De Belgische regisseur Lukas Dhont liet met zijn debuutfilm [*Girl*](/films/girl) al zien dat hij de innerlijke wereld van jonge mensen prachtig in beeld kan brengen maar bovenal totaal serieus neemt. Zijn nieuwe film *[Close](/films/close) –* over twee dertienjarige vrienden die in hun zoektocht naar zichzelf elkaar uit het oog verliezen – is daarop geen uitzondering: Leo en Remi zijn dan wel jong, hun gevoelens zijn 100% oprecht. *Close* is mooi, herkenbaar en verdrietig.

We spraken Dhont in Amsterdam over *Close*, over het moment dat hij in Cannes de Grand Prix won, over vriendschap en over zijn castingproces.

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/V3xJEpVHAqA" width="560" height="314" allowfullscreen></iframe>

Interview: Lauren Murphy
Camera & edit: Sjoerd Niekamp
Met dank aan Vedette Film! 

Meer van Lukas Dhont zien? We interviewden hem rondom de release van zijn vorige film *Girl* in 2018 ook. Dat gesprek staat hieronder.

<iframe src="https://www.youtube.com/embed/550F9N-mGC8" width="560" height="314" allowfullscreen></iframe>


Video

large_03.png

medium_03.png

small_03.png

thumbnail_03.png

Lukas Dhont over Close, zijn ode aan vriendschap

Een onschuldige gebeurtenis drijft twee onafscheidelijke jeugdvrienden uit elkaar. De tweede film van regisseur Lukas Dhont *(Girl),* waarmee hijin Cannes de prestigieuze Grand Prix won.


Leo en Remi, 13, zijn vrienden zo lang ze zich kunnen herinneren. Hun vriendschap is vrolijk, intens en bovenal onafscheidelijk. Toch lijkt een onschuldige gebeurtenis genoeg om de twee uit elkaar te drijven. Vol onbegrip zoekt Leo toenadering tot de moeder van Remi.

Leo en Remi. Remi en Leo. Als de één langs rent, volgt altijd de ander. Ze fietsen samen naar school, kijken samen naar de wolken, eten samen pasta bij Remi’s ouders en logeren bijna iedere nacht bij elkaar. En morgen gaan ze naar de middelbare – samen, natuurlijk. Maar in deze nieuwe, harde omgeving is opeens alles anders. De tedere maar precaire vriendschap tussen de twee jongens, die altijd zo natuurlijk was, komt onder druk te staan. Opeens zijn de logeerpartijtjes en de gedeelde toekomstdromen niet zo vanzelfsprekend meer: Leo neemt afstand, en Remi snapt er helemaal niets van. Wat heeft hij verkeerd gedaan? *Long, medium, close*: de Belgische regisseur Lukas Dhont liet met zijn debuut *Girl* (2018) al zien hoe serieus hij de innerlijke wereld van jonge mensen neemt, en hoe dichtbij hij durft te komen. Eenzelfde soort onbevreesde intimiteit spreekt uit *Close*, de persoonlijke tweede film waarmee Dhont op het afgelopen Filmfestival van Cannes de Grand Prix won. Leo en Remi zijn nog kinderen maar hun gevoelens, twijfels en keiharde keuzes zijn 100% oprecht en herkenbaar. Zo hecht als je je in een vriendschap kan voelen, zoveel pijn doet het als je elkaar verliest. Neem je liefste maatje mee naar deze film en klamp je vast – je zal het nodig hebben.

Neem je liefste maatje mee naar deze film en klamp je vast – je zal het nodig hebben.

Een onschuldige gebeurtenis drijft twee onafscheidelijke jeugdvrienden uit elkaar.

Close

*Girl* schetst het leven van de 15-jarige Lara die ervan droomt om carrière te maken als ballerina. Maar haar lichaam stribbelt tegen, want Lara is geboren als jongen. Samen met haar vader en jonge broertje tracht ze de wereld te trotseren.


Tijdens het Filmfestival van Cannes sleepte *Girl* verschillende prijzen in de wacht. Regisseur Lukas Dhont werd bekroond met de Camera d’Or voor beste debutant en de jonge hoofdrolspeler Victor Polster won de prijs voor de Beste Vertolking in Un Certain Regard. De internationale pers beloonde Girl met de Prix FIPRESCI en de film won óók nog de Queer Palm.

In 2009 las de jonge regisseur Lukas Dhont in de krant over Nora, een 15-jarige Vlaamse ballerina die geboren werd als jongen. Nu, 9 jaar later, is er Dhonts debuutfilm *Girl* met precies dát verhaal: Nora werd het personage Lara (Victor Polster) en van heel dichtbij zien we hoe zij als Icarus hoog op haar spitsen staat en steeds dichter bij de zon wil dansen. We houden onze adem in: het is wachten tot ze valt. Lara’s lieve vader (Arieh Worthalter) en haar dokters doen hun best, maar kunnen Lara niet beschermen tegen haar eigen twijfels en de binaire buitenwereld waar jaloerse klasgenoten en micro-agressies haar balans dreigen te verstoren. Rustig blijven, doorbijten, elke keer een masker opzetten: hoe werkt het als de wereld zo is opgedeeld dat je een deel van jezelf moet negeren? Als er één ding is dat we meenemen uit dit portret van Lara - de danseres, de opgroeiende tiener, het transgender meisje - is het wel dat we zoveel nog niet weten.

Als er één ding is dat we leren van Lara – de danseres, de opgroeiende tiener, het transgender meisje – is het dat we zoveel nog niet weten.

Schetst het leven van de 15-jarige Lara, wier grootste droom is om carrière te maken als ballerina. Maar haar lichaam stribbelt tegen, want Lara is geboren als jongen.

Gerelateerde films

Close

Girl