Nadat ik maar liefst twee Haagse Pathé-bioscopen ben gepasseerd sta ik voor de ingang van Filmhuis Den Haag in het centrum van Den Haag. De buren van Theater aan het Spui. De balie ziet er sympathiek uit: er staat een plantje op en een draairekje met dvd's waar je doorheen kunt flipperen (wat ik dan ook een tijdje heb staan doen). Vanuit de hal voelt het theater niet grootscheeps, misschien omdat het klein begon. Vroeger waren er drie zalen en zaten het Worldwide Video Center en Stroom (Centrum voor Beeldende Kunst en Architectuur) ook in het moderne gebouw, maar gaandeweg heeft het Filmhuis het hele pand overgenomen. Nu telt het zeven zalen.
Oudgedienden
Michèle van der Plas, assistent marketing manager, leidt me rond. Ze werkt hier nu zeven jaar. ‘En dan ben ik nog maar een jonkie!’ lacht ze. De rest van het personeel werkt minimaal tien à vijftien jaar bij het filmhuis, een paar al meer dan dertig. Er werken ongeveer zeventig betaalde medewerkers en tien vrijwilligers. Die laatsten scheuren de kaartjes en werken bij de bibliotheek. Ja, je leest het goed, er is een bibliotheek.
Aan de tafeltjes en de bar in het lichte café lezen een paar mensen de krant voor de middagvoorstelling begint. Het Filmhuis heeft ook een restaurant, ‘Zaal 5’. Het restaurant ‘hangt’ als het ware in Theater aan het Spui en door het glas kijk je uit op de foyer. Michèle vertelt dat het er vaak druk is, en niet alleen met filmbezoekers. ‘Vooral ’s winters,’ zegt ze, ‘dan moeten mensen soms wel drie dagen van tevoren een plekje reserveren.’
Erik en Erik
In de kantoorruimtes bovenin ontmoet ik de redacteuren Erik en Erik (‘allebei met een k’) die hier ook al meerdere decennia werken. Aan de muren op het kantoor hangt een verzameling mooie posters, de meeste van de filmprogramma’s die Filmhuis Den Haag zelf ontwikkelt en die ook door andere filmhuizen overgenomen kunnen worden. Naast de reguliere filmhuisfilms, vertoont het filmhuis ongeveer één à twee keer per jaar zo’n speciaal programma. Filmhuis Den Haag selecteert binnen een bepaald thema de films en regelt daaromheen de distributierechten, marketing en vervoer van de films. Zo was er begin dit jaar een Nordic Cinema-programma en momenteel draait de populaire serie Hollywood Blondes (ook te zien in het Ketelhuis).
Filmbieb
Eenmaal in de bibliotheek werd ik een beetje verliefd. Niet op Erik (had gekund), maar op het recensiearchief dat teruggaat tot 1935 (!) en op de collectie van maar liefst 5.000 boeken. Het is de op één na grootste filmbibliotheek van Nederland (de grootste is die van het Filmmuseum in Amsterdam), en het materiaal bestaat uit schenkingen en eigen aankopen. Er zijn kasten vol knipselboeken, foto’s, tijdschriften, oud projectiemateriaal en nog veel meer. Een plek waar iedere filmliefhebber makkelijk een middag kan rondsnuffelen. En het leuke is: dat kan! ‘Als je even belt kun je een afspraak maken, en op zondagmiddag is er eigenlijk sowieso altijd wel iemand’, laat Michèle weten. Ik kan iedereen aanraden om er in ieder geval, vlak na de film bijvoorbeeld, gewoon even langs te lopen.
Waarschijnlijk wil je dan niet meer weg, net als het personeel. Ze hebben helaas niemand nodig, maar gelukkig kan ik nu ook in Den Haag terecht met een Cinevillepas. Een prima excuus om te gaan.
