Return to Seoul

‘Oost west, thuis best. Maar wat is thuis? De 25-jarige Freddie (Park Ji-min) denkt het vrij zeker te weten: thuis is Frankrijk en Frankrijk is Freddie. Zo is het altijd geweest. Totdat ze ongepland in Zuid-Korea belandt, het land waar ze geboren is. Na een klein duwtje in de rug klopt ze aan bij het adoptiebureau en met een hoeveelheid tegenzin die ze daar niet gewend zijn, besluit Freddie haar biologische ouders te gaan zoeken – meer om de tijd te doden, dan omdat ze nou zo nieuwsgierig is. Wat volgt is een reis vol tegenstrijdigheden. Return to Seoul van de Cambodjaans-Franse regisseur Davy Chou is net zo’n wervelwind – zo speels en onvoorspelbaar – als zijn hoofdpersonage. Freddie springt in een bus en vraagt de chauffeur na een paar kilometer of ‘ie wil omdraaien. Ze ontmoet haar vader en wil hem eigenlijk meteen ghosten. Ga je een moeilijk gesprek met haar aan, dan verandert ze van onderwerp of begint ze met je te flirten. Freddie weet niet wat ze met zichzelf aan moet, maar zet elke situatie vakkundig naar haar hand: alles om de vraag ‘wat is thuis?’ zo lang mogelijk niet te hoeven stellen. Frustrerend? Nogal. Maar vanaf het moment dat je de levenslustige glans in haar ogen ziet, wil je Freddie net zo goed leren kennen als zij zichzelf.’