op een stralend warme dinsdagmiddag dat zich aan mij het idee opdrong om naar de bioscoop te gaan en daar een 3D-vertoning van Cars 3 te bezoeken. Anders dan andere ideeën die ik wel eens heb, was dit idee niet het gevolg van enige zorgvuldige bespiegeling, maar meer zomaar een idee, dat er uit het niets opeens was. Later, in de bioscoop, werd me duidelijk hoe uniek dat idee was. Behalve mij zat er namelijk niemand in de zaal.
Op het eerste gezicht doen de pratende auto’s in Cars ongeveer wat je van pratende auto’s verwacht
Op het eerste gezicht waren er ook helemaal geen goede redenen om naar het derde deel van een animatiefilmfranchise met pratende auto’s te gaan. Voor zover ik weet ben ik niet de doelgroep, en bovendien heb ik de eerste twee delen nooit gezien. Alles wat ik wist was dat het een film genaamd Cars is die over auto’s ging, dat laat weinig aan de verbeelding over. Wat valt daar nog over te vertellen, dacht ik. Maar er is natuurlijk maar één manier om daar achter te komen.
Op het eerste gezicht doen de pratende auto’s in Cars wel zo ongeveer wat je van pratende auto’s verwacht. Ze rijden met hoge snelheden over de racebaan terwijl ze elkaar bestoken met spitsvondige opmerkingen. Het lijkt dan ook alsof er geen wereld buiten het racen bestaat, maar gedurende de film zie je dat dat wel degelijk het geval is. De auto’s hebben ook persoonlijke levens, ze wonen ‘gewoon’ in huizen en echt niet iedereen is een race-auto.
Toch is de hoofdrol in Cars dat wel. Lightning McQueen, die, voor zover ik kan aannemen op basis van het derde deel, altijd bekend heeft gestaan als de snelste auto van allemaal. Aan die status heeft hij waarschijnlijk zijn hoofdrol te danken, maar tijdens deze film komt daar verandering in. Er is namelijk een nieuwe generatie auto’s in opkomst die hem met gebruik van data-analyses en de nieuwste technieken steeds te snel af weet te zijn. Terwijl hij aan alle kanten voorbijgestreefd wordt ziet Lightning McQueen zich voor het centrale dilemma van de film gesteld: gaat de regerend kampioen mee in de vernieuwing, of houdt hij vast aan zijn oude waarden om daar nog één keer succes mee te halen?
Ik dacht lang dat ik wel wist hoe Cars 3 zou eindigen. Het zou wel weer een pleidooi voor de romantiek van het leven worden; een winnaar houdt vast aan zijn gevoel en trekt zich niets aan van cijfers. Zonde dat de meest lucratieve Pixarfranchise ervoor kiest zo’n verhaal te vertellen aan zijn gewoonlijk jonge kijkers, dacht ik. Maar de werkelijkheid is dat ze dat verhaal helemaal niet vertellen. Aan het einde van Cars 3 ziet Lightning McQueen gewoon in dat zijn tijd erop zit.
En dat klinkt als een tragisch verhaal, maar het komt er wat mij betreft op neer dat Cars helemaal niet over cars gaat. Het gaat over mensen, die er in deze film toevallig uitzien als pratende auto’s.