rating votes

Cave of Forgotten Dreams

Regie
Werner Herzog
Duur
90 min.
Jaar
2010
Taal
Duits, Engels

Werner Herzog daalt af in een nauwe spleet waar 32.000 jaar geleden de prachtigste grotschilderingen werden gemaakt. Met uiterst zeldzame beelden van de voor het publiek ontoegankelijke grot van Chauvet.

Volgens Herzog is deze grot in de Ardèche de geboorteplek van de cinema. Het is een tijdscapsule die tienduizenden jaren ongeopend is gebleven, totdat het in 1994 werd ontdekt door een archeoloog die een briesje uit een nauwe tunnel voelde komen. Nu is het enkel toegankelijk voor een handjevol archeologen, kunsthistorici en geologen. En heel eventjes voor Herzog, die wel vaker ferm gesloten deuren weet te openen. Met steriele laarzen mocht hij naar binnen. Zijn tijd daar was beperkt omdat de schilderingen niet met uitgeademde koolstofdioxide mogen worden beschadigd.

Zijn bezoek aan de grot brengt Herzog tot zijn een van zijn belangrijkste bespiegelingen: de prachtige schilderingen die hij daar aantreft zijn protocinema, voorloper van film. Net als filmmakers communiceerden de Cro-Magnonmensen via figuratieve beelden in plaats van woorden. Herzog ziet overal beweging: neushoorns die met elkaar vechten, paarden met open monden die tot ons lijken te spreken, met acht benen alsof ze aan het rennen zijn. Licht van toortsen en bewegende schaduwen moeten de paarden tienduizenden jaren geleden tot leven hebben gebracht. De tekenaars moeten hebben gedanst met de schaduwen, net zoals Fred Astaire dat deed in Swing Time.

Omdat de introductie en vertoning van 3D extra investeringen vergt, betalen alle bezoekers, ook Cinevillepashouders, een toeslag van € 2,-/€ 2,50.

Nu te zien

Confidante

Tijdens een aardbeving in Istanboel ligt het lot van een gestrande man in de handen van sekstelefonist Arzu.

Tip van Emin

Voor de meisjes

‘Kijken naar deze doorgedraaide ouders voelt als ramptoerisme bij een vallende lawine.’

Tip van Emin

Familiar Touch

‘Een teder en kalm verhaal over dementie, waarin de aanrakingen blijven raken en het geduld nooit opraakt.’