Weiner
- Regie
- Josh Kriegman
- Duur
- 96 min.
- Jaar
- 2016
- Taal
- Engels
‘Nog ongemakkelijker dan die keer dat je per ongeluk 👌🍆🍑 sexte naar de familie-app.’
Heel wat politici hebben hun carrière zien ontsporen, maar zelden is dat zo uitgebreid en genadeloos gedocumenteerd als in deze scherpe en pijnlijk grappige film over Anthony - 'wil je mijn piemel zien?' - Weiner.
Anthony Weiner kwam in 2011 in opspraak vanwege sexting: het leidde tot zijn aftreden als congreslid. Twee jaar later maakt hij een onverwachte politieke comeback door zich te mengen in de race om het burgemeesterschap van New York. Regisseurs Josh Kriegman en Elyse Steinberg volgen de dramatische wederopstanding en - wanneer Weiners seksuele exhibitionisme wederom opspeelt - onvermijdelijke ondergang van de hardleerse politicus.
De regisseur maakt dankbaar gebruik van de onbeperkte toegang die hij heeft tot Weiner zelf, zijn familie en zijn campagneteam. De film toont met humor en drama de dunne scheidslijn tussen politiek vertoon en persoonlijke tragedie en de meedogenloze manier waarop de media, wanneer ze eenmaal bloed hebben geroken, korte metten maken met een beschadigd publiek figuur.
‘We lachen er nog wekelijks om bij de domibo, die keer dat een bepaalde collega per ongeluk haar volledige iPhoto-bibliotheek – inclusief de slaapkamersessies – syncte met alle computers hier op kantoor. Helemaal recht aankijken kunnen we haar niet meer. Nou is zij goddank geen politicus, zoals Anthony Weiner (deze week in Weiner), het congreslid dat na een sexting-schandaal in 2011 aftrad. Om zijn wederopstanding van publieke pispaal naar gevierd bestuurder te documenteren liet hij een cameraploeg toe in zijn leven, maar helaas: terwijl zijn campagne om burgemeester van New York te worden in volle gang is, blijkt Anthony zijn smartphone wéér niet de baas. WHAT!? Again!? Weiner: ‘Ik heb de vrijwel ongelimiteerde gave om dingen op te fokken, dag in dag uit.’ We lachen besmuikt vanuit onze stoel. We zijn opgelucht, omdat onze sexting-clusterfuck géén internationale mediastorm ontketent. Maar we denken óók aan ons eigen beschamende biebje, dat we met ons meedragen, dag in dag uit. En we oefenen in gedachten de woorden: 'mijn account is gehackt.'’
