Haatkijken tot je fronsrimpelt

Er zijn van die momenten in je leven waarop je jezelf tegenkomt. Ik zat in bed, ingesloten door chips en chocola, toen ik me – ik geef toe, aanzienlijk verlaat - overgaf aan de hype Fifty Shades of Grey. Ik wist dat het zou gaan tegenvallen. Sterker, dat had ik me voorgenomen. Ik had de film al bij voorbaat een 4 gegeven en zou me lekker gaan ergeren aan de slappe verhaallijn. Ik lachte arrogant, ik klaagde en ik zuchtte. En toen viel het beeldscherm van mijn laptop uit. Opeens werd ik geconfronteerd met mijn eigen reflectie (blijkbaar een herkenbaar fenomeen, er is zelfs een meme over).

Ik schrok, schaamde me. De vieze vette vingers aan mijn mond, de rare frons op mijn gezicht. En tóen kwam dus het besef. Het was niet de film die pathetisch was, dat was ikzelf. Ik was een pathetische pestkop, die de film alleen maar afzeek om me zelf beter te voelen. Alsof de makers ermee zouden zitten. Ík verspilde mijn vrije tijd. Maar het leverde me ook een nieuw inzicht op: ik ben nooit goed geweest in het kijken van films en online video’s. 

Het was niet de film die pathetisch was, dat was ikzelf

Aan bioscoopdates doe ik niet meer, ik ben altijd afgeleid door de aanwezigheid van mijn date. ‘Netflix and chill’ is nog erger, dan haal je doorgaans niet eens het einde van de film. YouTube-filmpjes zijn alleen te doen tijdens het eten. Een haat-liefdeverhouding wil ik het niet noemen, maar mijn relatie met films verloopt wel degelijk moeizaam. Het ligt niet aan de films, het ligt aan mij. Ik kan de rust niet vinden.

Dus ik ga vanaf nu aan mezelf werken. Ik ga meer investeren in deze relatie. De film en ik beginnen met een schone lei. We gaan quality time met elkaar doorbrengen. Mijn vriendinnen neem ik mee. We gaan het moment veel bewuster ervaren, ons verliezen in de donkere bioscoopzalen, ons verliezen in de fictieve wereld van mensen die wél wat meemaken. We gaan ons verbazen, giechelen, fluisteren, verdomme rust vinden bij films. Ik ga geníeten. Op naar Fifty Shades Darker.

Fifty Shades Darker komt op 09-02-2017 uit. Maar intussen gaat Aybala Carlak ook een heleboel naar de film: vanaf nu schrijft ze namelijk tweewekelijks een column hier op Cineville.nl. Aybala is mediamaker en is geïnteresseerd in boeken, mode en het Midden-Oosten.