Toen ik aan een vriend vertelde dat ik het steeds moeilijker vind om een goede film te vinden, tipte hij een nogal bijzondere documentaire. Ik weet niet meer waar die precies over ging, maar het klonk ingewikkeld. Iets over een ex-brandweerman, die altijd balletdanser wilde worden maar dat niet kon, die daarom verslaafd raakte aan heroïne, maar dat niet goed kon gebruiken omdat hij een arm miste, en die daar dan vervolgens liedjes over begon te schrijven. ‘Goh, wat specifiek’, zei ik.
Ik had het bijna met de maker te doen. Wat moet hij grote druk hebben gevoeld om met een onmogelijk origineel verhaal te komen. En dan moet het ook nog een beetje goed zijn, want een bizar verhaal mag je al helemaal niet slecht uitvoeren: voor je het weet heb je een financiële tegenvaller. Dan had de maker beter een romcom kunnen maken. Die zijn vaak voorspelbaar, en juist daarom gaan we er heen. Het wordt romcoms vaak vergeven als ze flauw of plat zijn. Er zou een wiskundige formule kunnen worden opgesteld voor de verhouding tussen de originaliteit van het filmidee en de tolerantie van het publiek.
Iemand nog een onmogelijke filmtip?
Ik kom erdoor voor een dilemma te staan. Neem bijvoorbeeld The Leisure Seeker, een komisch drama dat ik bijna niet durf af te kraken. Een oud, verliefd, maar ziek stel wil samen nog één groot avontuur beleven. Klinkt romantisch, dus op mijn watchlist. Maar is het ook een goed, origineel verhaal? Waarschijnlijk niet. Het klinkt als The Bucket List met andere personages. Ik heb de film voor mijn gevoel eigenlijk al gezien! Zoals zoveel andere films die nu draaien. Moet ik er nou heen of niet?
Er worden zo vaak films met een dertien-in-een-dozijn plot uitgebracht, gewoon omdat het kan, omdat ze nog steeds miljoenen kunnen binnenharken. Onafhankelijke filmmakers doen tenminste nog hun best om met iets eigens te komen, al is het in een tijd waarin vrijwel alle mogelijke ideeën al door iemand anders bedacht zijn. Misschien valt er niet te kiezen en kan een film het wat betreft originaliteit überhaupt niet snel goed doen. Zowel remakes, variaties en boekverfilmingen, als unieke, alternatieve films zullen die strijd voelen: hoe blijf je origineel genoeg, maar trek je toch een breed publiek aan? Als je het zo bekijkt, kan ik eigenlijk best naar The Leisure Seeker. En daarna misschien weer naar een hele specifieke documentaire, zoals My Name Is Nobody. Iemand nog een onmogelijke filmtip?
