Perla

‘Terugkeren naar je ex is zelden een goed idee, maar Perla uit het gelijknamige, zinderende portret kan niet anders. We zijn in de jaren tachtig in Wenen en leren Perla (die zichzelf Julia noemt) kennen als een dwarse kunstenaar die niet gelooft in compromissen. Letterlijk en figuurlijk steekt ze meer dan eens haar tong uit. ‘Subtiel zijn is voor watjes’, zegt ze met een flink accent tegen de welgestelde man die niet lang daarna haar nieuwe liefde zal worden. Perla’s leven lijkt puntgaaf en af, tot ze een telefoontje krijgt van Andrej, een ex van jaren geleden die ze hoopte voor altijd te kunnen vergeten. Hij is doodziek en wil hun dochter zien, maar hij mag het communistische aTsjecho-Slowakije (zijn land, hún land) niet uit. Kunnen ze samen niet naar hem toe komen? De stem van Andrej roept een diep-traumatische herinnering op en even is Perla haar tong kwijt. Maar ze vindt ’m weer. De vraag is niet óf Perla terug zal gaan, maar of ze ooit nog terugkeert van die terugkeer.’