Ága
- Regie
- Milko Lazarov
- Met
- Feodosia Ivanova, Mikhail Aprosimov, Sergei Egorov
- Duur
- 96 min.
- Jaar
- 2018
‘Zelfs aan het einde van de wereld ben je niet veilig voor het einde van de wereld.’
In een yurt op de met sneeuw bedekte vlaktes in het Noorden, leven Nanook en zijn vrouw Sedna volgens eeuwenoude tradities. Helemaal alleen in deze wildernis lijken ze de laatste mensen op aarde.
Het dagelijks leven van Nanook en Sedna leven is hard, maar ze klagen nooit. In plaats daarvan vertellen ze elkaar de oude legendes en hun dromen. Die kunnen gaan over ingebeelde ontmoetingen met dieren, mensen – dood of levend – en het heeft allemaal een betekenis.
Sedna zou zo graag praten over Ága, hun dochter, die jaren geleden de ouderlijke yurt verliet om te gaan werken in een diamantmijn. Maar Nanook weigert dit onderwerp te bespreken. Hij kan over alles praten met zijn vrouw, over geesten en goden, maar niet over zijn eigen kind. Hoe zal het de oude man vergaan als Sedna er niet meer is?
‘Als je naar links kijkt zie je sneeuw. Rechts: ook sneeuw. Een in dierenvellen omhulde man prikt een gat in het ijs, op zoek naar vis. We lijken in de prehistorie beland of ergens in een verre, door klimaatverandering ontregelde toekomst; in de wereld van de Siberische jager Nanook en zijn vrouw Sedna zijn avocado's en wifi lichtjaren ver weg. Maar vliegtuigstrepen in de lucht en olievlekken in de sneeuw verraden dat het poëtische en verdrietige Ága juist gaat over de wereld van nu. Terwijl wij de aarde oproken, blijven Nanook en Sedna vasthouden aan een uitgebeend en uitgebalanceerd leven in de kou. Met bijna tandenloze monden lachen ze om onze onstilbare honger naar alles dat fonkelt. Wat moet je met edelstenen of iPhones als het -10°C is en je probeert te jagen voor je lunch? Huilen doen Nanook en Sedna alleen nog om het verlies van hun dochter Ága, die de lokroep van de nieuwe wereld niet kon weerstaan. De moderniteit is en blijft meedogenloos.’
