Belfast

‘Belfast, augustus 1969. De 9-jarige Buddy voetbalt op straat terwijl de meisjes touwtjespringen en mama de thee klaarzet. Even lijkt de wereld waarin dit jongetje opgroeit zó zoetsappig en idyllisch, dat je er bijna misselijk van wordt. Maar dit zijn de jaren van de Troubles: in dezelfde straat waar Buddy net nog een denkbeeldige draak versloeg, denderen even later guerrillagroepen en tanks over de stenen. En op hetzelfde schoolplein waar Buddy zijn eerste crush vindt, ronselen protestantse bendes nieuwe leden. Gezien door de ogen van een 9-jarige, is deze ingewikkelde wereld best overzichtelijk: papa is een held, katholieken zijn raar en acteur John Wayne wint het in zijn films altijd van de slechteriken. Ruim vijftig jaar later weet schrijver-regisseur Kenneth Branagh, die Belfast baseerde op zijn eigen jeugd, heus wel dat het leven niet zo zwart-wit is. Toch staat zijn terugblik bol van de kinderlijke onschuld. En wanneer er in dit idyllische sprookje dan toch een molotovcocktail door de lucht vliegt, komt die extra hard aan.’