Door Christiaan Boesenach, Emma Curvers en Jesse Heijnis
Lady Macbeth
Lady Macbeth is 90 minuten griezelen: eerst om de kille negentiende-eeuwse mannenwereld waarin jonge bruid Katherine zit opgesloten en later vanwege Katherine zelf, die zich steeds onstuimiger gaat gedragen. Niet griezelen op een spookhuismanier, maar psychologisch. Een soort Funny Games, maar dan veel subtieler en in kostuum. Katherine (geweldig gespeeld door nieuwkomer Florence Pugh) is slachtoffer en dader tegelijk, maar waar begint de één en eindigt de ander? Zo zien we het graag, kostuumdrama’s zonder mos onder de oksels. (JH)
Te zien vanaf 13 april
20th Century Women
Stap in een tijdmachine naar de nadagen van de seksuele revolutie, waar taboes doorbroken zijn, maar drie vrouwen zo hun eigen problemen hebben. Dorothea (Annette Benning) is een vrijgevochten moeder die haar zoon (Lucas Jade Zumann) niet meer begrijpt. Ze schakelt de hulp in van Abbie (Greta Gerwig) en Julie (Elle Fanning), maar dat eindigt in een platonische relatie, kopzorgen over clitorale stimulatie en een dappere poging hardcore-punk te begrijpen. Mike Mills’ 20th Century Women is een fijngevoelig coming of age-drama vol twintigste-eeuwse (lees: alledaagse) problemen, waarvan je zin krijgt ‘Menstruation!’ over straat te schallen. (CB)
Te zien vanaf 20 april.
The Other Side of Hope
Grote smart en gortdroge Finse humor gaan hand in hand in dit verhaal over een vluchteling en een zakenman. De één komt aan in een havenstadje en belandt in de malle molen van de immigratiedienst. De ander verlaat zijn vrouw en begint zijn eigen café-restaurant. Regisseur Aki Kaurismäki (Le Havre) bouwt als vanouds een houterig en nostalgisch wereldje vol rock-'n-roll, rode vloerbedekkingen en typemachines. Het is grootse poppenkast met maffe grapjes en subtiel sentiment. (JH)
Te zien vanaf 20 april
Get Out
Mijn vader zou nog een derde keer op Obama hebben gestemd als het kon! - zegt die schattige (en witte) Rose tegen haar kersverse ( en o ja: zwarte) vriendje Chris. Niks aan de hand, meeting the parents. Tuurlijk, die ouders lijken wel oké, maar wie zijn die Afro-Amerikanen die rond dat keurige huis van ze werken? Onder het keurige 'post-raciale' Amerika onthult regisseur Jordan Peele al gauw ouderwetse raciale spanningen die onverminderd doorwerken, dwars door keurige potjes bingo en high tea. Van een satire belanden we in een horrorfilm - want nergens, nergens is het zo gevaarlijk als in de suburbs. (EC)
Te zien vanaf 20 april
Free Fire
Oorlogje spelen op niveau, deze anderhalf uur durende shootout van regisseur Ben Wheatley (High-Rise). Wat begint met een wapendeal, mondt al snel uit in een knalfestijn waarbij de kogels je onophoudelijk om de oren vliegen. Terwijl de fabrieksloods aan gort wordt geschoten en het ensemble (Sharlto Copley! Cilian Murphy! Brie Larson!) er ook aan moet geloven, is het niet het geweergekletter maar Wheatleys vinnige gevoel voor humor dat de show steelt. (CB)
Te zien vanaf 27 april.
