Als belegger Mark Baum (Steve Carell) en zijn team als een van de eersten in de gaten krijgen hoe ontzettend wankel de Amerikaanse huizenmarkt is – terwijl iedereen op Wall Street mooi weer speelt – vragen ze zich af of de bankiers die flinke bonussen opstrijken voor het vrolijk rondpompen van waardeloze hypotheken nou corrupt, crimineel, onoplettend of gewoon dom zijn. Om die vraag te beantwoorden bezoeken ze een brancheconferentie in Las Vegas. Tijdens een etentje met zo’n zelfingenomen derivatenmanager annex oplichter komt het stoom bijkans uit Baums oren. Op de achtergrond speelt ‘Crazy’ van Gnarls Barkley.
Job luistert film
Column van Job: The Big Short
Muziekjournalist Job de Wit duikt in de soundtrack van The Big Short, waarop we behalve Gnarls Barkley, Ludacris en Pharrell ook een drummende (en schreeuwende) Christian Bale horen.
All the Money in the World
Een kat-en-muisspel tussen de steenrijke Getty-familie, de maffia en de paparazzi. Met Mark Wahlberg, Michelle Williams en Christopher Plummer.
Dat is de traditionele manier van een liedje aan een film toevoegen. Het is niet de enige wijze waarop muziek gebruikt wordt in The Big Short. De manier waarop editor Hank Corwin de film doorspekt met soms ultrakorte beeldfragmenten en (stock)foto’s is één van de onconventionele technieken waarmee het verhaal wordt verteld. Corwin kreeg er niet voor niets een Oscarnominatie voor. Tijdens de eerste helft van de film, wanneer uit de doeken wordt gedaan hoe het kaartenhuis van collateralized debt obligations is opgebouwd, geeft het spervuur aan beelden je een gevoel voor de chaotische draaikolk van op hol geslagen kapitalisme waarin dit alles plaatsvindt. En zo kan het gebeuren dat je naar een film zit te kijken in de bioscoop en ineens een videoclip van rapper Ludacris het scherm overneemt.
Hedgefondsmanager Michael Burry (Christian Bale) krijgt de aanstaande kredietcrisis als eerste in het vizier in The Big Short. Om short te kunnen gaan op de huizenmarkt, moeten de grote zakenbanken voor Burry een speciaal soort credit default swap in het leven roepen, maar dat doen ze al te graag. Die Burry – slecht kapsel, enigszins sociaal onaangepast – is een mafketel met te veel geld, denken ze. Als hij wil wedden dat de markt instort terwijl zij gouden tijden beleven, nemen ze graag zijn miljoenen in ontvangst.
'Money Maker' was in het najaar van 2006 een nummer-1-hit in Amerika en won even later ook de Grammy voor beste rapnummer. In Nederland is Ludacris niet zo beroemd (al deed hij in 2004 mee op Ushers hit 'Yeah!'), en kennen mensen hem wellicht beter als acteur in deel 5 tot en met 8 van de Fast & Furious-films.
'Shake your money maker like somebody 'bout to pay you' zingt Pharrell Williams in het refrein. De lui van Goldman Sachs en Deutsche Bank denken dat het over hen gaat. High five! 'Don’t worry ’bout them haters, keep your nose up in the air'. Dit is advies voor Burry.
Burry is een beetje een eigenaardige kerel. In de film wordt hij gespeeld door 40-plusser Bale, maar in het echt was hij bijna tien jaar jonger. Hij heeft een glazen oog, loopt op blote voeten rond in een korte broek en een t-shirt van elektrische-gitarenbouwer Thorn terwijl hij met honderden miljoenen dollars tegelijk inzet op het omvallen van de huizenmarkt. De heavy metal van Mastodon, Metallica en Pantera blaast uit zijn kantoortje terwijl de excentrieke analist met zijn drumstokjes speelt.
Burry is er vroeg bij. Hij voorziet ruim twee jaar van tevoren dat de markt in het vierde kwartaal van 2007 gaat instorten, maar zolang het nog niet zover is, gelooft bijna niemand hem. Ondertussen blijft zijn fonds Scion Capital bakken met geld toeleggen op zijn credit default swaps en nemen de verliezen toe. De avond voordat hij zijn nerveuze investeerders via een mail laat weten dat ze hun ingelegde geld niet kunnen terugvragen, zit hij thuis in zijn kelder annex mancave. Je zal maar meer dan een miljard dollar van andermans geld hebben ingezet terwijl iedereen je voor gek verklaart. Dan kan je nog zo zeker zijn van je zaak, maar is het niet gek dat je bloednerveus bent en je je een beetje moet afreageren.
Burry zit achter zijn drumstel met dubbele basdrum. Koptelefoon op, ogen dicht. En dan komt het. Hij begint mee te brullen met het intro en gooit alles erin wanneer Pantera-drummer Vinnie Paul zijn beukwerk begint. Rechterhand op de cymbaal, linkerhand op de tom en een serie fills tussendoor. Christian Bale’s drumleraar Scott Wittenburg vertelde aan Pitchfork: 'Hij was niet de beste drummer van iedereen waar ik ooit les aan heb gegeven, maar wel een van de beste leerlingen. Ik kreeg de indruk dat hij heel lang bezig was geweest met het huiswerk dat ik hem had gegeven. Hij had er duidelijk flink werk van gemaakt.'
Kort voor de opname van de scène scheurde Bale zijn knieband. Hij stond erop toch zelf te drummen in The Big Short. 'By Demons Be Driven' heet het Pantera-nummer niet voor niks. Halverwege de song is Burry zo op van de zenuwen dat hij zijn stokjes schreeuwend op de grond smijt. Niet veel later begint de shitstorm die hij had voorspeld.
The Big Short is nu te zien. Kijk hier voor alle draaitijden.
Lees meer columns van Job, bijvoorbeeld over Janis, The Hateful Eight, Carol, Steve Jobs, Les Cowboys, The End of the Tour, Youth, The Lobster, The Martian, Slow West, Straight Outta Compton, Victoria, Amy, Eden, The One I Love en Prins.
En voor meer filmmuziek check je de Spotify Cineville Playlist van Job:
