Pink Moon

‘Hij zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Aan de eettafel, boven een bordje Thais: Jan wil dood. Of zijn kinderen even willen doorgeven welk weekend hen het beste uitkomt? In Pink Moon, het speelfilmdebuut van regisseur Floor van der Meulen (The Last Male on Earth), is het voor Jan klaar als een klontje: na 75 jaar is het mooi geweest. Maar voor zijn dochter Iris zit dan anders. Want waaróm eigenlijk? Jan is niet ziek, niet depressief, heeft geen pijn. Hij mág helemaal niet dood, vindt ze. Niet zolang hij haar geen duidelijke reden kan geven. Terwijl de rest van de familie zich met online handleidingen op De Grote Dag stort, blijft Iris haar vader vragen naar een verklaring die hij niet heeft, en die er misschien ook gewoon niet is. Sommige dingen kun je niet Googelen. Toch zijn de vragen van Iris niet zinloos: haar koppigheid brengt haar juist dichter bij haar vader dan ooit. Net als Jan en Google geeft Pink Moon je geen behapbare antwoorden over ongrijpbare dingen als een voltooid leven, of rouwverwerking. Niet iedere ‘waarom’ heeft een heldere 'daarom’. Maar vragen kan nooit kwaad.’