
Mirai
- Regie
- Mamoru Hosoda
- Duur
- 105 min.
- Jaar
- 2018
- Taal
- Japans
‘Bekijk het leven door de ogen van een vierjarige en een stukje fietsen wordt al snel een fantastisch avontuur.’
Via een magische tuin ontmoet een jochie familieleden uit het verleden en de toekomst. Vooral de hulp van de oudere versie van zijn baby-zusje kan hij goed gebruiken. Mirai is de nieuwe anime van de regisseur van Wolf Children en The Girl Who Leapt Through Time en kreeg een Oscar-nominatie voor beste animatiefilm.
Wanneer de 4-jarige Kun zijn pasgeboren zusje Mirai ontmoet, is hij in eerste instantie dolbij met haar komst. Maar als de aandacht van zijn ouders steeds meer naar Mirai gaat, voelt Kun zich al snel buitengesloten.
Plots ontdekt hij een magische tijdreispoort in zijn achtertuin. Hij wordt meegenomen op een avontuur door de tijd en ontmoet verschillende familieleden uit het verleden en de toekomst.
Mamoru Hosoda is een grote naam in de wereld van de Japanse animatie, en waagde zich al eerder aan een magische tijdreis in The Girl Who Leapt Through Time (2006). Mirai ging in première op het Filmfestival van Cannes, en werd genomineerd voor een Oscar voor Beste Animatiefilm.
‘Niets zo irritant als een schreeuwende kleuter in een restaurant. Maar heb je je weleens in die 4-jarige verplaatst? Mirai, de sprankelende nieuwe anime van de Japanse regisseur Mamoru Hosoda, doet precies dat en tovertekent jouw ingeslepen brein naar het koppie van een ondernemend kind. Geïnspireerd door de dynamiek in zijn eigen gezin vertelt Hosoda het verhaal van de 4-jarige Kun, die als enig kind lange tijd het rijk alleen had, maar aan het begin van de film wordt voorgesteld aan zijn nieuwe babyzusje. Opeens moet Kun de aandacht délen. Sterker nog: zijn ouders hebben überhaupt geen tijd meer voor hem. Over de rooie om zoveel onrecht, zoekt hij zijn heil in de magische tuin bij zijn huis, waar hij kennismaakt met familieleden uit het verleden en de toekomst. Magische tuin? Kun kijkt er nauwelijks van op en beleeft met een open blik de grootste avonturen. (Meer daarover in de Cineville Podcast #6). Met zijn babyzusje, dat plotseling een tienermeisje is, probeert Kun z’n vader te slim af te zijn en bij opa op de motor leert hij zonder zijwieltjes te fietsen. Vallen, opstaan, even schelden, even nadenken en weer doorgaan. Daar is niks kinderachtigs aan.’