Door Maan Meelker, Jente Buskes, Lauren Murphy en Jesse Heijnis
Megalopolis
Welke gek steekt er nou 120 miljoen van z’n eigen zuurverdiende geld in een film waar geen enkele Hollywoodstudio zich aan wil wagen? Mogen we u voorstellen aan: Francis Ford Coppola. Na meer dan 40 (!) jaar wachten, waarin de regisseur onder andere een derde Godfather maakte en zijn eigen wijngaard oprichtte, is hier nu eindelijk Megalopolis, het megalomane passion project waar ‘ie uiteindelijk zelf z’n spaarpot voor moest stukslaan. Als je de film ziet, snap je misschien waarom. Megalopolis ziet eruit as een parfumreclame on acid in de wereld van Gladiator, het plot – over een idealistische architect die zijn utopie probeert te verwezenlijken en wordt tegengewerkt door corrupte bureaucraten (sounds familiar?) – gaat overal en nergens heen en na de première in Cannes bleek dat er bij elke vertoning een medewerker aanwezig moest zijn om tegen Adam Driver op het scherm te praten. Kortom: niet bepaald een veilige financiële gok voor de CFO’s van Hollywood. En dat bedoelen we als een gigantisch compliment. (JB)
La Cocina
De horecakeuken als snelkookpan en wereld-op-zich. Een fijn recept, getuige films als Boiling Point (2021) of een serie als The Bear. Alles kookt, kolkt, rookt en piept en als het mislukt moet je helemaal opnieuw beginnen. STRESS! Het rauwe, in documentaire-achtig zwart-wit gedraaide La Cocina, gebaseerd op een theaterstuk uit 1957, zit vol ingrediënten waar je het Spaans benauwd van krijgt. In deze drukke keuken op Times Square staat er namelijk veel meer op het spel dan de perfecte steak: de helft van de koks heeft geen verblijfsvergunning, er worden zes talen door elkaar heen geschreeuwd en dan is er ook nog geld uit de bedrijfskas gestolen. Terwijl de bestellingen blijven binnenstromen wordt iedereen ondervraagd, koken er relaties over en bevriezen er vriendschappen. Het kan niet anders dan dat de boel compleet ontploft. (LM)
In Liebe, Eure Hilde
Hilde Coppi is zes maanden zwanger als ze in 1942 wordt opgepakt door de nazi’s. Hans, de vader van het kind, zit dan al in de gevangenis. De twee zijn betrapt tijdens het versturen van een morsecode naar communisten aan het oostfront en moeten die simpele groet met de doodstraf bekopen. In de cel wordt de eens zo stille Hilde gegrepen door een enorme overlevingsdrang. Ze onderhandelt met bewakers en helpt de andere zwangere vrouwen. Ze schrijft er ook vele brieven. Aan Hans, zelfs wanneer ze niet weet of hij nog in leven is, aan haar moeder en aan Hans Jr., haar in de dodencel geboren zoon. In tegenstelling tot Hilde heeft Hans jr. de oorlogsjaren wel overleefd. De brieven die zijn moeder aan hem schreef zijn na de oorlog alsnog bij hem terechtgekomen. Inmiddels diep in de tachtig, werkte hij mee aan deze film over die ene onstuimige zomer, die Hilde, Hans en andere leden van hun verzetsgroep, Die Rote Kappelle, het leven heeft gekost. (MM)
The Room Next Door
Of ze er wil zijn, in de kamer ernaast, vraagt Martha (Tilda Swinton) aan haar oude vriendin Ingrid (Julianne Moore). Maar haar uitnodiging is er niet zomaar eentje. Martha is ziek en wil niet meer, en ze heeft een illegale pil gekocht waar ze haar leven mee kan beëindigen. Haar wens – sterven onder haar eigen voorwaarden, maar niet helemaal alleen – vormt het startschot van Pedro Almodóvars empathische en troostend kleurrijke The Room Next Door, een onderzoek naar de waarde van zelfbeschikking en vriendschap. Het perspectief verschuift heel subtiel van Martha, die er straks niet meer is, naar Ingrid, die door moet met wat er overblijft. Want de beste vrienden zijn er altijd – zelfs als jij er niet meer bent. (LM)
Flow
Fan van kattenfilmpjes? Flow geeft je 85 minuten aan vallen, hangen, springen, schrikken van water, hier en daar een haarbal en vooral veel grote ogen. Al dat poezelige gedoe is cute en komt bekend voor, maar de setting van dit alles is verre van huis-tuin-en-keuken. De kat zonder naam waar het in deze animatiefilm uit Letland allemaal om draait, wandelt door een weelderige groene wereld, waar de rol van de mens al een tijdje lijkt uitgespeeld. Het rijzende waterpeil dwingt Kat om op een bootje te springen en samen te werken met onder andere een zachte golden retriever, een slaperige capibara en een gestresste maki, die het hoge water ook proberen te ontvluchten. Flow is een beetje de Ark van Noach, een beetje een indie videogame en een heel klein beetje A Space Odyssey. Iets om met hele grote ogen allemaal in je op te nemen, en vervolgens te concluderen dat de mens echt totaal niet wordt gemist. (JH)
