Bird

‘Ze zou wel weg willen vliegen, de stoere, twaalfjarige Bailey. Weg van haar kamertje in dat geragde kraakpand in Kent, weg van haar piepjonge, onverantwoordelijke vader Bug en zijn bizarre plannen, weg van haar lijf dat steeds meer rare, volwassen dingen doet. Ontsnappen uit haar realiteit, voor eventjes. Gelukkig is Bailey goed in mooie dingen vinden tussen het grauw: ze verzamelt veertjes en glinsterend glas, projecteert op haar slaapkamermuur de dromerige filmpjes die ze met haar telefoon maakt en ontmoet zomaar in een weiland een bijzondere vreemdeling, Bird. Een echte vrije vogel. Wie ook goed is in mooie dingen vinden tussen het grauw is Andrea Arnold, de regisseur die ons met films als Fish Tank en American Honey eerder al meenam in de bubbels van jonge dromers in een harde wereld. Bird, haar vijfde speelfilm, is heel erg Arnold maar dan iets magischer. Iedereen droomt hier schaamteloos hardop en Arnold doet je geloven dat het zomaar allemaal zou kunnen. Wie weet kan je wel stinkend rijk worden van een drugs afscheidende kikker, wie weet kan er wel sprake zijn van pure liefde tussen twee verslaafde tienerouders, wie weet was Coldplays Yellow eigenlijk altijd al het meest oprecht prachtige nummer ooit. En wie weet is er voor iedere kleine Bailey wel een lieve, zachte Bird die haar onder z'n vleugels neemt en zegt dat alles goedkomt. Wie weet, maar wie weet ook niet.’