Atomic Blonde

‘Poedelnaakt in een bad van ijsblokjes, haar lichaam volledig bont en blauw: al in de eerste vijf minuten van Atomic Blonde is spion Lorraine Broughton (Charlize Theron) stoerder dan James Bond ooit geweest is. En Theron heeft het allemaal aan zichzelf te danken. De studiobobo’s boden haar nooit een eigen actiefilm aan, hoe hard ze er ook op hoopte, dus regelde ze er via haar eigen productiebedrijf gewoon zelf één. Ze kocht de rechten van striproman The Coldest City, over het spionnenleven in Oost- en West-Berlijn, koos op de soundtrack de elf hits waar je aan denkt als je 'jaren tachtig' zegt en huurde regisseur/stuntcoördinator David Leitch (Fight Club, The Bourne Supremacy) in voor de snoeiharde vechtpartijen met groepjes bonkige Russen. Theron beukt erop los, maar weet ook te incasseren. Zelden werd zo’n grote filmster zo schaamteloos hard tegen een deur, langs de muur en door een trappenhuis gesmeten. James Bond, prima dat je (voorlopig) een man blijft, maar je ervan afmaken met alleen een bloedneus, dat kan echt niet meer.’