The Peasants
- Regie
- DK Welchman, Hugh Welchman
- Met
- Miroslaw Baka, Robert Gulaczyk, Kamila Urzedowska
- Duur
- 116 min.
- Jaar
- 2024
- Taal
- Pools
‘Zo mooi gemaakt dat je haar in een museum wil zien, als bewijs dat onze eeuwenoude denkbeelden nog wel een kwastje kunnen gebruiken.’
De makers van Loving Vincent vertellen in hun nieuwe film het verhaal van boerenmeisje Jagna, die in het Polen van de 19e eeuw haar eigen weg probeert te vinden.
Wanneer de vrijgevochten Jagna gedwongen wordt te trouwen met de veel oudere rijke boer Boryna, moet ze haar liefde voor zijn zoon Antek loslaten. Haar leven wordt een strijd voor haar eigen onafhankelijkheid in een dorp vol jaloezie, roddels, en een diepgeworteld patriarchaat. De filmmakers lieten zich wederom inspireren door kunstwerken, dit keer werken uit de 19e en 20e eeuw van Poolse kunstenaars.
‘Laat je niet misleiden door de mooie kleuren, in het boerendorpje van The Peasants gaat het er lelijk aan toe. Het is de 19e eeuw in Polen en het leven is hier plat en primitief: tradities worden in ere gehouden, de mannen doen het zware werk en de vrouwen zorgen voor een warm thuis. Eén van die vrouwen is boerenmeisje Jagna, maar zij is allesbehalve traditioneel. Ze woont nog bij haar moeder, heeft een oogje op de gehuwde buurman en lust geen wodka. Vooral dat laatste is een probleem. De mannen staan namelijk in de rij voor het meisje, met een ring in de ene hand en sterke drank in de andere. Jagna hoeft daar niks van. Ze is al gelukkig zo. Maar dan komt er een oude boer – en toevallig de vader van haar buurliefje – met zijn rijkste fles. Volgens haar moeder kan haar dochter er dan niet meer omheen: drinken moet ze, en trouwen. Het Poolse echtpaar en filmmakersduo DK en Hugh Welchman (Loving Vincent) baseerde hun film op het Nobelprijswinnende boerenepos Chłopi van Władysław Reymont (uit 1904), en lieten zich inspireren door de werken van Poolse schilders. Met duizenden liters verf, zweet en tranen lukte het ze samen met meer dan tweehonderd schilders om hun film in vier jaar te maken. En in minder dan vier seizoenen lukt het een heel dorp om de mond te snoeren van de mondige Jagna, gewoon omdat ze vrouw is. The Peasants is zo mooi gemaakt dat je het in een museum wil zien, als bewijs dat onze eeuwenoude denkbeelden nog wel een kwastje kunnen gebruiken.’
