Daphne
- Regie
- Peter Mackie Burns
- Met
- Emily Beecham, Geraldine Jame, Tom Vaughan-Lawlor
- Duur
- 90 min.
- Jaar
- 2017
- Taal
- Engels
‘Je wil Daphne zijn én d’r niet zijn, maar een beetje van haar cynisme in je leven is sowieso verfrissend.’
Portret van een dolende dertiger, die alles stom vindt en vlucht in drank, grappen en eten. Wanneer ze getuige is van een overval, herziet ze voorzichtig haar leven.
Daphne, een flamboyante dertiger, lijkt een stuurloos leven te leiden. Ze kampt net als veel van haar generatiegenoten met de vraag wat ze met haar leven wil. Ze gelooft niet in de liefde en ze laat zich met name leiden door haar lusten.
Veel uitgaansavonden lopen uit de hand en ook op haar werk weet Daphne niet altijd de controle te bewaren. Haar baas ziet haar graag, maar weet niet goed wat hij met haar aan moet. Wanneer Daphne op een dag getuige is van een overval zet dit haar leven nog verder op zijn kop.
‘Met Daphne was het haat op het eerste gezicht. We zagen dit dolende personage een half jaar geleden in actie op het Filmfestival van Rotterdam en ze was aan het zeiken op álles. Het leven, haar moeder, die ene charmante gast in de kroeg, zichzelf: Daphne haatte alles en wij haatten Daphne keihard terug. Maar zo afstandelijk als zij was, konden wij niet blijven. Zou ze niet ook onze nieuwe beste stomste vriendin kunnen worden? We kregen Daphne sinds die eerste ontmoeting domweg niet meer uit ons hoofd. Zó levensecht was dit ongrijpbare personage en zo goed gespeeld door nieuwkomer Emily Beecham. Daphne zat met haar chagrijnige kop naast ons op het strand (‘dat klote zand zit overal’), lag met ons te klagen in bed bij de zoveelste kater en verklaarde de liefde dood op de bruiloft van een collega (‘die mensen leven in een illusie joh’). Het is niet gemakkelijk om van Daphne te houden, want dat is niet wat Daphne wil. Maar we doen het lekker toch.’
