De tijd staat stil in Georgië. Een land met eeuwenoude tradities. Eén daarvan is de Georgische dans, het onderwerp van And Then We Danced. Het is een trappeldans die draait om de liefde tussen twee mensen van het andere geslacht. In de dans staat de man kaarsrecht, hij is mannelijk en beweegt ruw naar de grond toe en van de grond af. De vrouw kijkt de man niet aan. Zij is nog maagd en schuwt daarom zijn blik.
De Pauzeknop
Even op pauze: And Then We Danced

Om de zoveel tijd drukt Rewan tijdens een nieuwe film op de pauzeknop. Misschien na tien minuten al, en anders halverwege, of net in de laatste seconde. Even écht goed kijken, nadenken, associëren en weer door. Op welk beeld blijft hij hangen? En waarom? Dit keer zag hij And Then We Danced van de Zweeds-Georgische regisseur Levin Akin. Die nu te zien is op Vitamine Cineville.

And Then We Danced
De wereld van danser Merab komt op z'n kop te staan wanneer de charismatische Irakli op het toneel verschijnt.
De jonge danser Merab wil niets liever dan deze dans uitvoeren in het Nationaal Georgisch Dansensemble. Nog voor de auditie wordt hij verliefd op zijn nieuwe concurrent, Irakli.
Ik druk op pauze als Merab kijkt naar Irakli. De jongen ligt met zijn hoofd op Merabs schouder, terwijl ze samen met de bus door Tbilisi rijden. Op de andere schouder slaapt tegelijkertijd een vreemde vrouw haar roes uit. Merab vermijdt Irakli's blik. Het is net de dans.
Het slapende drietal is symbolisch voor de film. De vrouw staat voor de oude gebruiken. Ze heeft rode wangen van de raki die ze niet had moeten drinken. Alcoholisme is een probleem in Georgië, maar dat deel van zijn cultuur ligt achter Merab, want hij kijkt vooruit naar een nieuwe tijd. Hij legt zijn wang op het gezicht van de knappe Irakli en verlangt stiekem naar een samen.
Ik zie dat zowel oud als nieuw een plek verdienen op de twee schouders van Georgië
Het is niet gek dat dit liefdesverhaal tussen twee mannen zorgt voor spanning in Georgië. Homoseksualiteit wordt daar nog gezien als iets abnormaals en bij de première in Tbilisi braken rellen uit nadat demonstranten probeerden de vertoning te verstoren. De demonstranten zijn spoken uit de oude Sovjet-Unie.
And Then We Danced is daarom een belangrijke film: eentje die de oude Georgische gebruiken eert en tegelijkertijd laat zien hoe de toekomst kan zijn. Ik zie dat zowel oud als nieuw een plek verdienen op de twee schouders van Georgië. Helaas is er nog lange busreis te gaan.
Rewan Jansen (1988) leest, luistert en kijkt veel. Is een verwonderaar en bewonderaar van Stanley Kubrick naar Mean Girls via Charlie Kaufman. Zijn vrienden vergelijken hem liefkozend met een hond.